Sir Bobby Robson: ’Every inch a gentleman’

Het is alweer dertien jaar geleden dat Sir Bobby Robson overleed. Gone, but not forgotten, zoals de Engelsen zeggen. Veel voetballiefhebbers herinneren zich de beelden van zijn laatste keer in de openbaarheid. De oud-trainer van onder meer PSV was aanwezig bij een evenement dat speciaal ter ere van hem was georganiseerd.

Bol.com

Op het tandvlees had hij het weten te redden tot die dag. Vijf dagen later was hij overleden. Het beeld van de doodzieke Robson in een rolstoel is indrukwekkend. Het geeft aan hoe ver een mens kan gaan als hij iets per se wil. Robson had al voor de vijfde keer kanker gekregen en leek iedere dag te kunnen sterven. Maar hij besloot keer op keer de afspraak met de dood te verzetten, want 26 juli 2009 had hij met rood omcirkeld in zijn agenda.

Die dag zou namelijk de re-match van de halve finale van het WK 1990 worden gespeeld tussen Engeland en Duitsland. Robson was destijds de coach van het Engelse nationale elftal. Het doel van deze wedstrijd was geld inzamelen voor het kankerfonds van Bobby Robson en daar moest en zou hij bij zijn. Ook al kostte het hem dagelijks veel pijn. De wedstrijd was te belangrijk voor hem.

Manager

Robson had een grote carrière gehad als voetballer bij West Bromwich Albion en Fulham. Daarnaast was hij Engels international geweest. Een groot voetballer dus, maar als manager werd hij nog groter. Het kleine Ipswich Town was net naar het hoogste niveau gepromoveerd op het moment dat Robson er manager werd. Hij turnde het Engelse equivalent van De Graafschap – Ipswich Town wordt de Tractor Boys genoemd – om tot een echte topclub.

De club werd een vaste waarde in Europa, won zelfs de UEFA Cup, en ook de FA Cup ging voor het eerst naar Ipswich toe. Bepalend in dat team waren twee Nederlanders: Frans Thijssen en Arnold Mühren, waardoor Ipswich een meer continentale stijl van voetbal speelde. Tom van Hulsen schreef een geweldig boek over het elftal  met Thijssen en Mühren, getiteld Het Geheim van Ipswich.

Bol.com

De enige frustratie van Robson bleef de landstitel. Tweemaal werd de tweede plek behaald en driemaal de derde, maar nooit werd de club kampioen. In 1982 werd Robson bondscoach van Engeland. Zoals iedere Engelse bondscoach kreeg ook Robson veel kritiek. Tijdens het WK in 1990 snoerde hij echter iedereen de mond. Engeland vocht als een kat in het nauw en spelers als Paul Gascoigne en Gary Lineker veroverden een plekje in de harten van de mensen.

Uiteindelijk werd in de halve finale na strafschoppen verloren van de Duitsers. Ineens was Robson weer een held, maar die had het helemaal gehad met de Engelse media. Hij besloot op te stappen als bondscoach en een baan op het vaste land te zoeken.

The Toon

PSV werd zijn nieuwe club. Tom Egbers introduceerde Robson bij het Nederlandse publiek met de woorden: “Every inch a gentleman.” Dat bleek te kloppen, want de innemende Engelsman werd als mens door iedereen erg gewaardeerd. In Eindhoven werd helaas voor de eerste keer kanker bij Robson geconstateerd. Hij overwon die, zoals hij ook de volgende drie keren die vreselijke ziekte zou overwinnen. Via Sporting Lissabon, FC Porto, Barcelona en nog een keer PSV kwam Robson – ondertussen overladen met titels en bekers – in 1999 terecht bij Newcastle United.

Een betere combinatie kon niet, want Robson was een zoon van de streek en The Toon was zijn favoriete club. De cirkel was dus rond. In Newcastle waren ze nog aan het bijkomen van een dramatische periode onder Ruud Gullit (waarin de club was afgezakt naar de onderste regionen), maar Robson kreeg de ploeg snel weer op de rails. Vanaf 2002 werd de club respectievelijk vierde, derde en vijfde. Geweldige resultaten, maar die vijfde plek betekende geen Champions League. In het volgende seizoen gooide voorzitter Freddy Sheperd de manager eruit, na een wat stroeve start.

Bol.com

Laatste keer

Sindsdien is Newcastle United afgezakt, wat zelfs resulteerde in degradatie in 2009. Soms bestaat er gerechtigheid in de voetbalwereld. Voor Robson betekende het ontslag meteen het einde van zijn carrière in de voetballerij, ondanks dat het Schotse Heart of Midlothian hem nadien nog een baan als manager aanbood. Sir Bobby hoopte te kunnen genieten van een rustige oude dag, maar helaas openbaarde de kanker zich voor de vijfde keer bij hem. Ditmaal was zijn lichaam er niet meer tegenop gewassen.

Puur op karakter hield hij het nog uit tot de eerder gememoreerde erewedstrijd in zijn geliefde Newcastle. Robson werd geëerd voor de wedstrijd door de UEFA en kreeg een staande ovatie van het publiek. Hij leek nog te genieten, maar in zijn hart wist hij al dat dit de laatste keer zou zijn dat hij in een stadion zou zijn. Na deze wedstrijd was het genoeg geweest voor hem en kon hij vredig sterven. Robson werd 76 jaar en zal herinnerd worden als een iemand die every inch a gentleman was.

terug naar overzicht

Lees verder...