“Ik heb er twee in het mandje liggen!” Aan de telefoon heb ik Otto, hij kan mij op deze zondagochtend aan twee kaarten helpen voor Nottingham Forest – Manchester City. Na een zeer kortstondig overleg met mijn reisgenoot Joost besluiten we op het aanbod van Otto in te gaan en versnellen wij onze pas door Stanley Park in Liverpool.
Het hoofdgerecht van deze trip stond de dag ervoor op het programma: Everton – Brentford op het iconische Goodison Park. Dit wedstrijdbezoek is maanden geleden al gepland, helaas besloot de FA om deze wedstrijd op de zaterdag te programmeren. Dat betekent dat er op zondag nagenoeg geen kans is om een tweede wedstrijd te bezoeken. Ja, Nottingham Forest speelt thuis, maar dat ligt niet in de buurt van Liverpool en de tegenstander heet ook nog eens Manchester City. Dat lijkt op voorhand dus een kansloze exercitie.
Membership bij Forest
Een week voordat we naar Liverpool zouden vertrekken, waag ik nog maar eens een poging op X. Er zou toch wel iemand in Nederland zijn met een membership bij Forest? Vrijwel direct ontvang ik een privébericht van Otto, een voor mij tot dan onbekende groundhopper met twee memberships bij Forest. Ik leg de situatie uit en hij wil graag de helpende hand bieden.
In de dagen die volgen kunnen seizoenkaarthouders van Forest hun plek online beschikbaar stellen, zodat members deze kunnen overnemen. Er zijn echter weinig mensen die het duel met de miljoenenploeg van Guardiola willen missen. Naarmate de zondag dichterbij komt, vervliegt de hoop. Woorden als ‘niks’ en ‘kansloos’ verschijnen zo nu en dan in mijn WhatsApp. Zelfs op de zondagochtend van de wedstrijd zelf laat Otto weten geen enkele beschikbare stoel te zien op de website.
Forest – City in de pub
We kunnen dus rustig gaan ontbijten bij het koffietentje naast Anfield. Aangezien we zondagavond in Manchester overnachten om de dag erna weer naar huis te vliegen, lopen wij na het ontbijt via Stanley Park rustig richting station Lime Street. Een goede pub met om 16.30 uur Forest – City op tv, dat is het plan voor later die middag. Het belletje van Otto zorgt echter voor een andere invulling van deze dag.
De rustige tred naar Lime Street wordt ingewisseld voor een sprint naar station Kirkdale. Een snelle blik op de Trainline-app leert ons namelijk dat we dan net op tijd zijn voor een ruim 3,5 uur durende treinrit naar Nottingham, inclusief drie keer overstappen. De man aan het loket smeert ons (blijkt achteraf) een veel te duur treinticket aan, maar de minuut speling is te kort om in discussie te gaan. We hebben het gehaald, op naar Nottingham.
Uitzicht op City Ground
Een kleine anderhalf uur voor de aftrap arriveren we in Nottingham. Er is geen kluisje voor onze tas aanwezig op het station. We weten dat we onze tassen niet bij de receptie van Forest kwijt kunnen. Gelukkig is het vierde hotel waar we het vragen zo vriendelijk om onze spullen tijdelijk op te bergen. Aan de oever van de Trent hebben we vervolgens alle tijd om een pre-match biertje te bestellen bij Brewhouse & Kitchen, met uitzicht op City Ground.
Het stadion van de tweevoudig Europa Cup I-winnaar dateert uit 1898. Aan de overkant van de rivier ligt Meadow Lane van Notts County, terwijl ook het cricketstadion Trent Bridge zichtbaar is. Als een lange sliert trekken de duizenden fans langs de rivier richting het oude onderkomen van Forest. Eenmaal de karakteristieke Engelse turnstiles gepasseerd, waan je je echt even terug in de tijd.
Spelen voor lijfsbehoud
De omloop achter The Brian Clough Stand moet er tientallen jaren geleden net zo uit hebben gezien als vandaag. Vanuit block G heb ik een prachtig uitzicht op de Main Stand en de achterliggende huizen en het cricketstadion.
Artikel gaat verder onder de foto’s
