Komende weken besteedt Staantribune aandacht aan het boek Nii Lamptey – De Vloek van Pelé van onze redacteur Joris Kaper. Het boek vertelt het verhaal over het bizarre leven en de voetbalcarrière van de oud-speler van onder meer Anderlecht en PSV. De verhalen die online verschijnen op Staantribune.nl zijn een ingekorte versie van de hoofdstukken van het boek, dat HIER is te bestellen. Dit keer een fragment uit het boek over de zelfmoord-gedachtes van Lamptey.
Lamptey: “In de jaren na het einde van mijn carrière in 2006 verliep eigenlijk alles voorspoedig. Ik voelde me gelukkig, ik deed wat ik wilde doen. Maar onderhuids had zich ondertussen iets verschrikkelijks opgebouwd, iets dat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Ik hoop niet dat iemand dat ook mee hoeft te maken.”
“Inmiddels was het 2013 en mijn vrouw Gloria had eigenlijk vanuit het niets laten weten dat ze wilde scheiden. Ik snapte er niks van. Het was niet leuk, en ik was natuurlijk verbaasd en verdrietig. Anderzijds was het voor mij direct een bevestiging van wat mensen mij soms al duidelijk hadden proberen te maken. Dat ze alles had gedaan voor het geld. Later op diezelfde dag verscheen ze in de deuropening van de kamer waar ik zat. Ze vroeg wat zij aan de scheiding zou overhouden.”
DNA-test
“Het was voor mij snel duidelijk dat er meer aan de hand was. Er staken geruchten de kop op over ontrouw. Ik hoorde zelfs geruchten dat mijn drie kinderen niet de mijne zouden zijn. Iemand adviseerde mij toen om een DNA-test bij hen te doen en een paar dagen later nam een dokter wat wangslijm af bij hen. Een maand later belde de dokter dat ik langs kon komen voor de uitslag.”
“Ik ging naar zijn kantoor, we gingen zitten en hij vroeg hoe lang ik al met Gloria samen was. Ik had haar ontmoet in 1993, en het was nu 2013. Ik was dus een jaar of twintig met haar samen. Hij draaide er niet omheen. Hij zei: ‘Nii, het spijt me, maar alle drie de kinderen zijn niet van jou.’ Ik zei: ‘Wat?’ Hij legde alles rustig uit aan me. Ik trilde helemaal, begon te huilen. Ik wilde daar direct weg, ik kon niet langer blijven. Vervolgens belde ik direct mijn advocaat en ging bij hem langs. Hij excuseerde zich, voelde met me mee. Hij wist dat het enorm zwaar was, maar zei dat ik me ook moest beheersen. Dat ik geen stomme dingen moest gaan doen. Die waarschuwing was niet voor niks.”
Zelfmoord
“Toen ik terugreed in mijn auto naar huis, dacht ik dat ik beter zelfmoord kon plegen. Mijn hele leven was ingestort. Alles was een leugen gebleken, ik was enorm voor schut gezet. Ik besloot om er een einde aan te maken. Thuis had ik een pistool, dat mocht ik bezitten omdat ik een vergunning had. Maar ik kon het niet. Blijkbaar had ik nog kracht genoeg om het niet te doen. Ik heb het pistool toen snel aan iemand anders meegegeven, voordat ik zou besluiten om het alsnog te doen. Ik ben heel erg blij dat ik het uiteindelijk niet heb gedaan en geen zelfmoord heb gepleegd. Ik ben blij dat ik nog leef.”
Dit verhaal is een verkorte versie van een van de verhalen over het leven en de voetbalcarrière van Nii Lamptey. Zijn volledige verhaal is te lezen in Nii Lamptey – De Vloek van Pelé.