Tijdens het ‘coronaseizoen’ 2020-2021 reisde Joris van de Wier (Tilburg, 1978) naar alle uithoeken van Groot-Brittannië om toch maar voetbal te kunnen zien. Om toch zijn shot voetbal te krijgen, moest de lat steeds lager. Op een bepaald moment stond Van de Wier omringd door verbaasde schapen een veld in de achttiende divisie te vincken. Zijn boek Terraces & Floodlights is een terugblik op een bijzonder seizoen dat we hopelijk nooit meer meemaken. Zo bezocht Joris in coronatijd onder meer Eyemouth voor de wedstrijd Eyemouth United – Muirkirk.
Eyemouth was vroeger een ruig plaatsje. De bevolking bestond uit vissers en smokkelaars. Eyemouth United is tegenwoordig een kleine club, maar heeft een rijke geschiedenis. In 1960 zette het de Schotse voetbalwereld op z’n kop door als eerste non-League-club de kwartfinale van de Scottish Cup te bereiken. De Fishermen hadden het geluk onderweg geen clubs van het hoogste niveau te treffen, maar je kunt alleen verslaan wie er voor je staat.
In de kwartfinale trof Eyemouth United wel een sterke tegenstander: Kilmarnock. Killie zou dat jaar tweede worden in de competitie en de bekerfinale halen. Het was op het moment van de kwartfinale ook al zestien wedstrijden op rij ongeslagen. Kilmarnock nam de wedstrijd zeer serieus en stuurde in de weken ervoor zelfs scouts naar duels van Eyemouth United. In de rapporten werden de Fishermen een vechtploeg genoemd en ook het kleine veld was een punt van aandacht.
Kwartfinale Scottish Cup
Op 12 maart 1960 puilde het stadionnetje van Eyemouth United helemaal uit. Drieduizend man waren op de wedstrijd afgekomen, evenveel als de gehele bevolking van het vissersplaatsje. Kilmarnock maakte snel de 0-1 en hoopte op een makkelijke middag, maar de Fishermen gaven zich niet gewonnen. Het werd een ware slijtageslag. Na negentig minuten vechten won Killie met 1-2. Maar de dagen erop had iedereen het over Eyemouth United en hun heldhaftige prestatie.
Aan het eind van het seizoen kregen de Fishermen dan ook terecht de prijs voor Bekerploeg van het Jaar. Hoe uniek de prestatie van Eyemouth United was, blijkt wel uit het feit dat sindsdien alleen Elgin City (destijds nog spelend in de Highland League) in 1968 er als non-League-club in is geslaagd om de kwartfinale te bereiken.
De wedstrijd tegen Kilmarnock was een spaarzaam hoogtepunt uit de geschiedenis van de club. Het werd vier keer kampioen in de East of Scotland League (drie keer in de jaren vijftig en in 1971) en sindsdien is het sappelen. Veel clubs speelden niet graag tegen Eyemouth United omdat het er altijd waaide. Het oude stadionnetje was bovenaan een klif gebouwd. Soms stormde het zo erg, dat een uittrap van een doelman in het eigen doel terechtkwam.
Sinds de verhuizing naar Warner Park – vernoemd naar Alf Warner, die veertig jaar lang allerlei rollen bij de club bekleedde – is dat voordeel iets minder, maar nog altijd kunnen de elementen een flinke rol spelen. Iedere tegenstander hoopt dat de uitwedstrijd naar Eyemouth niet in de wintermaanden valt.
Lees het hele verhaal over Joris’ bezoek aan Eyemouth in Terraces & Floodlights 2, het nieuwe meesterwerk van de bestsellerauteur, te bestellen in de Staantribune Webshop!
Bekijk ook de andere reportages uit Saltaire, Keswick, Millhea
