Het leek zo mooi. Johan Cruijff, een van de beste voetballers ooit en een voetbalheld aan de Spaanse oostkust, naar Levante. Toch spatte de droom uiteen. Levante kelderde naar beneden op de ranglijst en verloor zichzelf in het proces. En Cruijff? Die hopte door naar de Verenigde Staten.
Het was Luis Rodríguez, een tussenpersoon die met Levante UD samenwerkte, die clubpresident Paco Aznar in de winter van 1981 aanspoorde om Johan Cruijff naar Valencia te halen. Hij had gehoord dat Johan weer wedstrijdritme op wilde doen na minder intense periodes in Amerika en bij DS’79. Het doel? Kans maken op een rentree bij het Nederlands Elftal. Hij zou overigens niet de eerste buitenlandse ster bij Levante worden. Dat was namelijk niemand anders dan Faas Wilkes, op wie elke levantinista in de jaren vijftig verliefd werd.
Wachten op Levante
Terwijl aan de komst van Cruijff werd gewerkt, speelde Levante een geweldig seizoen. De blauw-rode club was actief in de tweede divisie, de Segunda División, waarin ze jarenlang speelden. Dit seizoen was echter de eerste sinds de degradatie uit de Primera División in 1967 dat Levante weer kans maakte op een plekje in de Primera, de competitie waar rivaal Valencia CF al een hele tijd op Levante aan het wachten was.
Op maandag 19 januari 1981 won Levante in het eigen Orriols – tegenwoordig bekend als het Estadi Ciutat de València –van Burgos (2-0) en daarmee kwam de club voor het eerst bovenaan te staan, één puntje boven Alavés, Rayo Vallecano en Castellón. Na de wedstrijd kondigde president Aznar aan dat de transfer van Cruijff rond was en dat hij ze aan promotie zou gaan helpen. Toen de spelers dat hoorden, barstten ze in lachen uit, dat kon toch niet waar zijn? Een drievoudig Gouden Bal-winnaar naar ons kleine Levante?
Opbrengsten uit de kaartverkoop
El Flaco zei zelf: “Ik doe waar ik zin in heb. Ik heb hier een heerlijk huis, het is heerlijk weer, en dat is voor mij namelijk het allerbelangrijkste.” Maar er kwam nog iets bij kijken. Hij kreeg een riant salaris, een dikke tekenbonus en ontving de helft van de opbrengsten uit de kaartverkoop. Dat was iets wat een aantal fans dwarszat. Levante was bijna failliet en kon de selectie geen salaris meer uitbetalen.
Het was een dure gok om nog meer geld uit te geven aan een nieuwe topspeler in de hoop meer inkomsten binnen te halen. Uiteindelijk ging de kaartverkoop wel omhoog, maar niet genoeg. Dat zou niet de enige teleurstelling zijn van deze overstap. Cruijffs status en salaris lagen mijlenver van de rest van het team. Hij integreerde niet zoals gehoopt, waarna de eenheid van het team uit elkaar begon te vallen. Levante begon, nog voordat Cruijff ook echt mee kon spelen, wedstrijden onverwacht te verliezen en verloor de eigen identiteit als bescheiden volksclub.
Cruijff verslaan
Bovendien waren de andere teams in de Segunda División extra gebrand om ‘het team van Johan Cruijff’ te verslaan. In de eerste wedstrijden kon de aanvaller zijn stempel al niet achterlaten. Weinig dribbels, geen doelpunten, veel gewandel. Bij zijn vierde wedstrijd, een uitwedstrijd tegen Alavés, ging het mis. Voor de wedstrijd bracht trainer Enrique Pachín het team bijeen in Tudela voor een training, maar Cruijff, die meereed met Paco Aznar, kwam te laat. Vervolgens vroeg de voetballer wel de helft van de opbrengst uit de kaartverkoop aan de Baskische club. “Het is dankzij mij dat jullie het stadion vol krijgen.”
Cruijff kreeg een nee op het rekest vanuit Alavés, besloot niet te spelen en keerde terug naar Valencia voordat de wedstrijd begonnen was. Dit verhaal herhaalde zich min of meer maanden later in Linares. Uiteindelijk speelde Cruijff tien wedstrijden voor Levante, waarin hij twee keer scoorde. Hij maakte het seizoen net niet af, omdat hij besloot om tijdens de laatste wedstrijd van Levante een vriendschappelijke wedstrijd voor FC Barcelona te spelen. Levante eindigde negende.
Niet alleen maar negatief
Trainer Pachín was halverwege het seizoen ontslagen, het bestuur haalde allerlei fratsen uit om een staking van de spelers te voorkomen en de fans raakten alsmaar ontevredener. Achteraf heeft Cruijff niet alleen maar een negatieve invloed op Levante gehad. Hij trok bijvoorbeeld veel supporters naar het Orriols, waarvan de meeste zich ook clublid maakten. Daarnaast heeft hij maar dertig procent van zijn salaris ontvangen en de rest kwijtgescholden om de club een handje te helpen.
Uiteindelijk is er een blauw-rode club in het oosten van Spanje waar Cruijff als een redder wordt herdacht, maar dus ook een andere blauw-rode club in het oosten van Spanje waar hij liever vergeten wordt.
De rentree bij Nederland, de reden dat Cruijff in eerste instantie in Valencia ging voetballen, zou er overigens nooit komen. Cruijff had een overeenkomst met Puma, terwijl de KNVB samenwerkte met adidas. Omdat ze er niet uit kwamen hoeveel strepen er op zijn shirt zouden moeten komen, verging Cruijffs laatste kans om in Oranje te spelen.
Foto’s: Pro Shots