Hillsborough Dreams [De Groundhop]

Zaterdagmiddag. Aftrap op Hillsborough tussen Sheffield Wednesday en Huddersfield Town. Uit 24.000 kelen galmt onderstaande tekst op de melodie van Boney M’s kersthit uit 1978.

Bol.com

Hark now hear,
the Wednesday sing,
United ran away
and we will fight forever more,
because of Boxing Day

Het verwijst naar Boxing Day Massacre. Een clash op Boxing Day 1979 tussen Wednesday en Sheffield United, de gehate buurman aan de zuidkant van het centrum. The Blades, op dat moment lijstaanvoerder van de Third Division, moesten een bezoekje aan Hillsborough bekopen met een 4-0-afstraffing. Deze 4-0 werd een soort omkeerpunt voor beide clubs.

United raakte hierna namelijk compleet uit vorm. Het eindigde op de twaalfde plaats dat seizoen, terwijl Wednesday promoveerde naar de toenmalige Second Division. Een jaar later degradeerde United zelfs naar het vierde niveau.

Hillsborough

In het oude, maar schitterende Hillsborough werden we voorafgaand aan de aftrap al verwend met opkomstmuziek van de Simple Minds. Het nummer Waterfront klinkt werkelijk fantastisch als je op de achtergrond duizenden mensen Wednesday! Wednesday! hoort roepen.

Hierna galmt vlak voor de aftrap het Hi Ho Silver Lining door de speakers, wat door werkelijk alle fans eruit wordt geschreeuwd als Hi Ho Sheffield Wednesday! In meerdere Engelse stadions word dit nummer vlak voor de aftrap gebruikt, maar nergens met zoveel beleving als hier.

Bol.com

Pubs

Die ochtend word ik wakker op een hotelkamer in hartje Manchester, waar ik samen met mijn broer een dag eerder gearriveerd ben voor een voetbalweekend Engeland. Het programma:

Vrijdag: Stadiontour Old Trafford (en hier en daar een pub)
Zaterdag: Sheffield Wednesday – Huddersfield Town (en hier en daar een pub)
Zondag: National Football Museum in Manchester (en hier en daar een pub).

Omdat ik een bijna autistische passie heb voor de ouderwetse Britse voetbalbeleving, ben ik niet erg gecharmeerd van de poenerige Premier League. Mijn voorkeur gaat uit naar vervallen clubs en stadions waar het voetbal nog altijd met dezelfde passie wordt beleefd dan in betere tijden.

Ziel-en emotieloos

Als ik mag kiezen tussen een wedstrijd van Manchester City of van bijvoorbeeld een Southend United, dan ga ik voor die laatste: De ene is qua uitstraling een moderne schoonheid, maar van binnen ziel- en emotieloos. De andere misschien ietwat verlept aan de buitenkant, maar nog altijd met een heerlijke beleving van binnen.

Bol.com

Zie het maar als het bed induiken met Joke Bruys, terwijl je ook de mogelijkheid had voor Doutzen Kroes.

Sheffield

Aangekomen met de trein vanuit Manchester, stappen we het voorterrein van Sheffield Station op in afwachting van een Über om ons naar Hillsborough te rijden. Na een rit van een kwartiertje richting het noordwesten van de stad staan we plots naast het stadion waar ik al jaren van droom eens een wedstrijdje te bezoeken.

Hillsborough dreams

Vier kolossale blauw-witte bakken, die losstaand van elkaar het Hillsborough Stadium vormen, dat klinkt voor de meeste mensen nu niet bepaald als een Bolderman-uitje. Maar voor Britse stadionfetisjisten, waartoe ik mijzelf ook reken, is deze toch wel een soort Taj Mahal.

Hillsborough

Wanneer je in een mengmachine de woorden afgebladderde verf, loshangende kabels, succesvol in vervlogen tijden, volksclubstadion, slecht eten en bak met herrie gooit, dan zal hij er met grote letters HILLSBOROUGH uitspugen.

Wat het stadion aan de binnenkant een extra glans geeft, is de puntgevel bovenop de hoofdtribune waarin een klok is verwerkt, samen met de letters Sheffield Wednesday en Hillsbourough. Het gietijzeren sierwerk erboven maakt het helemaal af. Dit soort gables zijn niet zeldzaam in Britse stadions, maar deze is toch wel uniek.

