Meet Ronny & Marco. Met zijn brilletje en rustige uitstraling ziet Ronny uit Noord-Holland eruit als een wat oudere economiestudent, terwijl Marco uit de Gelderse Vallei – olijk uiterlijk, pretoogjes en om de vijf zinnen een bulderende lach – ook bepaald geen prototype hooligan is. Geen Barbari die wel even “een fontein komen slopen”, een zinsnede die tot vervelens toe terugkomt als Feyenoord wéér een club uit Rome in Europees verband loot.
Natuurlijk zijn de twee vriendelijk ogende dertigers hun favoriete club achterna gereisd naar de Italiaanse hoofdstad, voor de vierde keer in twee jaar tijd, ondanks het uitsupportersverbod. Zij zijn er immers áltijd bij. Staantribune ontmoet het tweetal in een barretje op het vliegveld van Brussel Zaventem.
Stella Artois
Ondanks het vroege tijdstip staat er al een Stella Artois voor hun neus, want een tripje met Feyenoord kan natuurlijk niet beginnen zonder de traditionele Airport Pint. Al snel schuiven andere, voor hen bekende medesupporters aan. Iedereen kent elkaar van uitwedstrijden van Feyenoord en/of de kroegen in allerlei steden van Europa. “Heb je al kaarten?” is de vraag die telkens als eerste wordt gesteld. Alle aanwezigen hebben tickets voor de wedstrijd.
We mogen aanschuiven en krijgen ook een biertje, maar hoe ze de strenge toegangscontrole bij Stadio Olimpico – waar je alleen binnenkomt op vertoon van een identiteitsbewijs – willen omzeilen, moeten we maar niet opschrijven. De verschillende tactieken worden besproken, maar zijn “absoluut niet voor publicatie geschikt”. Het is allemaal niet het ei van Columbus, maar deze door de wol geverfde supporters willen niks aan het toeval overlaten.
Europese uitduels
Voorbeelden van andere Europese uitduels waarbij geen Feyenoord-supporters welkom worden, passeren ook de revue. Zo ging een duo Feyenoorders strak in het pak naar het ‘verboden’ uitduel in Nancy in 2008. Het tweetal had de reis weken van tevoren gedegen voorbereid, een zorgvuldige route naar Frankrijk uitgestippeld en alle scenario’s tot in den treure doorgenomen. Het lukte om Stade Marcel Picot binnen te komen. Daar zagen ze Feyenoord kansloos met 3-0 verliezen.
Ronny moest in de Kosovaarse hoofdstad Pristina volgens eigen zeggen lullen als Brugman om het stadion te mogen betreden waar Feyenoord het in de tweede kwalificatieronde van de Conference League opnam tegen FC Drita. Bij die wedstrijd mochten ook geen uitsupporters aanwezig zijn. Niet vanwege eerdere incidenten met Feyenoord-fans, maar omdat er toen nog coronamaatregelen van kracht waren.
Ronny’s broer Pieter was ook in Kosovo, samen met zijn vrouw Annemarie en hun twee kinderen. Het gezin kwam wel meteen door de controle en waren als een van de weinige Feyenoord-supporters binnen. Ronny deed zich voor als vader van zijn twee neefjes en schreeuwde bij de stewards moord en brand dat “zijn kinderen al binnen waren”. Hij moest maar even wachten, dan gingen ze overleggen.
Na een uur zeuren, klagen en zuigen waren de Kosovaren hem helemaal zat. “Loop maar door, zeiden ze. Ze waren blij dat ze van mij af waren”, aldus Ronny. Nee, zijn broer en schoonzus zijn er dit keer niet bij in Rome. “Piet heeft een eigen zaak, hij kan niet zomaar weg. Bovendien willen mijn broer en schoonzus allebei graag naar uitwedstrijden. Voorheen wisselden ze het af. Dan ging de een naar Feyenoord en bleef de andere thuis voor de kinderen. Waren ze jaloers op elkaar. Dus toen hebben ze op een gegeven moment afgesproken: we gaan samen óf allebei niet. Samen uit, samen thuis.”
