Als groundhopper heb ik het vaak meegemaakt. Dat ik op de tribune commentaar moest aanhoren van mensen die zelf nooit gevoetbald hadden. Afschuwelijk vond ik dat. “Ja, er was contact. Hij raakte zijn tegenstander. Je kan hem geven.”
Wat nou er-was-contact!! Voetbal is een contact-sport. Heb jij überhaupt zelf ooit contact met iemand gehad? Beter ga je naar korfbal Of naar hockey. Kijken of ze de bal met de bolle kant spelen.
Hands
Regelmatig was ik ook getuige van bespiegelingen rond handsballen. Of “hans”, als ik bij wedstrijden onder de grote rivieren was. “Het was goed te zien. Je hoorde het zelfs. De bal kwam tegen de hand. De spelregels zijn hier duidelijk over.” Wat nou hands!? Moet die verdediger die bal met zijn neus opvangen? Of met zijn zakie? Moet het bezit van armen strafbaar worden gesteld?
En hoor eens: de spelregels zijn hier helemaal niet duidelijk over. Nog sterker, de maker van deze spelregels moet een stadionverbod krijgen. En een taakstraf. Hij moet verplicht honderd dameswedstrijden bijwonen.
Vroeger kon ik mij niet inhouden als de analyses om mij heen de verkeerde kant opgingen. Zeg maar de kant op van de mensen die zelf nooit gevoetbald hebben. Ik draaide mij dan om en vroeg of iemand een grap maakte. Vervolgens gunde ik ze de rest van de wedstrijd geen blik meer waardig. Later werd ik milder. Ik vond namelijk ook van alles, zonder zelf muzikant, politicus of politieagent te zijn. Ik leerde mijzelf te beheersen.
In de fout
Nog slechts een enkele keer ga in de fout. Vorige week begon een familielid te zeuren omdat een speler op het EK zijn stem verhief tegen de scheidsrechter. Ik werd kwaad. Beste broer, ben jij weleens benadeeld door een pedante scheidsrechter? Heb jij weleens een hartslag van 150 gehad? Heb jij überhaupt weleens adrenaline geproduceerd? Lekker makkelijk om met een zak chips en een Hoegaarden binnen handbereik te roepen dat spelers zich negentig minuten als zen-masters moeten gedragen.
Maar goed, dit was een zeldzame uitval. Misschien moeten we mensen die zelf nooit gevoetbald hebben op een voetstuk plaatsen. Een eigen vak geven in het stadion. Met geluidsdichte wanden er omheen. En een eigen ingang. Daar zou iedereen beter van worden.
Hans Douw is de Groundhopper des Vaderlands en schrijver van de nu al bestseller Voetballiefde zonder Grenzen, je kunt de tweede druk pre-orderen in de Staantribune Webshop.
