Na vier boeken over voetbalsteden is het tijd om mezelf weer eens uit te dagen. En hoe doe je dat beter dan met een queeste. Maar wat voor queeste? Ga ik de Heilige Graal vinden met een Monty Python-esque gezelschap? Een ring vernietigen met een pervers rariteitenkabinet? Of een prinses bevrijden door een draak neer te steken (mijn naam heb ik in ieder geval mee)? Neen, ik kies lafjes voor een voetbalqueeste. Mijn doel is om een seizoen lang de FA Cup te volgen en in ieder van de veertien rondes minstens één wedstrijd te bezoeken. Van Whickham naar Wembley.
De halve finale. De op een na laatste horde voor mij. Eigenlijk de wedstrijden waar ik het minst naar uitkijk, omdat ze op Wembley worden gespeeld. Als zeer conservatief figuur vind ik dat deze wedstrijden op Villa Park, Hillsborough of Old Trafford horen. Maar das war einmal. Sinds Wembley is verbouwd, worden de halve finales hier gespeeld, of ik dat nu leuk vind of niet. Daarnaast mag ik niet nuilen, want met Manchester City – Liverpool en Chelsea – Crystal Palace zijn er twee mooie affiches uitgerold.
De eerste is City tegen de Reds, een wedstrijd die de laatste jaren is uitgegroeid tot een moderne klassieker. Een beetje de El Clasico van vandaag de dag.
Weinig op Wembley
Ik ben nog niet zo vaak op Wembley geweest. Een keer in 2008 voor Cambridge United – Exeter City voor een plek in League Two, de oefeninterland tussen Engeland en Schotland in 2013 en de promotiewedstrijd voor een plekje in de Premier League tussen QPR en Derby County een jaar later.
Sindsdien nooit meer geweest, terwijl ik het best een mooi stadion vind. Niet echt een mening die bon ton is in de groundhopperswereld, maar ik vind het een imposante ground. De Twin Towers hadden natuurlijk nooit gesloopt mogen worden, maar de Wembley Arch vind ik een goede vervanger. Al van veraf zie je die liggen als je in de trein zit.
Rivaliteit
Het lijkt altijd zonnig als ik naar Wembley ga en ook vandaag is dat weer het geval. Ondanks de rivaliteit tussen beide supportersgroepen die online vaak onfrisse vormen aanneemt, valt het in de metro allemaal wel mee. Er is veel banter over en weer, waarbij vooral wordt gelachen.
Zowel in als rondom het stadion zijn veel meer Liverpool-supporters dan van Manchester City. Ze maken ook het meeste kabaal en zien een geweldige eerste helft. Bij rust staat het 0-3 voor de Reds en het lijkt gespeeld. City maakt snel na de rust de 1-3, waardoor het toch nog een echte wedstrijd wordt.
Dubieus allooi
Het meeste live voetbal dat ik zie is van dubieus allooi en op de laptop kijk ik eigenlijk alleen maar Willem II. Dan word je niet verwend. Mede daardoor ben ik enorm onder de indruk van het enorme tempo in deze wedstrijd, die uiteindelijk in 2-3 eindigt.
De overwinning wordt in de rode vakken gevierd met fakkels en rookbommen. Bij binnenkomst zag ik pyrohonden die vooral elkaars anussen aan het besnuffelen waren, dus het verbaast mij niets dat al dit vuurwerk naar binnengesmokkeld is. Een mooie afsluiter van deze dag.
