Iedere groundhopper heeft een favoriete plaats in een stadion. Voor mij is dat de spelerstunnel. De spelerstunnel staat bol van de onzichtbare tegenstrijdigheden. Het is een psychologisch epicentrum. Een nadere verklaring is op zijn plaats.
De kleedkamer vormt voor spelers hun veilige haven. Ze kunnen er onbespied hun ding doen en zijn er te midden van bekenden. Het veld met de omringende tribunes daarentegen is juist extreem onveilig. Het is de plaats waar de strijd op leven en dood wordt uitgevochten, onder het toeziend oog van vele hoopvolle en kritische toeschouwers.
De transitie van de veilige kleedkamer naar de onveilige arena vindt plaats in de spelerstunnel. De warmte van de catacomben is er nog voelbaar, terwijl het lawaai van de tribunes al doorklinkt. Het is een langwerpige ruimte met meerdere gezichten. Voetballers pakken liefdevol de handen vast van de schattige en zenuwachtige playersescorts, terwijl ze op hetzelfde moment een onderkoelde stairdown doen met de gevreesde tegenstanders. Die staan nog geen halve meter verderop blufferig te trappelen.
Als ik in een stadion ben, probeer ik altijd de spelerstunnel te vincken. Ik probeer mij daar dan in de laatste minuten voor de aftrap te verplaatsen. Als tunnels een trap hebben, dan kan mijn dag niet meer kapot. Een trap naar boven om precies te zijn. Als het veld boven de catacomben verheven ligt, doet dat recht aan het hemelse karakter van een voetbalwedstrijd. De spelers stijgen op en betreden onder luid gejuich het veld.
In De Kuip en de Arena lopen de trappen naar boven. Daar is iedere opkomst doorspekt met heroïek. In sommige stadions lopen de trappen naar beneden, maar is er sprake van bijzondere omstandigheden. Een voorbeeld daarvan is de iconische trap bij VVV-Venlo. Die loopt naar beneden, maar heeft een status aparte. Vanaf alle tribunes van De Koel zijn de afdalende spelers trede voor trede te volgen. Dat is echt bijzonder. Ander voorbeeld is de aanloop in het stadion van Liverpool. Die tocht voert langs het bordje met de tekst ‘This is Anfield’. Het spreekt voor zich dat die afdaling zich aan alle voetbalwetten onttrekt.
Sommige dingen veranderen helaas. Roltrappen en kleppen zijn in de loop van de tijd helemaal uit het tunnelbeeld verdwenen. De roltrappen waren populair in Duitsland, terwijl Feyenoord een tunnel had met een klep. Op de klep zat een suppoost op een stoeltje. Die deed het vehikel open als er een belletje afging. Die klep met dat stoeltje had eigenlijk een rijksmonument moeten worden. Daar is het nu helaas te laat voor.
De spelerstunnel is inmiddels ook door de tv ontdekt. Bij veel wedstrijden glijdt de camera vlak voor de opkomst langs de gespannen gezichten van de klaarstaande spelers. Die zijn dan zowel fysiek als mentaal in een tunnel beland. Ingeklemd tussen de warmte en het geluid is er geen weg terug. Er moet gevoetbald worden. Dat zijn de wetten van de spelerstunnel.
Hans Douw is de Groundhopper des Vaderlands en schrijver van de nu al bestseller Voetballiefde zonder Grenzen. Je kunt de tweede druk alleen nog vandaag en morgen ZONDER VERZENDKOSTEN pre-orderen in de Staantribune Webshop.
