Tijdens het ‘coronaseizoen’ 2020-2021 reisde Joris van de Wier (Tilburg, 1978) naar alle uithoeken van Groot-Brittannië om toch maar voetbal te kunnen zien. Om toch zijn shot voetbal te krijgen, moest de lat steeds lager. Op een bepaald moment stond Van de Wier omringd door verbaasde schapen een veld in de achttiende divisie te vincken. Zijn boek Terraces & Floodlights is een terugblik op een bijzonder seizoen dat we hopelijk nooit meer meemaken. Zo bezocht Joris in coronatijd onder meer de wedstrijd Ambleside United – Burneside.
Hillard Park ligt in een park naast een kerk. Er is ook een speeltuin en daar is het drukker dan bij de wedstrijd. Ik tel even snel en kom tot 26 toeschouwers. Er is een vinckerswet (ooit in het leven geroepen door Chrissie, een van de mannen achter de groundhopwebsite Cheese & Union), die stelt dat als het aantal kilometers dat je hebt gereden hoger is dan het toeschouwersaantal, het officieel als een obscure vinck mag worden geklasseerd.
De obscure vinck is binnen
Vandaag heb ik 490 kilometer gereden, dus de obscure vinck is binnen. Overigens zijn er ook stromingen binnen de vinckerswereld die vinden dat je deze wedstrijden niet mee mag tellen. Deze stromingen bestaan vooral uit vijftigjarige maagden.
Ondanks het lage niveau is de wedstrijd zelf best aardig. Een hoog tempo en er gebeurt veel. Ambleside United komt vlak voor rust op een 2-0-voorsprong door twee loeiharde afstandsschoten. Heel Arie Haanesque. Op het veld is het hommeles. Flink wat geduw en getrek tussen de spelers gevolgd door lompe tackles en veel gescheld. Dat belooft wat voor de tweede helft.
Hillard Park
In de rust geniet ik van de backdrop en maakt wat foto’s. Hillard Park is omringd door heuvels. Op een aantal ligt al flink wat sneeuw. Verder heeft de ground een tribune waarin een social club en kleedkamers zitten. Achter deze tribune staan een hoop bomen en een kerktoren die daar weer boven uitsteekt. Het is echt een plaatje. Geen wonder dat Stuart Roy Clarke hier zo veel foto’s heeft gemaakt.
Na de thee zie ik dat de vechtpartij vlak voor rust nog niet vergeten is. Er blijft een ruzieachtige sfeer hangen en dat werkt als brandstof voor Burneside. Van 2-0 wordt het 2-3 en het mooiste is dat de maker het laatste doelpunt viert door provocerend naar ons toeschouwers te rennen met z’n vinger voor z’n lippen. Wat een wanker. Helaas is het doelpunt van deze pipo de winnende en kan hij hierover opscheppen in de dancings van Burneside.
Een rondje Ambleside
Na de wedstrijd doe ik nog een rondje Ambleside en ga dan naar huis. Zoals eerder Keswick al deed, heeft ook Ambleside United zijn reputatie waargemaakt als lid van De Grote Vier. Ik hoop dat ik dit seizoen ook Ullswater United en Coniston nog kan meepakken, dan heb ik ze alle vier gehad. Allemaal zeer obscure vincks, maar stiekem zijn dat vaak de leukste.
Lees het hele verhaal over Joris’ bezoek aan Ambleside in zijn meesterwerk Terraces & Floodlights 2, te bestellen in de Staantribune Webshop!
Bekijk ook de andere reportages uit Saltaire, Keswick, Millhea
