Met mijn twee vrienden Teun en Dylan vloog ik eind 2019 naar Athene voor een stedentrip. Alleen de grote clubs die regelmatig Europees voetbal spelen, kenden wij, verder was het Griekse voetbal voor ons onbekend. Na wat research kwamen we erachter dat er in Athene enorm veel voetbalclubs zijn.
Het speelschema van de Griekse Superleague en die van het tweede niveau leerden ons dat we twee wedstrijden goed konden combineren met het bezichtigen van de stad: op zaterdagavond Panionios – Olympiakos en zondagavond AEK Athene – Aris. Vooraf hadden we besloten dat we sowieso de wedstrijd van AEK wilden bezoeken. We zouden ter plekke kijken of de thuiswedstrijd van Panionios in het schema zou passen. Als we hadden geweten wat we mee zouden gaan maken, hadden we eerder besloten naar Panionios te gaan.
Zaterdag 23 november 2019 was onze eerste dag in Athene. Heel cliché werd de Akropolis gevinckt en het oude centrum van Athene bekeken. Zoals vaker legden wij een grote afstand te voet af. Aan het eind van de middag begon het al aardig donker te worden en bespraken we de planning voor de avond. Daarbij opperde ik om ook naar Panionios te gaan en daarna ergens te gaan eten en de kroeg in te duiken.
Panionios – Olympiakos
Het bleek het meest praktische om naar het stadion te lopen, langs de drukke weg door Athene. Rond 17.00 uur liepen wij daarom richting het stadion, waar de wedstrijd twee uur later zou beginnen. Die wandeling was er al een om niet te vergeten. De buurt waardoor we liepen, werd namelijk steeds slechter. Woningen veranderden in bedrijven, bedrijven werden zakenhotels, met dikke auto’s voor de deur.
Na de hotels werd het allemaal heel obscuur met vreemde restaurants en vage striptenten. De wijk rondom het stadion is ook erg donker en het volk dat op straat loopt, ziet er niet erg verzorgd uit. Het verraste ons dan ook erg dat er rondom het stadion een leuk sfeertje was, met een eetkraampje en zelfs een fanshop. Zoals altijd scoorden wij een sjaal in de fanshop, vaste prik bij een groundhop.
Het regelen van kaartjes was nog wat gedoe, aangezien Grieken geen geduld hebben en niet in een rij kunnen staan. Daarnaast moet iedereen geregistreerd worden aan de hand van zijn ID. Dat is namelijk verplicht in Griekse stadions, vanwege het vele geweld rondom wedstrijden de laatste jaren. Na het kopen van het kaartje wilden wij het stadion in, maar we waren blijkbaar de enige ingang aan de lange zijde voorbijgelopen.
De weg vragen aan een local is natuurlijk de beste oplossing. De beste man zei in gebrekkig Engels dat we hem konden volgen, want hij ging ook naar de wedstrijd. Naar welke wedstrijd vragen wij ons nog steeds af, aangezien we uiteindelijk een heel rondje om het stadion hebben gelopen. Na het vinden van de ingang volgde de belachelijkste toegangscontrole die je je voor kunt stellen. Ik moest mijn sjaal laten zien, omdat ik er blijkbaar uitzag als een Olympiakos-supporter. Mijn sjaal was prioriteit, maar het vuurwerk dat we later bij de harde kern zagen, hadden ze toch mooi gemist.
Nea Smyrni Stadium
Het Nea Smyrni Stadium is in 1939 geopend en aan de staat te zien, is het ergens in de jaren zestig blijven hangen. De nieuwere hoofdtribune met het golvende dak heeft wel iets. Het enige dat minder is aan het stadion is de lelijke sintelbaan. Voor ons Helmonders was er nog een leuk herkenningspunt. Wij zijn gewend dat er mensen op tuinhuisjes naar de wedstrijd kijken. Bij Panionios volgen fans vanaf hun balkon de wedstrijd.
