Na dik anderhalf jaar maakte ik eindelijk weer eens een ouderwetse groundhoptrip met mijn beste maten. Anderhalf jaar van gedoe, vaccinaties, een geannuleerde Wembley-finale van Pompey, thuiswerken en vooral veel geromantiseerde herinneringen aan voorgaande edities. In Denemarken waren de regels een stuk soepeler. Met rood potlood werd een weekend in oktober op de kalender omcirkeld met als toevoeging: Lyngby BK in Kopenhagen!
Niet meteen de bestemming die als eerste naar boven komt om een voetbalwedstrijd te bezoeken, met uitzondering van de derby tussen FC Kopenhagen en Brondby IF. FCK ging op het lijstje voor een bezoekje, maar de zoektocht naar een tweede wedstrijd bracht ons een divisie lager. Op een vrijdagavond stond de kraker tussen de gedeelde nummers één van dat moment gepland: Lyngby BK en FC Helsingør.
Kopenhagen
Voorafgaand en na afloop van de wedstrijd was een Oktoberfest met bijpassende festiviteiten georganiseerd. Alsof het lot ons dit keer goedgezind was. Aan alles was te merken dat men zich in Lyngby ging opmaken voor een belangrijke voetbalwedstrijd, waarbij een grote stap moest worden gezet naar het kampioenschap. Voor een schamel bedrag van dertien euro en zonder verdere beperkingen, schaften we negen kaarten aan voor de ‘Stemningsafsnit’, de staantribune tussen de fanatieke Koningsblauwen van Lyngby.
Een vroege vlucht bracht ons tijdig in Kopenhagen, waarbij we ons konden gaan opmaken voor een lang uitgerekte pre-match drinking session. Onder het genot van een heerlijk najaarszonnetje werd de hippe en recent gerenoveerde wijk Vesterbro bezocht. Om de schijn hoog te houden voor het thuisfront begonnen we met een kop koffie. Al snel wordt er overgestapt op uitstekende Deense craft bieren bij een van de vele terrassen in het Meat Packing-district.
Bruin café
Vervolgens reisden we met de trein af naar de kleine voorstad Kongens-Lyngby, met een dringende sanitaire tussenstop in een knus bruin treincafé en een vooruitblik op de kraker in de NordicBet liga.
Kongens Lyngby is een kleine voorstad op ongeveer een halfuur van het centrum. Naarmate de metro het eindstation naderde, vormden zich ook meer blauw-witte clubkleuren om ons heen. Het stadion ligt deels in een groene omgeving, met aan de andere kant nette ruime woonwijken. Exact zoals je in Denemarken zou verwachten.
Het stadion bestaat uit twee tribunes aan de lange zijde en een staantribune achter het doel. Aan de andere zijde – waar ook onze ingang zat, samen met de Oktoberfestiviteiten – bestaat het stadion uit een soort dijk.
Broodje worst
Fatsoenlijk eten was er echter bij ingeschoten. Gelukkig heeft Lyngby BK de beste catering van Denemarken. Het broodje worst van Lyngby staat blijkbaar gelijk aan het broodje beenham bij FC Twente. Getuige het feit dat Lyngby BK acteert in de eerste divisie, een stadion heeft met slechts drie tribunes en gemiddeld zo’n drieduizend toeschouwers trekt, is het wel belangrijk om ergens de beste in te zijn.
Het broodje schijnt dermate bekend te zijn, dat we er die zondag bij FC Kopenhagen door fans van die clubs nog eens op geattendeerd werden. Eerlijk is eerlijk, het broodje worst is Michelinster-waardig en duidelijk een USP van de Lyngby Boldklub.
Het stadion had zich goed gevuld met zo’n 4.500 fans. Ook het uitvak had de nodige support meegenomen en bij de aftrap was bij beide supporterskernen vuurwerk te zien, zoals het hoort bij een wedstrijd om de koppositie. Vanuit het thuisvak werd vanaf het begin volop gezongen. Blijkbaar lijkt het Deens toch wel erg veel op ons eigen Tilburgse dialect.
Moeiteloos konden we inhaken en hadden we in korte tijd aanspraak met de omringende Lyngby-fans. De hamvraag die eigenlijk gesteld werd, is wat we in hemelsnaam kwamen doen bij zo’n crappy footballclub als Lyngby BK. Het antwoord was kort en simpel: “It is football as we know.”
Waardeloos voetbalgevecht
Terwijl wij druk bezig waren met bier drinken en zingen met onze nieuwe voetbalvrienden, ontstond op het veld een waardeloos voetbalgevecht. Het is goed dat de huizen uit de wijk niet al te dicht bij het stadion staan, want anders zou de glazenzetter elke twee weken een aardig centje kunnen bijverdienen. Het is onvoorstelbaar dat deze club nog enkele jaren actief was in de Europa League, zonder al te veel succes trouwens.
Hoe hard Lyngby ook probeerde, vanaf het begin zag het er niet naar uit dat hier drie punten behaald gingen worden. Het maakte de fans weinig uit, want hartstochtelijk en toch best massaal zetten zij telkens liederen in. Het mooiste lied was toch wel de simpele oerkreet Lyyyyyyyngbyyyy, ondersteund door vele indianengeluiden.
De 22 spelers op het veld worstelden zich naar een bloedeloze 0-0. Maar de selectie van Lyngby kreeg na afloop nog wel een applaus. Helaas voor de spelers werden ze niet zo hartstochtelijk toegezongen als de diverse bardames, gekleed in de uitdagende Tirolerjurken, die het veld betraden. De supporters haastten zich na de wedstrijd naar de bar en barbecues, om zich verder te goed te doen aan alle versnaperingen. Niemand repte meer over de gemiste kans op de koppositie, maar waarom zouden ze ook? Met zo’n catering ben je al gauw de ware kampioen.
Heb jij ook een leuke groundhoptrip gemaakt? Stuur jouw verhaal (plus foto’s) dan naar info@staantribune.nl. De leukste artikelen worden op de website geplaatst.
