Mijn opa, die iets meer dan twintig jaar geleden overleed, was een Willem II’er van de wieg tot het graf. Hij maakte in meer dan zeventig jaar kampioenschappen, bekeroverwinningen en degradaties mee. Opa zag spelers komen en vertrekken. De meeste namen die hij noemde, ben ik alweer vergeten, op drie rood-wit-blauwe helden na: Jatto Ceesay, door opa altijd Keesie genoemd, Bud Brocken én Kurt Zaro, een technische Duitser die midden jaren vijftig vanuit Italië kwam aanwaaien.
In het begin van het Nederlandse profvoetbal waren het gekke jaren in Tilburg. Willem II werd in 1955 landskampioen, degradeerde twee jaar later en werd het seizoen daarop kampioen van de eerste divisie. Een van de belangrijkste spelers uit het team, dat in 1958 promoveerde naar het hoogste niveau, was de in Essen geboren Zaro.
Eerste buitenlandse aankoop
De 28-jarige Duitser kwam over van Triëstina, dat net uit de Serie A was gedegradeerd. Met de komst van de middenvelder kwam het aantal buitenlanders van Willem II, naast de Belgische verdediger Henri Matthijs en de Joegoslavische doelman Milan Nikolic, op drie. Die twee namen verstomden al snel bij Zaro.
Nadat de Duitser in 1960 vertrok, werd nog jarenlang nagepraat over hem. In het honderd-jaar-jubileumboek uit 1996 wordt hij als eerste buitenlandse aankoop neergezet, terwijl zijn Vlaamse en Joegoslavische ploeggenoot eerder voet zetten op het gemeentelijk sportpark.
Tien man
De reden dat over Zaro nog jarenlang over de Tilburgse tongen ging, had te maken met zijn schitterende techniek, ongekende doelgerichtheid (een hattrick tegen Alkmaar, een kwartet doelpunten tegen MVV), maar bovenal zijn wonderlijke karakter. Zaro was en gedroeg zich als een vedette.
Zo liet hij in een uitwedstrijd tegen DOS zijn wispelturige karakter zien. De Duitser speelde slecht en leed onnodig balverlies, waardoor de Utrechters een grote kans kregen. Ondanks dat de poging misging, waren Willem II-keeper Chris Feijt en aanvoerder Jan Brooijmans over de rooie. Bij de spelhervatting kwam de bal via Feijt bij Zaro terecht. Die schoot de bal snoeihard naar de verbouwereerde doelman terug.
Aanvoerder Brooijmans snelde naar de scheidsrechter en zei: “Namens de aanvoerder van Willem II: Kurt Zaro kan eruit. Wij gaan met tien man verder.” Zo ging Willem II, ondanks de 1-0 achterstand, na slechts een halfuur spelen met tien man verder.
Kurt Zaro geht züruck nach Deutschland
Het Tilburgse publiek was begin jaren vijftig verwend met twee landskampioenschappen, meerdere internationals en historische overwinningen. Toen het team in 1958 in een dipje zat, daalde de hoon neer op het sportpark in Tilburg. “Geh züruck nach Deutschland’, werd Zaro toegebeten vanaf de tribunes tijdens de met 0-3 verloren wedstrijd tegen VVV. Hij voegde daad bij woord, stapte van het veld af en reed naar zijn vaderland, iets wat hij toch al dagelijks deed.
Bijna zijn gehele Tilburgse carrière woonde Zaro in Essen, de plaats waar hij in 1960 ook naartoe ging om weer bij zijn jeugdliefde te gaan spelen.