Bol.com

North Stand

Het is dan ook de reden dat ik kaartjes heb besteld voor de North Stand. Hierdoor hadden we goed zicht op de gable. Deze kaartjes zijn overigens gemakkelijk te bestellen via de website van de club. Bij Wednesday heb je geen membership nodig. Een account en een creditcard volstaat.

Ondanks dat het destijds net gepromoveerde Sheffield Wednesday de slechtste seizoensstart in zijn historie kent met slechts twee punten uit tien wedstrijden, is het stadion goed gevuld en hangt er nog steeds de beroemde Wednesday-sfeer.

Hier geen hordes toeristen die de uitstraling van je club komen verpesten, maar een heel stadion gevuld met locals. Locals die zich overigens in werkelijk iedere leeftijdscategorie bevinden. Van baby’s op papa’s arm tot aan mensen in de schijndood. Bijna iedereen gehuld in de blauw-witte clubkleuren. Wanneer je buiten kick and rush-football om ook van mensen kijken houdt, kom je bij dit soort clubs zeker aan je trekken.

Bol.com

In de rij voor ons nemen vier oudere mannen plaats die gezamenlijk één compleet gebit bezitten. Links naast mij zit een vrouw van middelbare leeftijd die zo te ruiken meer uit alcohol bestaat dan uit water. En achter mij een man die in vijf minuten tijd z’n hele vocabulaire aan Engelse scheldwoorden eruit gooit.

Scootmobiel

Voor de liefhebbers van de serie Schone Schijn zien we onderaan het vak in een scootmobiel een lookalike van het personage Onslow de eerste rij oprijden. Wanneer hij op z’n plaats gepositioneerd is, steekt hij zijn middelvinger de lucht in richting het uitvak, waarna hij trots naar boven ons vak inkijkt.

Hillsborough dreams

Wat je op een herfstdag in Sheffield natuurlijk nooit zou verwachten, is dat de zon ononderbroken schijnt. Wat opvalt, is dat werkelijk niemand van de duizenden supporters op onze tribune een zonnebril op heeft, ondanks dat dit de tribune is die tijdens eens middagwedstrijd de zon er vol op heeft staan. Je kunt merken dat men hier zoiets niet vaak meemaakt. Je ziet dan ook veel mensen met samengeknepen ogen naar boven kijken met zo’n vragend gezicht van ‘wat is dat toch voor een rond, geel warm ding?’.

Slecht

Over de wedstrijd zelf kan ik kort zijn: die was zoals we verwachtte: slecht. Kick and rush zijn hier nog altijd goed bewaard gebleven. De bal vliegt dan ook voor tachtig procent door de lucht en gaat vooral van hoofd naar hoofd. De wedstrijd eindigt ook in een bloedeloze 0-0 met weinig kansen, maar daar is qua sfeer in het stadion weinig van te merken.

Bol.com

The Kop aan de korte oostzijde van het veld maakt negentig minuten lang geluid en af en toe doet het hele stadion met ze mee. De Huddersfield- supporters op de Leppings Lane End, daar waar in 1989 de verschrikkelijke ramp met Liverpool-supporters plaatsvond, hielden zich vooral rustig. Die enkele keer dat ze ‘Huddersfield is great’ zingen, wordt dat door The Kop overklast met: ‘We forgot that you were here!’ Iets waarvan ik echt kan genieten.

Nog een middelvinger

Na het laatste fluitsignaal klinkt – ondanks wederom geen overwinning voor de thuisclub – toch nog een behoorlijk applaus vanaf de tribunes. Ik hoor achter mij iemand roepen dat de scheidsrechter een f#cking cunt is, en voor ons zien we Onslow z’n scootmobiel gereedmaken om te gaan rijden. Maar niet voordat hij nog één keer zo hoog mogelijk zijn middelvinger opsteekt naar de Huddersfield supporters en daarna tevreden ons vak inkijkt, zo van: ‘zagen jullie dat?’.

terug naar overzicht

Lees verder...