Het Frank de Boertje van Luuk de Jong [column]

De ochtend van 1 september voelde als 1 april. Luuk de Jong naar FC Barcelona, dat klonk als Barry Atsma de nieuwe James Bond. Ongeloofwaardig. In Spanje moeten er woensdagmorgen toch slaperige mensen gedacht hebben: De Jong naar FC Barcelona? Frenkie de Jong speelt toch al bij Barcelona? Waarna ze, verder klikkend, verrast constateerden dat het om Luuk ging, de slungel van Sevilla.

Bol.com

Luuk de Jong, misschien te groot voor het servet, zonder twijfel te klein voor het tafellaken. Bij Borussia Mönchengladbach en Newcastle United werd de blonde Achterhoeker al snel gedwongen naar beneden te kijken. Ook bij Sevilla bewees hij, ondanks eeuwige Europa League-roem, internationaal tekort te komen. De verwachting was dat Luukinho opnieuw naar de eredivisie zou degraderen, om zijn keurige carrière af te sluiten als PSV-pinchhitter.

De Boertje

Met zijn last-minute-transfer doet De Jong een ‘De Boertje’. Zowel het bondscoachschap als een rugnummer bij Barcelona behoort een glansrijke carrière te bekronen, maar soms is het andersom en krijgen mensen een unieke kans die ze eigenlijk niet helemaal verdienen.

Een wanhopige kat in het nauw maakt rare sprongen. Dat gold voor de KNVB bij de aanstelling van Frank Boer, die na drie mislukte avonturen in het buitenland blij mocht zijn als – ik noem maar een club, sc Heerenveen – hem een kans op revanche wilde gunnen. Beter iets dan niets, dat was de sfeer die rondom de aanstelling van De Boer bij Oranje hing.

Iets vergelijkbaars gebeurde deze week bij Barcelona en Ronald Koeman. Na het vertrek van Antoine Griezzman moest er hoe dan ook een spits worden gehaald. Op de laatste dag van augustus ging Barça voor João Félix en later voor Edinson Cavani, maar bij het sluiten van de transfermarkt moest Koeman het doen met de bij Sevilla overbodig verklaarde Luuk de Jong.

Bol.com

De laatste, de slechtste

De gang van zaken deed me denken aan toen ik nog op jacht ging tijdens het stappen. Eerst mikte je op de mooiste meiden, daarna op de iets minder mooie meiden en als sluitingstijd naderde, stortte je jezelf – soms als de lampen al waren aangesprongen – wanhopig op de eerste de beste (of: de laatste de slechtste). Op zo’n tragisch moment omarmde je letterlijk de situatie, later dacht je: dat was slecht voor mijn reputatie en zelfrespect. Zo is Luuk de Jong niet de gewenste, maar de beschikbare. Niet iemand waarmee je als Barcelona zijnde graag gezien wordt.

De aanstelling van Frank de Boer zei alles over het twijfelachtige niveau van de Nederlandse trainers, de transfer van De Jong legt ongenadig de immense financiële crisis van Barcelona bloot. Van Messi naar Luuk de Jong, dat voelt alsof je je Porsche moet verkopen en er een fiets (geen elektrische!) voor terugkoopt, via een je vanuit een duistere straathoek toefluisterende junk (“PSSST, PSSST. Fiets kopen?”).

De transfer van Luuk de Jong: je kunt er, zoals ik, te veel met smakeloze spot geladen metaforen voor verzinnen, maar uiteindelijk is het voor de hoofdpersoon zelf prachtig. Een jongensboek, dat alleen maar mooier kan worden. Want De Jong kan zomaar slagen in Camp Nou: de verwachtingen zijn laag gespannen en hij zal vooral als pinchhitter gebruikt worden, een bijrol waar je sowieso meer te winnen dan te verliezen hebt.

Wie weet, bewijst De Jong andermaal dat hij een gouden kop heeft en Ronald Koeman een gouden pik. Het is de kaaskoppen in Spaanse dienst van harte gegund.

Pro Shots/Sergio Ruiz

Bol.com
terug naar overzicht

Lees verder...