Haderslev is een redelijk idyllisch, nogal slaperig Deens stadje. Na 17,30 uur kun je er in de winkelstraat een kanon afschieten, zonder iets te raken. Lekker rustig. Wat voor club past daarbij, vraag je je af als je vanuit het centrum naar de hoger gelegen buitenwijken wandelt. De zomer loopt op z’n eind, de temperatuur is aangenaam, uw fotograaf heeft weinig te verliezen. De naam van de club is SønderjyskE.
De naam SønderjyskE was al duidelijk geworden bij een blik op de bekende groundhop-apps. Ze spelen op het hoogste Deense niveau, de bijbehorende standaardplaatjes van het stadion doen echter het ergste vrezen. De tegenstander in deze bekerwedstrijd heet Vejle BK en dat zegt me al evenveel als de thuisploeg: niets. Soms moet je het avontuur opzoeken, want het komt niet naar jou.
Het Nederland van de jaren tachtig
Denemarken en ook Haderslev doen denken aan het Nederland van de jaren tachtig. Beetje gezapig, nog niet zo druk, alles netjes. Ook in de buurt van het stadion. Beetje steriel zelfs. Eenmaal binnen groeit de sympathie langzaam maar zeker. Een architectonisch hoogtepunt is het stadion niet, maar de twee gekke tribunes achter de doelen geven het karakter. De hamburger- en biertentjes doen goede zaken.
Het publiek (zo’n drieduizend Deense zielen) is divers, veel meisjes die meer oog voor hun telefoon hebben dan de wedstrijd, keurig gekapte Deense jongens op Birkenstocks, een klef stelletje en bedaagde vijftigers.
Hier hoef je je niet onveilig te voelen. Eigenlijk passen deze club en dit stadion prima bij de verwachtingen die je van Denemarken hebt. Relaxed, aangenaam en niks geks.
