Voor mijn nieuwe boek D10S bezocht ik 75 Argentijnse wedstrijden. Een aantal passeert de revue in Voetbalstad Buenos Aires deel 1 en deel 2, maar een hoop ook niet. Zoals Dock Sud – Acassuso, in een van de gevaarlijkste wijken van Groot Buenos Aires.
Er zijn een paar plekken waar taxichauffeurs niet graag heengaan. Op dat lijstje staat Dock Sud bovenaan. Het havengebied net ten zuiden van de hoofdstad staat bekend als een wetteloze plek, waar drugsbendes de dienst uitmaken. Het Tilburg-Noord van Argentinië dus.
Verloedering
Vroeger was Dock Sud een plek waar mensen uit Buenos Aires gingen recreëren aan zee. In de wijk woonden vooral mensen uit de middenklasse, vaak geschoolde arbeiders. Dat alles veranderde toen in de jaren vijftig een petrochemisch complex in de wijk verscheen. In een razendsnel tempo verloederde Dock Sud. De geschoolde arbeiders vertrokken en ongeschoolde immigranten, die in de zware industrie gingen werken, kwamen daarvoor in de plaats. Dock Sud veranderde in een gevaarlijke wijk en dat is het nog steeds.
Gelukkig vinden we dankzij de bevriende Nueva Chicago-supporter Martin iemand die ons wel naar Dock Sud wil brengen. Hij heeft niet alleen de taak om ervoor te zorgen dat wij gringo’s niet ontvoerd worden, maar ook om ons binnen te lullen. Er is namelijk alleen kaartverkoop aan socios.
Gringo’s
Aangekomen bij het stadion is er wat paniek bij de politie als ze ons zien, want zo vaak komen hier geen toeristen. Ik heb de Argentinië-special van Staantribune meegenomen om te laten zien dat ik journalist ben. De persvoorlichter, die eruitziet als de topboy van de harde kern, vindt het mooi en laat ons binnen.
De agenten zijn nog steeds wat zenuwachtig en willen niet dat de gringo’s zomaar in het stadion gaan rondlopen. We krijgen begeleiding van een clubmannetje en mogen alleen op de hoofdtribune zitten. Een paar jaar geleden zijn hier vier profilerende Duitsers helemaal in elkaar getrapt en de lokale hermandad wil een herhaling daarvan voorkomen.
Het stadion van Dock Sud
Estadio de Los Inmigrantes is al het gedoe meer dan waard. Overal in het stadion staan bijzondere tribunes. Een zeer steile hoofdtribune met bovenin een soort skyboxen, is de grote blikvanger. Hier zitten wij vandaag. De Dock Sud-supporters kijken ons wat meewarig aan.
Naast de hoofdtribune is nog een kleinere tribune te vinden en de harde kern staat achter het doel. Verder zijn er een paar tribunes buiten gebruik. Hier lagen ooit houten planken, maar die zijn weggehaald omdat ze te onveilig waren. Tegenover ons staat nog een heel rare tribune. Hier zit het bestuur van Dock Sud op tuinstoelen. De backdrop met zware industrie is zowel letterlijk als figuurlijk adembenemend. Het ziet er allemaal ontzettend rauw uit hier, maar daar houd ik wel van.
Las Torres
Naast de dokken met de zware industrie is er ook een woonwijk die bestaat uit deprimerende flatgebouwen. Conjunto Habitacional Nicolás Avellaneda werd in de jaren zeventig door de Peronisten gebouwd voor de onderklasse. Nadat Videla de macht overnam, is het nooit afgemaakt, maar er wonen wel duizenden mensen.
De supporters zijn trots op de woontorens. Op spandoeken worden ze afgebeeld. Met name Torre 3, waar veel barra bravas van El Docke wonen. Je ziet ook spandoeken van Dock Sud aan de flats hangen en overal zijn muurschilderingen te vinden.
Artikel gaat verder onder de foto’s
