Elke week plaatsen we een ingezonden groundhopverhaal. Deze week van Staantribune-volger Stephan van den Heuvel, die Club Luik v La Louvière-Centre bezocht.
Voor wie – net als ik – van Belgisch voetbal en traditieclubs houdt, kan zijn hart ophalen in de Belgische Eerste Amateurliga. De competitie, het derde niveau van het land, heeft een deelnemersveld om van te watertanden. Je komt er clubs tegen als RWDM, Olympic Charleroi, Seraing, Patro Eisden, Lierse Kempenzonen en Club Luik. Een gemêleerd gezelschap van volksclubs.
De een nog volledig ‘raszuiver’ en de ander door fusies en schimmige transacties met stamnummers met een ietwat vertroebelde bloedlijn. Stuk voor stuk bolwerken van vergane voetbalglorie uit ver vervlogen tijden.
Als bewoner van de grensstreek heb ik geluk, want maar liefst vier clubs uit de Eerste Amateurliga liggen op slechts een ferme steenworp van mijn woonplaats. Regelmatig maak ik dan ook een tripje over de grens. Vrienden en collega’s kijken mij dan meewarig aan, als ik zeg dat ik er weer op uit trek voor een voetbalpotje in de marge. Met de Waalse kraker Club Luik v La Louvière-Centre op het menu viel ik onlangs met mijn neus in de boter. Hoog tijd dus om weer eens koers te zetten richting Rocourt.
Stadionloos
Daar was ik voor het laatst in 2015, toen Royal Football Club Liègois na een zwerftocht van bijna twintig jaar langs verschillende stadions in de omgeving, terugkeerde naar zijn wijk van oorsprong. Tot aan de midden jaren negentig speelde Club Luik, zoals de Vlaming RFC Liège noemt, daar namelijk in het iconische Stade Vélodrome. Toen de club in zware financiële problemen verkeerde, werd het stadion en de grond verkocht aan een projectontwikkelaar, die er een bioscoop neerplantte. Van huis en haard verdreven en ternauwernood ontsnapt aan een faillissement, voetbalde Club Luik jarenlang in de lagere Belgische divisies en doolde het bijna twee decennia langs naburige stadions in Seraing, Ans en Tilleur. Noodgedwongen speelde men zelfs ‘thuiswedstrijden’ in Verviers en Eupen.
In 2015 slaakte alles wat Rouge et Bleu is een zucht van verlichting. Het Luikse stadsbestuur gaf eindelijk groen licht voor de bouw van een nieuw stadion in Rocourt, hemelsbreed op slechts enkele honderden meters van waar ooit het oude Vélodrome lag. Die zomer nog haastte de club zich ‘naar huis’ en betrok er alvast een in aanbouw zijnd jeugdcomplex, dat grenst aan de locatie waar het nieuwe stadion zou moeten verrijzen.
Echter: naar goed Waals gebruik is nu, dik vier jaar later, de eerste steen nog altijd niet gelegd. Dat zorgt voor chagrijn bij de supporters, een slecht humeur dat nog eens extra wordt versterkt door de belabberde prestaties op het veld in de eerste helft van het seizoen.
Traditieclub
Op de wedstrijddag neem ik de bus van het Place Saint Lambert. Het vehikel zet bergopwaarts koers richting de Luikse deelgemeente Rocourt. Als ik van de hoofdstraat richting de Rue de la Tonne wandel, ben ik niet alleen. Het is druk in de wijk. De kleuren rood en blauw voeren de boventoon. Aan de kassa is het aanschuiven. Het is duidelijk te merken dat RFC Luik nog steeds bruist. Matricule 4 is dan ook niet zomaar een club. Opgericht in 1892, de oudste club van Wallonië en de op drie na oudste club van het land. De allereerste kampioen van België bovendien. Een traditieclub van het bovenste water, met een grote en trotse aanhang. Ze zijn fier d’être Liégeois. In hun hart is Club Luik immers nog steeds die topclub van weleer.
Het is de fans een doorn in het oog dat het nieuwe stadion er nog steeds niet staat. De gebouwen van het Rode Kruis, die liggen op de plek waar het stadion zou moeten komen, staan nog steeds overeind. Club Luik zal het nog even moeten doen met het huidige, karige onderkomen. Het is niet meer dan een synthetische grasmat, omzoomd door een staan- en een zittribune. Demontabel, voor het geval het nieuwe stadion er ooit nog komt. Het clubgebouw met een balkon als VIP-loge, wordt geflankeerd door een grote paviljoentent. Daar bevindt zich het clubrestaurant, waar gedineerd kan worden voorafgaand aan de match. Er is ook een ruimte voor de buvette. De toiletten en de fanshop zitten in veredelde containers, die waterpas gemaakt zijn met behulp van stoeptegels.
Er is ten opzichte van vier jaar geleden niet veel veranderd, ook niet wat betreft de opkomst van het publiek. Het zit er altijd goed vol. Het is moeilijk schatten hoeveel toeschouwers er zijn. Ik schat een mannetje of twee- à drieduizend. De staantribune achter één van de doelen puilt in ieder geval uit. De fanatieke Fast-Side schreeuwt de spelers naar voren. Zij steunen hun ploeg door dik en dun. Steun die de spelers op het veld hard nodig hebben, want qua voetbal heeft het de eerste helft niet veel om het lijf. Hoogtepunt is – een over zijn eigen voeten tuimelende arbiter daargelaten – het moment dat de omroeper van dienst de eigenaar van een voertuig oproept zich te melden, want de motor van zijn auto draait nog.
Overwinning
Drazen Brncic, ooit de patron op het middenveld van MVV, is enkele weken geleden benoemd tot nieuwe coach van Les Sang & Marine. Het lijkt erop dat hij zijn ploeg tijdens de rust wakker heeft geschud, want de tweede helft is een stuk leuker om naar te kijken. Luik heeft weinig te duchten van La Louvière, maar maakt het zichzelf moeilijk door de ene na de andere kans om zeep te helpen. Het wordt uiteindelijk 2-1 voor de thuisploeg. Het stadionnetje barst bijna uit zijn voegen. Twee overwinningen op rij, dat was kennelijk alweer even geleden.
Eindelijk weer een positieve vibe op Rocourt. De sportieve crisis lijkt voorlopig bezworen, maar meer dan een plek in de subtop zit er voorlopig niet in. De clubleiding werkt hard aan het professioneel maken van de organisatie en wil uiteindelijk terug naar de rangen der profs. De club is wat dat betreft zijn tijdelijke jasje inmiddels ontgroeid. Commercieel gezien is er geen winst meer te halen zonder het nieuwe stadion. Maar, met de bouwplannen wil het nog steeds niet echt vlotten. Hoewel, het gerucht gaat dat er niet zo heel lang geleden plots werklieden zijn gesignaleerd op het naastgelegen bouwterrein.
Komt het dan toch nog goed met dat nieuwe stadion? Ik kijk er in elk geval naar uit. Het wordt tijd dat de slapende reus eindelijk ontwaakt. Allons Lidje.
Heb jij ook een leuke groundhoptrip gemaakt? Stuur jouw verhaal (plus foto’s) dan naar info@staantribune.nl. De leukste artikelen worden op de website geplaatst.