Altijd achterna reizen
Ook Geoff heeft kaarten voor het Europa League-duel tegen AS Roma. Hij reist samen met Schubbekop, een Scheveninger met een stevig Haags accent en een Feyenoord-pet op zijn hoofd, Leo, een vrolijke vijftiger bij wie een snijtand ontbreekt, en Geoffs Aziatische vrouw Carina. “Zij komt zeker binnen, omdat ze geen Nederlands paspoort heeft”, wijst Geoff naar zijn echtgenote, die nipt aan haar biertje. “We hebben onderling al afgesproken: je moet niet op ons wachten, maar gewoon doorlopen, dan zien we wel of de andere drie ook erin komen.” En zo niet? “Dan kijken we gewoon in de kroeg”, zegt hij schouderophalend. De geboren Amsterdammer maakt zich ogenschijnlijk niet meer zo druk, hij heeft zijn sporen op supportersgebied allang verdiend.
Waarom deze Feyenoorders toch afreizen naar Rome, ondanks dat ze niet welkom zijn in het stadion, en na vier keer in twee jaar alle higlights van de Italiaanse hoofdstad al hebben gezien? Simpel: omdat ze áltijd Feyenoord achternareizen. Van trainingskampen in Portugal en Marbella tot awaydays in Krasnodar en Kiev: het zit nu eenmaal in hun systeem. Het zou juist gek zijn als ze nu níét zouden gaan. Bovendien vallen de kosten voor de vliegtickets van Brussel naar Rome mee. “Zeven tientjes… Daar kun je het niet voor laten liggen”, zegt Ronny nuchter.
De Ierse pub, de McDonald’s van de horeca
’s Avonds komen we Ronny & Marco en andere Feyenoord-supporters wederom tegen. In een Ierse pub uiteraard, want dat is voor veel voetbalsupporters in het buitenland de vaste hang out, ongeacht of ze nu in Engeland, Rusland, Zweden of Italië zijn. Hoewel niet iedere supporter fan is van de Ierse pub. “Erik noemde het altijd de McDonald’s van de horeca. Hij zocht liever een gezelliger, authentiek kroegje op, soms buiten het centrum.”
Samen met zijn vrouw Anneke – een stuk kleiner dan de grote vriendelijke reus Erik – reisde De Kale en zijn Wijffie, zoals het stel liefkozend werd genoemd, door heel Europa om hun club te zien spelen. Helaas overleed de joviale Rotterdammer een jaar geleden in februari, maar hij wordt nog altijd gemist door zijn Feyenoord-maten, zeker tijdens Europese tripjes. Inmiddels gaat Anneke weer naar Feyenoord, zonder haar man, al komen tripjes naar het buitenland nog te vroeg.
Colosseum
De Ierse pub bij het Colosseum heeft de groep van nog geen vijftien supporters bewust links laten liggen. Voor die kroeg staat al de hele avond een peleton Italiaanse politie met een busje met blauwe zwaailichten opgesteld. Op de wedstrijddag van de kwartfinale tegen AS Roma in april 2023 werden Feyenoord-supporters bij de pub ingesloten. Ze konden geen kant meer op. Het hele tafereel was rechtstreeks te volgen op een live stream, tot grote hilariteit van de thuisblijvers in Nederland. Vanuit kantoorgebouwen in Nederland zagen zij hun maten slap ouwehoerend en bier drinkend voor de pub in de Italiaanse zon hangen. De pubbezoekers mochten de omgeving ook niet verlaten, dus niemand kon überhaupt een poging wagen om de wedstrijd bij te wonen.
Maar terug naar de Ierse pub waar we nu zitten. Af en toe druppelen nog wat bekenden binnen. Telkens is de hamvraag: “Heb je al kaarten?” Gevolgd door: “Hoe wil je binnenkomen?” Appjes van medesupporters met de vraag “Waar zitten jullie?” worden soms genegeerd. De groep moet ook weer niet te groot worden, dat zou immers op kunnen gaan vallen…
Ingewikkelde route
Walter, een aardige jongeman die niet oogt als een veertigplusser, heeft uiteraard ook een kaart. Lone wolf Walter is, zoals vaker, in zijn eentje afgereisd naar Rome, via een ingewikkelde route met de trein, vertelt hij met dubbele tong. Hij plakt er nog een paar dagen aan vast en gaat na Rome door naar Florence om nog wat cultuur te snuiven.
Niemand van de aanwezigen is bang voor de Italiaanse autoriteiten en al helemaal niet voor aanvallen van rivaliserende Roma-aanhangers. Ze zijn immers nergens op uit, alleen het drinken van een biertje en slap ouwehoeren over van alles rondom hun club, net zoals 99 procent van de supporters die Feyenoord normalter achternareizen. Deze aanhangers staan niet vooraan als er een rel uitbreekt, ze staan alleen vooraan bij de bar.
