John O’ Groats FC – FC Staantribune [The Rambling Groundhopper]

Objectief gezien is dit mijn allerslechtste plan ooit. Tegelijkertijd is dit mijn beste plan ooit. Op 24 februari 2022 ben ik namelijk begonnen aan mijn langste wandeltocht tot nu toe, zo’n tweeduizend kilometer door Groot-Brittannië. Onderweg ga ik – The Rambling Groundhopper – jawel, groundhoppen. Zaterdag 18 juni eindigde mijn voettocht met een heel bijzonder wedstrijd.

How on earth are you gonna have the energy to play? Meestal val je meteen in een zwart gat na zo’n monstertocht, maar ik heb meer energie dan ooit want het hoogtepunt moet nog komen. Ik heb dan misschien wel ruim 2.200 kilometer gelopen, maar bij de belangrijkste wedstrijd van deze wandeltocht, John O’ Groats FC – FC Staantribune, ga ik toch zeker meedoen.

De vraag wordt vanuit Londen gesteld, waar ik op de ochtend van de wedstrijd live op Sky Sports News ben. Alsof mijn ego nog niet groot genoeg is. Al de hele ochtend loop ik met een kater rond te ijsberen met genoeg zenuwen om een middelgrote stad te kunnen platbombarderen. Het interview gaat gelukkig goed en na een voedzaam ontbijt van koude pizza en crumpets kan de professionele voorbereiding beginnen.

Je verwacht niet dat je daadwerkelijk een heel contingent Nederlanders zover krijgt om naar John O’ Groats te komen, toch een goede 5,5 uur rijden ten noorden van Edinburgh. Maar we hebben toch een serieuze selectie met een goed gevulde bank. We missen alleen een keeper en dus zijn we aan het scouten gegaan de dagen ervoor in Watten en Keiss. Daar zijn een hoop mogelijke keepers uit gekomen. Voor een Nederlands gelegenheidsteam spelen is toch een erebaantje. Maar uiteindelijk staan we met twee geleende veldspelers van Keiss, geen doelmannen, op het veld. Eentje daarvan wil best keepen en dus hebben we uiteindelijk toch onze Schotse sluitpost te pakken.

Ik ga nog even de toerist uithangen, wat goed kan in John O’ Groats. De stad is ooit gesticht door de Nederlander Jan de Groot, bescheiden als hij was naar zichzelf vernoemd en ligt aan de Schotse noordkust vanwege de pont naar de Orkney eilanden. Het bijbehorende dorpje is niet heel groot, maar voldoende voorzien van toeristische attracties, rondleidingen, verwijzingen naar de stichter en ook een belangrijk begin- en eindpunt voor mensen die van de ene kant van het land naar de andere willen.

Duncansby Head

Mijn ochtend begint bij Duncansby Head en luister daarbij naar de colleges van mijn vader over zandsteen. De helft van mijn ouderlijk gezag, geofysicus van origine, heeft besloten om mij te verrassen bij de finish en heeft zich op vrijdag door Schiphol geworsteld en is 5,5 uur naar het noorden gereden vanaf Edinburgh om mij op te wachten bij de finish en ook een potje mee te spelen. 68 jaar is immers een mooie leeftijd om je eerste 11 tegen 11 voetbalwedstrijd te spelen in je leven. Je hebt toegewijde vaders en je hebt toegewijde vaders. Die van mij is de beste van de wereld.

Ondertussen druppelen de eerste spelers binnen voor de wedstrijd John O’ Groats FC – FC Staantribune. Het veld van John O’ Groats FC is niet alleen heel erg bijzonder gelegen, het is ook een heel prima sportpark. Waar Folke Park nogal afliep richting de middencirkel, vroeger speelde je beide helften heuvel op, is het nu opgehoogd. Met behulp van een hoop windmolengeld is er flink opgeknapt en is het veld redelijk egaal gemaakt en is er een mooie in het oog springende trap.

Er worden handen geschud en mensen aan elkaar voorgesteld. Een deel van de groep heeft elkaar gisteravond in de kroeg leren kennen, maar er zijn er ook die ’s ochtends pas vanuit Edinburgh zijn vertrokken. Er worden een hoop foto’s gemaakt, (on)beleefdheden uitgewisseld en ik krijg nog een hele ongemakkelijke erehaag. Alsof mijn ego nog niet groot genoeg is.

Full Scottish Experience

Het weer is gelukkig erg Schots deze dag. Er staat een windje waarmee je een middelgrote boom kunt ontwortelen en ik besluit om tegen de wind in te spelen de eerste helft. Een kapitale fout, want het lukt ons nauwelijks om de bal over de middellijn te krijgen. Toch blijft het lang 0-0 vanwege een zeer geoliede buitenspelval. John O’ Groats FC speelt met veel legends, maar ook wat jongens die nog wekelijks op het veld staan en dat is te merken. Ik loop mezelf het schompes en de wissels blijven liever nog ff droog in de dug-out zitten, want het is ondertussen ook gaan regenen.

Wij gaan voor de Full Scottish Experience. Uiteindelijk blijkt de combinatie van kwaliteit en ervaring met deze vormen van wind toch de doorslag te geven en gaan we met 4-0 rusten. Ik ben me ondertussen weer veel te fanatiek met het wisselbeleid en de tactische keuzes van de coach aan ’t bemoeien.

In de tweede helft is de wind een beetje gaan liggen en dus missen we dat voordeel. Toch krijgen we iets meer controle over de wedstrijd en wordt deze wat evenwichtiger. Er wordt druk doorgewisseld, een paar enorme kansen gecreëerd en voor het eerst in jaren scoort FC Staantribune weer eens. Uiteindelijk staat er 7-2 op het scorebord en wint FC Staantribune glansrijk de penaltyreeks van John O’ Groats FC . Maar de Jan de Groot Buckfast Bokaal, een prachtige porseleinen hond, blijft toch achter in Caithness.

Allerbeste plan ooit

Wij zitten ondertussen aan het bier, burgers en pizza’s, terwijl het steeds gezelliger wordt. Het feest verplaatst zich naar het dorpshuis waar ook de veiling voor Street Soccer Scotland wordt gehouden. Die levert achthonderd pond op. De combinatie van drank en biedingen blijkt een succesvolle combinatie. Er is nog een aantal donaties, van programmaboekjes tot gesigneerde wedstrijdshirts die online geveild zullen worden. Er wordt ondertussen een hoop intenties uitgesproken om een rematch in Nederland te gaan organiseren. Onze nieuwe Schotse beste vrienden lijken er wel voor te porren, dus hopelijk daarover later meer.

Bijna 48 uur na het laatste fluitsignaal zit ik in het vliegtuig naar huis en begint langzamerhand het besef te komen wat ik de afgelopen maanden allemaal heb meegemaakt. De geweldig warme ontvangst van wildvreemden, de prachtige stadions, spectaculaire landschappen, vreemde wedstrijden en uiteindelijk een wedstrijd op het eindpunt. Aan het begin vroeg ik me af of ik niet beter naar een psycholoog kon gaan. Dat was waarschijnlijk praktischer geweest. Maar deze tocht had ik voor geen goud willen missen. Objectief gezien was dit mijn allerbeste plan ooit.