Onlangs waren we bij beide halve finales om de Copa Sudamericana, het Zuid-Amerikaanse equivalent van de Europa League. Vooral die in Avellaneda liet veel indruk achter..

Sinds begin jaren negentig is Racing Club de Avellaneda mijn favoriete Argentijnse voetbalclub. Destijds werd de Argentijnse competitie uitgezonden op Supersport en iedereen in onze buurt koos een team. Ik weet niet meer precies waarom ik Racing koos, maar waarschijnlijk vanwege de shirts.

Voorliefde voor La Academia

Mijn eerste trip naar Argentinië in 2020 was vanwege mijn voorliefde voor La Academia gepland rondom de derby tegen buurman Independiente. Normaal vallen derby’s altijd flink tegen en deze leek lange tijd dezelfde kant op te gaan. Racing stond op een bepaald moment met negen man tegen elf en 0-0 leek het maximale.

Gelukkig draait het in Argentinië om meer dan de wedstrijd alleen. Ik genoot van El Cilindro, het heerlijke stadion van Racing en de sfeer was geweldig. En toen gebeurde het onmogelijke. Een snedige counter van Racing zorgde voor de 1-0. De explosie van vreugde die volgde was te vergelijken met de 2-1 van Marco van Basten tegen West-Duitsland in 1988.

Avellaneda derby

Mijn buurman, een gezellige dikkerd van 150 kilo, greep mij vast en we vielen samen op de grond. Hij huilde als een klein kind op mijn brede borstkas en ik kon mijn T-shirt uitwringen. Racing hield de voorsprong vast en ik was getuige geweest van een van de beste Avellaneda derby’s ooit. Nadeel: ik kon nooit meer terugkeren naar El Cilindro.

Tijdens mijn tweede trip naar Argentinië liet ik Racing met pijn in het hart links liggen. Ik wilde niet dat de herinnering bezoedeld zou worden door een random wedstrijd. Toch knaagde het. Gelukkig kon ik dankzij enorm veel mazzel deze trip Racing toch zien in een speciale wedstrijd.

Copa Sudamericana

Al wekenlang hield ik de Copa Sudamericana in de gaten. De terugwedstrijden van de halve finale zouden precies in de periode zijn dat wij er waren. De vinckgod had het goed met mij voor, want alle Argentijnse clubs speelden de tweede wedstrijd thuis, met Racing – Corinthians als de absolute uitschieter.

Kaarten, dat is altijd het probleem. Ook voor deze wedstrijd. Bij tussenhandelaren gingen ze tussen de 150 en 250 euro van de hand. Gelukkig ken ik via-via iemand die contacten heeft met de persafdeling en kon ik als persmuskiet plaatsnemen op de tribune.

Pyroshow

Vanaf daar had ik een perfect zicht op de enorme pyroshow voor de wedstrijd. Vanuit alle tribunes werden vuurpijlen en Romeinse kaarsen de lucht ingeschoten. Pas na een minuut of tien was er weer zicht en kon Racing zich opmaken voor een van de belangrijkste wedstrijden uit hun geschiedenis.

La Academia is een van Cinco Grandes, de grootste clubs van Argentinië. Toch bereikte het slechts tweemaal een internationale finale: in 1967 en 1988. Vandaag kan de derde worden bereikt, maar daarvoor moet het Corinthians opzijzetten. Lastig want de eerste drie finalisten in de Copa Libertadores en Copa Sudamericana komen allemaal uit Brazilië, waar de clubs veel rijker zijn dan die uit andere Zuid-Amerikaanse landen.

Corinthians met Memphis Depay

Na een snelle 0-1 zie ik de bui al hangen. Dit gaat ‘m niet worden vandaag. Bij Corinthians loopt Memphis Depay rond die een stuk slimmer is dan zijn medespelers en tegenstanders, maar nog niet helemaal topfit lijkt. Hij kan niet voorkomen dat Racing nog voor rust op 2-1 komt en El Cilindro wordt gek.

In de tweede helft komt La Academia niet meer in gevaar. De Brazilianen maken onderling veel ruzie, terwijl het stadion op z’n kop staat. Qua sfeer is dit een van de beste wedstrijden die ik ooit heb meegemaakt. Misschien nog wel beter dan de derby van vier jaar eerder.

Feest

Het is op sommige momenten lastig om jezelf te horen denken vanwege het kabaal. Na het laatste fluitsignaal barst het feest los. Een dag later zal er een filmpje verschijnen van een jonge vrouw die in de hekken klimt en ondanks het prikkeldraad een feestje viert, terwijl de tranen over haar wangen rollen.

Racing staat in Argentinië bekend als de pechclub. Als hoofdoorzaak wordt gewezen naar de zeven zwarte katten die supporters van Independiente onder het veld begroeven in 1967. Decennialang was het lijden voor La Academia door deze mufa, maar sinds de laatste kat is opgegraven, gaat het een stuk beter, met zo nu en dan een titel.

Meer over Racing in ons boek Voetbalstad Buenos Aires deel 2. Hierin worden met Racing en Independiente ook de laatste twee clubs van de Cinco Grandes bezocht. De eerste zelfs tijdens de derby tegen Independiente. Het wordt de ultieme voetbalwedstrijd, waarbij Racing met negen spelers de elf van de aartsrivaal verslaat en Avellaneda op zijn kop zet. Het boek is verkrijgbaar in de Staantribune Webshop, net als uiteraard deel 1.