Huisfotograaf Marco Magielse en ‘vriend van de show’ Standard Roel gingen samen een dagje op pad naar Patro Eisden. Roel schreef hier een ‘verslagje’ van, op geheel eigen wijze. We willen het je niet onthouden, dus plaatsen hem integraal en zonder correcties.
“De onzedige en losbandige jeugd van de straat houden.” Zo dacht ooit lang geleden in 1942, in volle WOII-periode in Maasmechelen (Eisden) de geestelijke, Kapelaan E.H. Van Schoenbeek, mogelijks op een regenachtige donderdagmiddag met een missaal in aanslag in zijn biechtstoel (bij gebreke aan Panini-albums die tijd).
Losbandigheid
Omdat ‘losbandigheid’ ons natuurlijk wel aanspreekt, trokken Marco en ik op een wisselvallige donderdagmiddag in juli naar Eisden. Daar werden wij extreem gastvrij ontvangen door emeritus en oud-voorzitter Guy Craybex en jeugdvoorzitter Jan Kohlbacher Jr., club-iconen en bewakers van de PATRO-religie.
We schrijven 1942, een periode met uiteraard bitter weinig perspectief voor de jeugd, waar alleen Koning Voetbal op tijd en stond voor wat afleiding kon zorgen. In die optiek werd PATRO EISDEN boven het doopvont gehouden in de Eisdense Tuinwijk. Met ‘De Koolmijn’ als allesomvattend sociaal systeem, waarin ook woningen voorzien werden voor iedereen (van ingenieurs tot kompels). Allemaal vlak onder de damp van de mijnschacht.
Patronaat
‘PATRO’ omdat de oprichting onder de vleugels van het ‘PATRONAAT’ gebeurde, de verzamelnaam voor de Katholieke vleugel in Maasmechelen. Net zoals in de overige Belgisch Limburgse Mijnbekkens ontstond een voetbalteam aan de rand van de Kolenmijn, waarbij anders en uniek ‘PATRO EISDEN’ specifiek tot leven kwam als een combinatie van katholieke moraal, hand in hand met economische ontwikkeling door de mijnbouw zelf.
In de beginjaren werd hierdoor van alle PATRO-spelers “verwacht” dat zij vooraleer zij de voetbalschoenen aanbonden, ook netjes naar “de mis” gegaan waren. Naar verluidt werd zelfs bij het binnengaan van de kleedkamer een PATRO-speler steeds door de kapelaan op het communie-zieltje hierover ondervraagd. “geen hostie in de spijsverteringskanalen, geen sprake van aanbinden van voetbalschoenen…”
Paarse clubkleuren
Ook de paars (witte) clubkleuren van PATRO zijn een verwijzing naar de kleur van “bezinning” in de Katholieke Kerk. Komt dit alles de lezer wel heel “gelovig” en “braaf” over? Wees niet bevreesd: uiteraard houdt dit alles zeker niet noodzakelijk in dat de PATRO-geschiedenis per se “onbevlekt” of “zonder misstappen” is verlopen sinds de oprichting tijdens WO II… Integendeel!
Neen, PATRO is (gelukkig) een verhaal van diep vallen en weer opstaan, faillissement, degradatie en een omkoopaffaire… Maar telkens langzaam maar zeker weer op de pootjes vallen. Maar vooral van het verdedigen en laten voorbestaan van een oprechte eigen clubcultuur en mentaliteit.
Ontwikkeling van talent uit de buurt
Een clubcultuur, vooral en tot op vandaag, gericht op de ontwikkeling van jeugdig talent uit de buurt. Met een sterk accent op technisch verzorgd en bij voorkeur aanvallend voetbal. Maar in de Maaslandse aard ook “hard werken, bescheidenheid en niet zeuren”.
In dit concept werden meerdere PATRO- internationals tot kweek gebracht als Rode Duivel in Eisden. Waaronder bijvoorbeeld Vital Het Brommerke Borkelmans, Manu Karagiannis en ook Nico Claesen (ster van het legendarische WK ’86, maar ook speler van onder meer Tottenham Hotspur, Standard Luik en Royal Antwerp). En recenter ook Leandro Trossard (Arsenal).
Regelmatige bezoekjes
Tekenend aan deze meest in het oog springende PATRO-sterren is dat ze nog zeer regelmatig te zien zijn aan de rand van de Eisdense Tuinwijk bij Patro. En zeker niet alleen om “lintjes door te knippen” of in de businessclub champagne te slurpen. De clubcultuur is overduidelijk in hun aderen blijven hangen en dat is mooi.
Een ploeg ooit tot leven gekomen als “les Riverains de la Meuse Eysden” werd later als “PATRO EISDEN” tot een grootheid in het Maasland en omstreken. En mag onder meer bijvoorbeeld vertellen dat het in haar geschiedenis elke wedstrijd die het ooit tegen het grote RSC Anderlecht in Eerste Klasse heeft gespeeld, ook won (toegegeven: het was er maar eentje).
Artikel gaat verder onder de foto’s
