Joris van de Wier startte zijn Road to Wembley in Whickham. De achtste stop voor zijn boek Van Whickham naar Wembley: Blyth.
“I’ve seen many, many memorable moments on football grounds. Not many would beat this. They beat Crook Town and Consett. They beat Bishop Auckland and Burscough, they beat Chesterfield and Enfield. And they beat Stoke City. It’s taken them such a long, long time to get here, but my word, they’re going to remember this night. It all belongs to the men in green and white.” Was getekend: Barry Davies, tv-commentator bij Blyth Spartans – Wrexham in 1978.
Cuprun in 1977-1978
De reden om deze ronde Blyth Spartans – FC United of Manchester te bezoeken, is de mooie cuprun van de thuisploeg in 1977-1978. Na acht clubs te hebben uitgeschakeld, bereikte het als eerste non-Leagueclub in decennia de laatste zestien. Tegenstander daarin was Wrexham, dat zelf ook flink had gestunt door een ronde eerder Newcastle United uit te schakelen. Bij Blyth Spartans baalden ze stiekem van dat resultaat.
Een wedstrijd in het St. James’ Park van grote buurman Newcastle United was een droom geweest, mede omdat veel Blyth-supporters ook fan waren van de Magpies. Wrexham was sportief gezien de beste optie, maar nog altijd een club die een flink aantal divisies hoger speelde. De kans dat het avontuur van de Spartans in deze ronde zou stoppen, was vrij groot en uitgeschakeld worden door Newcastle United staat dan beter op het cv dan een nederlaag tegen Wrexham.
In de ban van Blyth Spartans
Ondertussen was het hele land in de ban van die kleine club uit het noordoosten van Engeland. Spelers werden door de media opgezocht op hun normale werk en in Blyth zelf hadden ze ondertussen de status van popsterren bereikt. De stad hing helemaal vol met groen-witte vlaggen en linten en een ware armada aan supporters reisde af naar Wales.
Het veld op de Racecourse Ground was gedeeltelijk bevroren, waardoor tiki-taka onmogelijk was. Beide ploegen probeerden er desondanks het beste van te maken. De camera’s van de BBC waren naar Wales afgezakt, zodat het Engels voetbalpubliek eindelijk de stuntclub met die bijzondere naam aan het werk kon zien. Ze werden niet teleurgesteld. Blyth Spartans was opnieuw op weg naar een stunt. Het kwam op 0-1 en hield redelijk makkelijk stand.
Wrexham
Het sprookje leek verder te gaan, maar wie sprookjes leest, weet dat ieder verhaal ook een slechterik bevat. De heks van Hans & Grietje, de stiefmoeder van Sneeuwwitje en de wolf van Roodkapje. Het sprookje van Blyth Spartans kende een kwaadaardig figuur in de persoon van scheidsrechter Alf Gray. Hij was het die in de laatste minuut besloot Wrexham een hoekschop te geven, nadat de bal via een speler van de Welshmen over de achterlijn was gegaan. Hij was het die de corner, die makkelijk werd gevangen door Blyth-doelman Clarke, liet overnemen. Niet eenmaal, maar drie keer. Uiteraard ging de derde erin en Gray keurde het doelpunt goed.
Blyth Spartans was niet uitgeschakeld, maar de spelers wisten dat een unieke kans door de neus was geboord door een zichzelf profilerende minkukel. Er kwamen zoveel aanvragen voor de replay binnen dat de wedstrijd niet in het eigen Croft Park werd gespeeld, maar op St. James’ Park. Daardoor speelde Blyth Spartans alsnog in het stadion van Newcastle United. Meer dan 42.000 toeschouwers zaten in het stadion en op het moment dat de turnstiles op slot gingen omdat het uitverkocht was, stonden er nog meer dan tienduizend mensen buiten.
Staande ovatie
Wrexham leek het zakelijk uit spelen en kwam binnen twintig minuten al op 0-2, maar Blyth Spartans gaf niet op en het publiek joeg de boel steeds op. Acht minuten voor tijd werd het 1-2 en leek het opnieuw te gaan gebeuren. De Welshmen wankelden, maar hielden het vol en bereikten de kwartfinale. De mannen van Blyth Spartans kregen weer een staande ovatie van het publiek in Newcastle.
Een paar dagen later schonk een lokale beddenboer de spelers als beloning £350 om spullen in zijn zaak uit te zoeken. Een behoorlijk bedrag voor voetballers die maximaal zeven pond per week verdienden. Newcastle United nam meteen twee spelers over van de Spartans en vooral aanvaller Alan Shoulder groeide uit tot een gewaardeerde profvoetballer. Voor mensen van een bepaalde leeftijd en FA Cup-liefhebbers zal Blyth Spartans voor altijd verbonden zijn met deze cuprun, die eind jaren zeventig het hele land in haar greep hield.
Meer over Joris’ Road to Wembley in zijn nieuwe boek Van Whickham naar Wembley, tot en met aanstaande vrijdag (16 december) te pre-orderen zonder verzendkosten! Verschijnt 21 december, dus ruim vóór kerst.