Op de tribunes zaten opvallend veel vrouwen en kinderen. Wij zaten op de lange zijde ter hoogte van het strafschopgebied. Het mooie hiervan was dat we naast het vak van de harde kern zaten. Deze zaten in een apart vak met een hek eromheen. Waarschijnlijk zijn het enorme boeven en worden ze daarom apart gezet. Verder zaten er genoeg vreemde snuiters op de tribune en rook het naar plas en wiet. Ook was er een vreemde kerel die stijf stond van de drugs, niet op zijn stoel kon blijven zitten en elke drie minuten van plaats wisselde. Aangezien het stadion totaal niet vol zat, was dit geen probleem.
Vuurwerk
De wedstrijd zelf was zeer matig, zoals het een goede groundhop betaamt. De harde kern was negentig minuten lang aan het zingen, vuurwerk aan het afsteken en bezig met het uitschelden van de scheidsrechter en zijn knappe vrouwelijke assistent-scheidsrechter. Olympiakos was veruit de betere ploeg en kwam op 0-1 door een goal van de ‘grote’ Mathieu Valbuena. Wat hierna gebeurde, vonden wij fantastisch.
Panionios, de hekkensluiter met zes minpunten vanwege financiële problemen, bracht een heel grote, sterke spits in. Deze spits kon er werkelijk helemaal niks van, maar wist met zijn postuur de verdediging van Olympiakos in paniek te brengen. Tot heel veel kansen leidde dit niet, maar je voelde dat er iets ging gebeuren. Een afgeslagen bal viel voor de voeten van een speler van Panionios en hij schoot hem binnen.
De harde kern naast ons ging helemaal los, het vuurwerk kwam tevoorschijn en werd richting het veld gegooid. Het mooiste was dat een fan van de tribune aan de overkant het veld over rende om bij de harde kern het vak in te gaan, zonder hierbij te worden tegengehouden. Hierna gebeurde er niet veel meer, en Panionios pakte een van de zeldzame punten.
Wat een fantastische stadionervaring was dit met de gekke Griekse fans. Voor ons was deze groundhop in Athene een van de leukste trips die we tot nu toe hebben gedaan. De terugweg langs de vreemde hotels en striptenten was wederom prachtig.
AEK Athene – Aris Saloniki
De volgende dag zijn we nog naar AEK – Aris geweest. Ook hier waren de fans negentig minuten lang aan het zingen en bezig met het afsteken van vuurwerk. De sfeer in het stadion was daardoor wederom top. AEK speelt in het Olympisch Stadion, was een lange reis met de metro betekende. Rondom het Olympisch Stadion is totaal geen sfeer en is het erg donker. De Grieken lopen dan ook niet massaal warm voor wedstrijden in dit stadion.
Het voetbal was wederom tenenkrommend slecht en de wedstrijd eindigde, zoals altijd in Griekenland, in 1-1. Het hoogtepunt daarbij was de penalty van AEK, waarbij het ellenlang duurde voordat deze werd genomen. De spelers van Aris bleven maar in het strafschopgebied staan en mopperen op de scheidsrechter. De beste man had een zware avond en bleef strooien met gele kaarten.
Na afloop van de wedstrijd hadden wij nog honger en besloten we een Griekse stadionsnack te nemen. Deze was top te noemen: een soort Turks brood, met daarop souvlaki, rode ui, tomaat, tatziki en friet.
Hiermee was ons weekend en de groundhop in Athene ten einde. Wij hebben erg genoten en waren zeer blij dat we toch naar Panionios geweest zijn. Deze groundhop komt nog vaak naar voren als we herinneringen ophalen tijdens het kijken van wedstrijden van onze club Helmond Sport. Het Griekse voetbal is wat minder bekend in Nederland, maar de fans zijn totaal gestoord en de sfeer is daardoor top, ondanks de relatief lege stadions. Wat ons betreft een aanrader voor iedere groundhopper.
Heb jij ook een leuke groundhoptrip gemaakt? Stuur jouw verhaal (plus foto’s) dan naar info@staantribune.nl. De leukste artikelen worden op de website geplaatst.