Vraag aan een willekeurige voetballiefhebber uit Nederland naar zijn mening over het Franse voetbal en alle clichés komen naar boven: fysiek voetbal, veel Afrikanen en stadions die nauwelijks vol zitten. Clichés zijn vaak waar en ook bij Racing Club de Lens zijn die deels van toepassing. Maar ‘Sang et Or’ is anders. Deze club uit Noord-Frankrijk heeft alles wat een fijnproever eigenlijk nodig heeft.
Op zaterdagochtend 4 mei zet ik vanuit Breda samen met twee oud-medestudenten Silvinio en Trevor even na tienen koers richting Lens. We rijden in iets meer dan twee uur zonder problemen door naar het kleine stadje in het departement Pas-de-Calais. Lens heeft alles wat je verwacht van een Frans industrieplaatsje: oude arbeidershuizen, een grauwe uitstraling en oude mijnen, waar de natuur vrij spel heeft. Wanneer je uit Avenue Élie Reumaux komt gereden, zie je in de verte een imposant bouwwerk dat allerminst past in de verder troosteloze omgeving: het Stade Bollaert-Delelis.
Gierig
Het stadion van Lens biedt gek genoeg aan meer mensen plaats dan dat het stadje aan inwoners heeft: 38.223 toeschouwers tegen 30.689 inwoners, als we het internet moeten geloven. De omgeving van het stadion bestaat vooral uit parkeerplaatsen. Als je – net als wij – ruim van tevoren in de stad bent, is de kans groot dat je in een woonwijk gratis kunt parkeren. We blijven gierige Nederlanders natuurlijk.
Lens – Clermont Foot is het affiche op deze frisse zaterdagmiddag. Een wedstrijd in Ligue 2. Lens móét winnen om kans te blijven houden op minimaal de vijfde plaats, die recht geeft op deelname aan de nacompetitie voor promotie naar de Ligue 1. Sang et Or, wat Bloed en Goud in het Frans betekent (verwijzend naar de rode en gele clubkeuren van Lens), snakt na vier seizoenen naar promotie. Maar er zit zand in de motor van Lens, want de club wist dit seizoen zestien (!) keer niet te scoren. Daarnaast wist het in de laatste zes duels slechts één keer te winnen. Clermont is dit seizoen uitgespeeld en voetbalt alleen nog voor de eer.
De thuisploeg staat bekend vanwege de fanatieke en sfeervolle aanhang, die aan de lange zijde van het stadion zit. Ondanks dat Lens op het tweede niveau speelt, kan de ploeg rekenen op een redelijk vol huis. Op sommige thuisduels komen dertigduizend toeschouwers af. We waren dan ook verbaasd dat we voor tien euro een ticket konden kopen voor een, op dat moment, zeer belangrijke pot. Helaas konden we geen kaartje kopen tussen de Red Tigers, zoals de fanatieke aanhang van Lens wordt genoemd. Maar we hadden een prima plekje achter de goal, tegen het veld aan. Rechts van ons zou de fanatieke aanhang zitten.
Modern football
Overigens vermoeden we dat de kaartjes bewust een lage prijs hebben, want in de fanshop Emotion Foot betaal je flink voor een shirt, petje of sjaal van Lens. Zelfs tegen het einde van het seizoen. Uiteindelijk kochten we ietwat teleurgesteld alleen maar een sjaal, die zo’n twintig euro kost. Slim bedacht, of stom toeval? Maar Modern Football is ook Lens niet vreemd, zo blijkt. Aangezien we dus al vroeg bij het stadion waren, besloten we het rustig aan te doen. Twee uur voor de wedstrijd was er al wat volk op de been. Lens adviseert toeschouwers om op tijd naar het stadion te komen, omdat veel fans buiten het stadje wonen en daarom de auto nemen.
Als je net als ons de tijd hebt, maak dan een wandeling rondom Stade Bollaert-Delelis. Loop vooral langs Allée Marc-Vivien Foé. Deze laan is vernoemd naar de inmiddels overleden Kameroense voetballer, die in 2003 tijdens de Confederations Cup stierf. Foé werd met Lens in 1999 landskampioen van Frankrijk. Lens weet hoe je helden moet eren. Zo zijn de vier tribunes allemaal vernoemd naar iconen van Lens. Ook de stadionnaam refereert aan twee grote meneren (oud-mijndirecteur Félix Bollaert en voormalig burgemeester André Delelis), die een belangrijke bijdrage hebben geleverd in de geschiedenis van Lens.
Eenmaal in het stadion, waan je je in een echte voetbaltempel. De tribunes zitten dicht op het veld. Met staantribunes aan de lange zijde. Het stadion heeft open hoeken, waardoor de wind vrij spel heeft. Je kunt je nauwelijks voorstellen hoe groot Lens is. Een echte volksclub, met een grote supportersschare. Wat opviel, was dat de fanatieke aanhang van Lens tijdens de wedstrijd echt negentig minuten alleen maar stond te zingen en te springen. Met toeters, sjaals en een soort Eftelingmuziek. Een mooi gezicht en ook een fijne afleiding, want Lens – Clermont Foot was in de eerste helft zeker geen leuke wedstrijd om naar te kijken.
Clichés bij Lens
Er ging bij beide ploegen veel mis en toen Lens na een rode kaart voor Jean-Kévin Duverne in de 24e minuut al snel met tien man verder moest, stopte de thuisploeg ook nog eens met aanvallen. In de rust vroegen we ons hardop af waar we naar kijken. Clermont kwam totaal niet aan voetballen toe en Lens was vooral bang om te verliezen, terwijl Sang et Or móést winnen.
Alle clichés over het Franse voetbal waren op dat moment ook waar. We verbaasden ons ook over het feit dat maar zo’n twintigduizend toeschouwers op dit duel waren afgekomen, terwijl er best wat op het spel stond. Misschien dat zaterdagmiddag drie uur voor de Fransen geen fijn moment is om te voetballen. Normaal gesproken zijn duels in de Ligue 2, net als in onze eigen Keuken Kampioen Divisie, op de vrijdagavond.
Gelukkig werd de tweede helft een stuk leuker om naar te kijken. Pas toen de trainer van Lens besloot om wat opportunistischer te gaan spelen, kreeg de thuisploeg zowaar een grote kans. Je kunt eigenlijk zeggen dat die mogelijkheid per ongeluk een goal werd. De ingevallen, lange bonenstaak Simon Banza maakte de 1-0. Lens kon eindelijk juichen en er heerste opluchting, want Lens had in de laatste zes duels vijfmaal niet gescoord. Clermont hielp ook een handje mee: in de laatste minuut van de blessuretijd miste de club een reuzekans. Lens zegevierde uiteindelijk met 1-0.
Voor de groundhopper is Lens een verplichting. De club is rauw, heeft een fanatieke aanhang en respect voor traditie en clubiconen. Lens heeft wat weg van een Engelse voetbalclub, maar dan in het land van stokbrood, smeerkazen en wijn. Vanuit Nederland rij je, via België, zo naar Lens. Toegangskaarten zijn daarnaast niet zo gek duur. Wanneer het voetbal niet om aan te gluren is, dan vergoedt de ambiance alles. Lens is niet helemaal cliché. Pak de auto en ontdek dit geheim. Je krijgt er zeker geen spijt van.