Voetbal op IJsland. Nadat de IJslanders tegen een bal begonnen te trappen, wist het nationale elftal zich de eerste zestig jaar niet voor een groot toernooi te kwalificeren.
Het was vechten voor een leuke uitslag in de lagere regionen van het wereldvoetbal. Een keertje winnen van de Faeröer Eilanden of een gelijkspelletje tegen de Noren, daar moesten de IJslanders het mee doen.
Aan het begin van deze eeuw kwam daar verandering in. Alsof je aan een kaleidoscoop draait en alle gekleurde stukjes opeens op de juiste plek vallen, zodat je een schitterend plaatje krijgt. Het nationale vrouwenelftal van IJsland doet al regelmatig mee aan de grote toernooien. Terwijl de mannen de underdogs van het internationale voetbal zijn, waarvoor iedereen een zwak heeft.
Dat het opmerkelijke succes van het IJslandse voetbal samenvalt met een perfect evenwicht tussen amateurisme en professionalisme, is geen toeval. Viðar Halldórsson, professor in de sociologie aan de Universiteit van IJsland, zegt dat IJsland zeker professioneler is geworden, maar niet té.
Lees de hele reportage over voetbal in IJsland in Staantribune #32, te bestellen in de webshop of verkrijgbaar bij een abonnement op Staantribune.
