Willem II haalde gisteravond de KNVB-Bekerfinale. Een prestatie van formaat en dus reden voor een goed feestje. Dat feest begon al op het veld. Supporters van de Tilburgse club stonden al tijdens de strafschoppenserie gereed om het veld te bestormen. Klaar om hun helden op de schouders te nemen. Gelukkig voor de supporters stonden ze er niet voor niets en mochten zij na de laatste strafschop een sprint trekken naar de andere kant van het veld, wat op zich ook een knappe prestatie is. Hierna stroomde het hele veld vol met supporters die mee wilden vieren. Beelden van een ouderwetse pitch invasion kun je minutenlang naar kijken.
Supporters op het veld doen de raarste dingen om op te vallen. Vaak te geforceerd, maar er zijn uitzonderingen. Een Tilburgse supporter loopt samen met zijn vriend terug naar het tribunevak waar hij vandaan is gekomen tijdens de pitch invasion. Hij doet wat rek- en strekoefeningen tegen zijn maat aan. Logisch, na zo’n oversteek. Stel je voor dat je een dag later spierpijn zou hebben. En dan bedenkt hij zich opeens iets. Hij besluit zijn momentje te pakken. Ik ga een warming-up doen, nu kan het! Zijn vriend en hij nemen zonder woorden of een blik naar elkaar afscheid en de supporter begint met zijn armen te zwaaien, zoals je een echte warming-up begint.
Hij zoekt de zijlijn op om wat houvast te creëren. Er zit na honderdtwintig minuten en een strafschoppenserie en waarschijnlijk ook nog een lange voorbereiding al flink wat bier in het slungelige lichaam. Na het zwaaien gaat hij door met losmaken van het lichaam, een beetje onhandig huppelen en hij probeert het goede ritme te pakken te krijgen.
Geen topspeler
Hierna keert hij zich om een aantal snelle, korte sprintjes te doen. De motoriek verklapt dat we hier te maken hebben met iemand die in het dagelijkse leven geen topspeler kan zijn. Daarvoor oogt het allemaal niet gestroomlijnd genoeg. De kop in de wind bij het aanzetten van de korte sprint ziet er aandoenlijk uit. Daarna keert hij zich weer om het lichaam los te gooien, met wederom de armen zwaaiend. Op zijn gezicht is volle concentratie te zien. Vervolgens trekt hij vol bluf zijn rits van de jas open. Hij is er klaar voor. Klaar om in te vallen. Met zijn handen maakt hij zelf het signaal dat er gewisseld gaat worden. Dit is hét moment.
De jas wordt vloeiend uitgetrokken, alsof dit dagelijks op dezelfde manier gebeurt, al is er geen materiaalman die zijn jas aanneemt. De jas valt op de grond in het natte gras en in een slobberige trui rent de supporter het veld in, met gigantische stappen, alsof hij met zwemflippers aan de voeten loopt. Na een sprint van twintig meter is het genoeg geweest. Het toneelstukje van het jaar zit erop.
Gelukkig was er iemand die het allemaal filmde.
Foto header: Pro Shots/Toin Damen