Na vier boeken over voetbalsteden is het tijd om mezelf weer eens uit te dagen en hoe doe je dat beter dan met een queeste? Maar wat voor queeste? Ga ik de Heilige Graal vinden met een Monty Python-esque gezelschap? Een ring vernietigen met een pervers rariteitenkabinet? Of een prinses bevrijden door een draak neer te steken (mijn naam heb ik in ieder geval mee)? Neen, ik kies lafjes voor een voetbalqueeste. Mijn doel is om een seizoen lang de FA Cup te volgen en in ieder van de veertien rondes minstens één wedstrijd te bezoeken. Van Whickham naar Wembley.
De op papier meest onaantrekkelijke wedstrijd in de Second Round Proper? Ik denk dat Colchester United – Wigan Athletic een goede kans maakt. Twee clubs met weinig supporters, spelend in een LEGO-stadionnetje buiten de stad, naast een rotonde. Daarnaast is voor beide de FA Cup een bijzaak. Wigan Athletic strijdt voor promotie in League One, terwijl Colchester United vooral bang naar de laatste twee plaatsen in League Two kijkt.
Het was dan ook geen verrassing dat er slechts tweeduizend mensen naar deze wedstrijd kwamen. Het Jobserve Colchester Community Stadium is al geen feest, maar zo leeg is het helemaal een verschrikking. De wedstrijd was wel redelijk, maar als totale ervaring veruit de minste van de achttien wedstrijden die ik tot nu toe zag. Daarna moest ik meer dan zeven uur in de auto zitten om naar huis te gaan en kwam ik gesloopt aan. Lijden.
Dad’s Army
Waarom ik er dan toch heenging? Dat komt door een wedstrijd uit 1971. Colchester United speelde destijds op het vierde niveau en manager Dick Graham had een team vol met dertigplussers samengesteld. Het team werd gekscherend Dad’s Army genoemd, naar de gelijknamige tv-serie. De oudjes waren dan wel op leeftijd, maar konden nog een aardig balletje trappen. Colchester United werd dat jaar zesde in de Fourth Division, niet slecht voor de club.
Leeds was op dat moment het sterkste team van Engeland. De mannen van Don Revie waren in 1969 kampioen geworden en zouden de drie seizoenen erop steeds tweede worden. In 1971 werd de voorloper van de UEFA Cup gewonnen en een jaar later ging ook de FA Cup naar Leeds. Daarnaast speelde de club veel finales, die vaak werden verloren.
Al die nederlagen vielen echter in het niet bij de nederlaag tegen Colchester United in de 1/16e finale van de FA Cup. Dick Graham haalde alles uit de kast om Leeds, dat graag over de vleugels speelde, te laten denken dat het veld enorm smal was. Er werd van alles langs de zijlijn gezet, zoals stoelen en kasten, om die illusie te wekken.
Colchester United kwam op een 3-0 voorsprong, waarna Leeds eindelijk begon te voetballen. Doelman Graham Smith had echter een topdag en verder dan 3-2 kwamen de Whites niet. Een van de grootste bekerstunts ooit was een feit. Zelfs in het nieuwe stadion van Colchester United zie je overal foto’s hangen van deze wedstrijd, het ultieme huzarenstukje van de U’s. Dit jaar zit zo’n verrassing er niet in, want Colchester verloor met 1-2 van Wigan.
