De Groundhop: Burnley FC

We beginnen in de zomer van 2018. De speeldata voor zowel de Premier League als de English Football League voor het seizoen 2018/2019 werden zojuist bekend gemaakt. Samen met twee vrienden speur ik het programma af naar een mooie derby of rivalen-wedstrijd in het Engelse voetbal voor het aankomende seizoen. Na een aantal voetbaltrips in Bulgarije, Duitsland en Spanje werd het toch weer eens tijd om naar het Verenigd Koninkrijk te hoppen. Dat werd uiteindelijk Burnley.

Bol.com

Begin maart 2019 zou er een krachtmeting op het programma om van te watertanden. Namelijk The Steel City Derby van Sheffield: Sheffield Wednesday tegen Sheffield United. Een vliegticket was geen enkel probleem, een wedstrijdkaartje een net iets grotere uitdaging. Doordat je in de loop der jaren steeds meer mensen leert kennen, krijg je ook steeds betere ingangen wanneer het op entreekaarten aankomt. Al dan niet ‘face-value’, de tickets voor de Sheffield stadsderby waren in no-time geregeld.

Burnley FC

Doordat niet alleen TV-zenders, maar ook de lokale autoriteiten steeds meer macht krijgen in het voetbal, werd er een week of zes voor de wedstrijd echter roet in het eten gegooid. The Steel City Derby werd verplaatst naar maandagavond. Vanwege de geboekte vliegtickets (vrijdag-zondag) en andere (groundhop)verplichtingen werd dit al snel – en helaas – een ‘no-go’. De tickets voor deze beladen derby werden teruggestuurd en de pijlen werden gericht op een ander affiche. Aangezien we in Manchester verbleven waren er voldoende alternatieven. Hetzelfde weekend werd namelijk ook de Merseyside Derby gespeeld op Everton’s Goodison Park.

Omdat Liverpool momenteel erg ‘hot’ is, was het zelfs via onze contacten niet mogelijk om voor een normale prijs een ticket te regelen. Onze volgende keuze was snel gemaakt. Burnley FC speelde iets noordelijker een thuiswedstrijd tegen Crystal Palace. Burnley: Sean Dyce, Turf Moor, Kick & Rush en The Clarets tegen The Eagles. Dat klinkt allemaal erg verleidelijk!

Burnley?!

Eenmaal op Schiphol om de Noordzee met het vliegtuig te oversteken pakken we een paar goudgele rakkers en de laatste vlucht naar Manchester. In het vliegtuig worden nieuwe contacten gelegd met Manchester United-fans uit Den Haag. Of wij ook op Stretford End zitten, vraagt er eentje met een glimlach. Als we zeggen dat we naar Burnley gaat, wordt er eerst gedacht dat wij een grapje maken. Maar al gauw vinden ze het idee toch wel leuk.

Bol.com

Na een korte vlucht en taxirit checken we in bij ons verblijf. Clive, de huiseigenaar, staat al te wachten met een paar glazen gin-tonic en geeft ons wat tips voor het nachtleven op Deansgate. Al snel vraagt hij ook welke voetbalclub we gaan bezoeken: “United or City?” Als we zeggen dat we 50 minuten met de trein richting Burnley gaan, blijkt ook hij verwonderd: “What the fuck are you lads going to do in Burnley? There’s absolutely nothing up there. A Burger King and a Tesco, that’s about it!”

Na een prima avondje Engels stappen in Manchester vertrekken we de volgende dag met de trein naar onze groundhop-bestemming. In de trein zitten ook veel Palace-fans, die er al een stukje op hebben zitten aangezien ze zijn vertrokken vanuit Zuid-Londen. Aangekomen in Burnley is het op-en-top Engels: regen, grijs, grauw en een gure wind. Vanaf het treinstation lopen we mee in een stoet fans – Palace- en Burnley fans door elkaar – naar Turf Moor. Dat heeft onder andere nog 2 oude houten tribunes. Op de weg naar het stadion kom je langs de The Royal Dyche Pub. De pubeigenaar beloofde zijn kroeg te vernoemen naar coach Sean Dyche op het moment wanneer Burnley zich zou plaatsen voor Europees voetbal. En zo ontstond afgelopen zomer ‘The Royal Dyche’.

Onverwachte awayday

De tickets voor deze wedstrijd zijn eenvoudig verkregen. Op de website van Burnley FC kan men eenvoudig een account aanmaken en op het moment dat de vrije verkoop start, is het een kwestie van klikken. Voor dertig pond koop je een kaart voor de Ladbrokes Stand, één van de twee oude houten tribunes achter de goal. De tickets moesten in ons geval nog wel even worden opgehaald bij het stadion. Daar aangekomen bleek dat de gekochte stoelen wel in hetzelfde vak waren maar niet naast elkaar. “Go to the Ticket-Office at the main stand, they will exchange the tickets for you guys,” klonk het.

Aangezien de fans van beide clubs buiten het stadion vrijwel door elkaar heen liepen, vroegen we of omruilen voor het uitvak ook mogelijk was. “No problem mate, here you go.” Een buitenkansje, dus. De meeste wedstrijden, zeker in de Premier League, zijn veel leuker en sfeervoller vanuit het uitvak. Een ander pluspunt is dat de wedstrijd staand bekijken dan geen enkel probleem is. In het geval van Turf Moor is het helemaal top, want zowel het uitvak als de harde kern van Burnley staan beiden naast elkaar op de Ladbrokes Stand achter de goal. Alle ingrediënten voor een sfeervolle pot Engels-voetbal waren nu aanwezig.

Prima ontvangst

In tegenstelling tot veel Nederlandse uitvakken, wordt je bij Turf Moor als uitsupporter keurig ontvangen. Onder de tribune zijn voldoende mogelijkheden voor een biertje en een pie. Het vak zelf is oud-maar-goud: mooie staanplaatsen schuin achter de goal en geen hoge hekken of brede grachten. De thuisfans van Crystal Palace staan bekend als één van de betere in de Premier League. Maar ook de groep fans die awaydays bezoekt mag zich in dit rijtje scharen. Alles staat door elkaar en iedereen zingt mee.

Bol.com

Het spel van Burnley was uiteindelijk om te janken. Dat manager Sean Dyche met deze ploeg vorig seizoen als zevende is geëindigd in de Premier League mag als een achtste wereldwonder worden beschouwd. Dat Palace Wilfried Zaha in de gelederen heeft, is door zijn individuele klasse voor hen een buitenkansje. Zijn aanvalspartner Michy Batshuayi houdt met zijn fysiek continue twee verdedigers in bedwang en al snel bleek dat Burnley niet opgewassen was tegen dit aanvallende geweld.

The Eagles kwamen vrij eenvoudig op een 0-3 voorsprong waarna Burnley good-old Peter Crouch inbracht. Mede door zijn inbreng kwamen de Clarets terug tot 1-3 waarna een rij voor ons een Londenaar steeds harder begon te schreeuwen. Deze fan had twintig pond ingezet en zou zijn inzet zes keer terugverdienen bij een 1-3 eindstand. “Blow the fucking whistle, ref!! Come on, blow the fucking whistle!” Na een aantal zenuwslopende minuten juichte deze fan het hardste toen de scheids voor de laatste keer floot.

terug naar overzicht

Lees verder...