De nadruk wordt vaak gelegd op incidenten in de speelstad, maar als er niks gebeurt – wat ook meestal het geval is – is het uiteraard niet interessant voor de media. “Zo wordt er een onjuist beeld geschetst, alsof het áltijd uit de hand loopt. Echt totale onzin”, zegt een van de Feyenoorders, die bijna vijftig Europese uitduels achter zijn naam heef staan. De meesten hebben de gebeurtenissen in 2015 bij de Spaanse Trappen niet eens meegekregen. Zij hadden die dag de grote massa ontlopen en zaten rustig in een kroegje ver van Piazza di Spagna.
Het regelen van kaarten voor uitwedstrijden komt uitgebreid aan bod en ook waar zondagmiddag in Almere een biertje kan worden gedronken. Ze kijken er naar uit, want er kan immers een nieuwe speelstad en stadion worden gevinckt. Marco is het meest enthousiast, hij heeft via Google al een knus kroegje gevonden in een buitenwijk van Almere, waar ze voor en/of na de wedstrijd rustig kunnen zitten.
Kotsende Fred
Ook medesupporters, met de meest kleurrijke bijnamen, worden besproken. “Waar is Fred eigenlijk?” Kotsende Fred, een bijnaam die deze Amsterdammer (!) verwierf omdat hij tijdens Europese reisjes na overmatig drankgebruik vaak moest overgeven, is niet in Rome. Geen zin, wat niks voor Kotsend Fredje is, maar waarschijnlijk heeft het met zijn ietwat lege portemonnee te maken. Alles wat Fred bezit, geeft hij uit aan wedstrijden van Feyenoord.
Ooit kocht een medesupporter uit Wageningen een paar nieuwe schoenen voor Fred omdat hij het niet kon aanzien dat er flinke gaten in het schoeisel van de kleine Amsterdammer zaten. De cultsupporter heeft een bijna mythische status onder trouwe Feyenoord-aanhangers, vanwege uiteenlopende acties. Toen Feyenoord rond de eeuwwisseling een wedstrijd moest spelen in het Spaanse San Sebastian en een paar dagen later in het Portugese Guimarães, bleven alle aanwezige Feyenoorders in Spanje of Portugal hangen.
Alleen Fred vloog halsoverkop even tussendoor terug naar Nederland. Hij kreeg een paniekaanval toen hij hoorde dat Feyenoord een ingelaste oefenwedstrijd tegen Voorschoten ’97 zou spelen. Daar móést hij bij zijn. Na dit intermezzo vloog Fred snel naar Guimarães voor de volgende wedstrijd. Op de vraag waarom hij is godsnaam niet gewoon was gebleven, sprak de cultsupporter volgens de overlevering de legendarische woorden: “Zonder mij spelen ze niet.”
Ook de gebroeders Bathuilers uit Friesland geven geen acte de présence in Rome. Niet zo heel vreemd, de stevige broertjes laten het wel vaker afweten als het spannend wordt. De ‘afwezigen’ staan meteen wat minder in aanzien bij hun soortgenoten. Zo werkt het in dit wereldje.
Sightseeing
Op de wedstrijddag ziet Staantribune geen groepen Feyenoord-supporters, zelfs geen enkeling, door Rome lopen. Althans, niet herkenbaar als Feyenoorder. Volgens de officiële cijfers van de Romeinse autoriteiten zouden er zo’n tweehonderd Rotterdammers in de hoofdstad zijn, maar waar deze cijfers op gebaseerd zijn, blijft onduidelijk. Als het er daadwerkelijk tweehonderd zijn (wij schatten zelf nog geen honderd), houden ze zich in ieder geval heel goed verborgen.
Wie we wél ’s middags per toeval tegenkomen, is wederom het duo Ronny & Marco. Zij zitten op het terras van – hoe kan het ook anders – een Ierse pub, uiteraard uitgezocht door Marco. Ook Anton, een kortgeschoren vijftiger uit Drenthe, is aangeschoven. Hij heeft een elektrische fiets gehuurd, waarmee hij wat sightseeing heeft gedaan in Rome. Zo heeft hij onder meer Vaticaanstad en het Pantheon afgestreept. “De rest van die ouwe troep had ik de vorige keren al gezien.”
Artikel gaat verder onder de foto’s
