Wanneer je op het station van Roosendaal staat, zie je in de verte vier lichtmasten. Het zijn de stadionlampen van de Roosendaal Boys Combinatie. Het doet me denken aan tomatensoep en bier, de scheve tegels van Sportpark De Luiten, de glimmende stoelen van het Vast & Goed Stadion van RBC. Een club waar het zo goed leek te gaan, maar waar de schijn nog bedrieglijker was dan een schwalbe van Suárez.
Het was iets van de laatste jaren, die tomatensoep. Iedere supporter kreeg een bekertje in de handen gedrukt bij binnenkomst. Echte tomatensoep, dus die met dikke slierten vermicelli die al jarenlang had staan rijpen in blik. Ik vond het heel sympathiek, zeker omdat het vlekken geeft wanneer het op de grond kletterde. Een deel van onze supporters nam de tijd om de lokale horeca te steunen, dat resulteerde nog wel eens in onstabiele motoriek en emoties. Op het veld was het niet anders en dat was zonder een bezoek aan café De Heksenketel.
Laatste wedstrijd
RBC-uit was nooit saai, de treinreis, de wandeling naar het stadion, waar per ongeluk nog wel eens een deurbel werd ingedrukt (flauw, ik weet het), de terugreis met rum en ter hoogte van Lage Zwaluwe de speech van onze president Jan. De laatste wedstrijd die RBC als betaaldvoetbalclub speelde, was tegen FC Dordrecht. Achteraf een wedstrijd om nooit te vergeten, alleen had ik YouTube nodig om het me te herinneren.
Aan een RBC-supporter vroeg ik hoe hij die avond had beleefd, hij antwoordde dat-ie in een cel zat. Opgepakt nadat het net iets te gezellig werd volgens de wetsdienaars. De Brabanders konden degraderen nadat er wegens financiële wantoestanden punten werden afgetrokken, die spanning moest men ook ergens kwijt.
Overwinning
Gelukkig deed FC Dordrecht wat het moest doen en kon men in Roosendaal opgelucht ademhalen. Met de 3-2 overwinning bleef RBC behouden voor het betaald voetbal, hoorde ik de verslaggever na de samenvatting nog zeggen. Schuldeisers namen echter geen genoegen met drie punten, er was direct geld nodig of een garantstelling van de gemeente. “Al die raadsleden, die stonden te juichen bij de overwinning op FC Dordrecht, stemden een paar weken later tegen de steun.” De RBC-supporter kan er negen jaar na het uitgesproken faillissement nog boos om worden.
RBC maakte een doorstart en is inmiddels van de vijfde klasse naar de derde klasse geklauterd. Wie weet, kunnen we ooit weer een bekertje tomatensoep eten bij RBC.
Meer verhalen over de clubs die sinds 1991 uit het betaald voetbal in Nederland zijn verdwenen (Haarlem, FC Wageningen, SVV, Veendam, VC Vlissingen/VCV Zeeland, RBC en AGOVV) in het boek ‘Verdwenen Profclubs, verbonden door de ondergang’ van Martijn Schwillens. Je kunt het boek bestellen in de Staantribune Webshop.