Sportpark Noord, vanaf 1986 het Abe Lenstra Stadion geheten, was tot 1994 het onderkomen van sportclub Heerenveen. Op 4 juni van dat jaar, vandaag dus precies 26 jaar geleden, werd de laatste wedstrijd gespeeld tussen sc Heerenveen en een elftal van oud-spelers. Sportpark Noord is een vergeten stadion, veelal ondergesneeuwd geraakt door het gemijmer over iconische thuishavens als Nieuw-Monnikenhuize (Vitesse) of het stadion van NAC aan de Beatrixstraat. Maar ook Sportpark Noord had zijn charme.
Sinds de bouw van het nieuwe stadion – voor de jaren negentig was het Abe Lenstra Stadion werkelijk hypermodern – kijken veel Friezen graag terug op de mooie tijden in het oude stadion.
Nederland – Bulgarije 1-0, 4 september 1985
De wedstrijd zou in het teken van Abe Lenstra staan. Het Nederlands Elftal, met namen als Ruud Gullit, Wim Kieft en de afscheid nemende Huub Stevens in de gelederen, zou éénmaal naar Heerenveen gaan om daar op Sportpark Noord het duel tegen Bulgarije te spelen. Abe Lenstra – die vandaag in 1959 zijn laatste interland speelde (Nederland – België, 2-2) – werd samen met zijn vrouw als eregast uitgenodigd. Hij was trots dat Oranje eindelijk eens naar zijn Heerenveen kwam. Twee dagen ervoor sloeg het noodlot echter toe, waardoor de wedstrijd alsnog helemaal in het teken van Abe Lenstra zou staan.
Want op 2 september 1985 overleed Lenstra plots. Hij zat als gevolg van een hersenbloeding al jarenlang in een rolstoel, maar het einde leek nog ver weg. Daarom reageerde Nederland, maar vooral Friesland, ontzettend geschokt. Het weekend ervoor was hij nog als eregast naar de Friesche derby tussen sc Heerenveen en Cambuur geweest, niets leek erop te wijzen dat het duel tegen Bulgarije zo’n vreemde wending zou krijgen.
De voorbereiding op het duel verliep stroef. Zowel sportief, Oranje leek zich niet te gaan kwalificeren voor het WK 1986, als organisatorisch; Friesland liep namelijk, mede vanwege de hoge entreeprijzen, niet bepaald uit voor de interland. Op de dag van Abe’s overlijden waren er slechts 6.000 kaartjes verkocht, terwijl er 13.000 toeschouwers in Sportpark Noord pasten. Uiteindelijk zat het stadion vrijwel vol. Veel mensen zagen de wedstrijd, die uiteindelijk in een 1-0 overwinning eindigde, als aanleiding om de laatste eer te bewijzen aan Abe Lenstra.
En dat deden ze met verve. De minuut stilte voorafgaand aan de wedstrijd behoorde tot een van de meest indrukwekkende ooit, aldus een ooggetuige. Het programmaboekje van de wedstrijd werd een collector’s item. Dagenlang lag het boekje al gedrukt klaar, wachtend op het duel, maar door het overlijden van de Friese legende moest er acuut iets aangepast worden. Dat deed de redactie. Een necrologie werd last-minute toegevoegd.
Het Abe Lenstra Stadion is dood, leve het Abe Lenstra Stadion
“Het was zaterdagavond in de Heerenveenster J.H. Kruijsstraat voor het laatst een drukte van belang. Zingende en in pompeblêdenshirts uitgedoste supporters, personen van importantie in dure auto’s, coryfeeën uit de voetbalwereld, gejuich na een doelpunt, muziek in de pauze. Hee-ren-veen, Hee-ren-veen. Ruim na middennacht werden de poorten van het stadion gesloten. De verhuiswagens zullen over enige tijd voor komen rijden en kort daarna heeft de sloper vrij spel. Het Abe Lenstra Stadion in de J.H. Kruisstraat is niet meer”, aldus de Leeuwarder Courant op 6 juni 1994.
Sportpark Noord heette inmiddels het Abe Lenstra Stadion en Heerenveen speelde inmiddels eredivisie. In 1994 wilde de club doorgroeien, mede vanwege de grenzeloze ambities van voorzitter Riemer van der Velde. Het ziekenhuis, dat naast het oude Abe Lenstra Stadion gelegen was, wilde ook een psychiatrische afdeling. Gedroomde locatie: precies op de plek van Sportpark Noord. Dus moest sportclub Heerenveen wijken. En dat deed de Friese club. Er werd een hypermodern stadion gebouwd met eveneens ruimte voor zo’n 13.000 man. Het onderkomen kon echter gemakkelijk worden uitgebreid – en dat gebeurde later ook – de capaciteit bedraagt tegenwoordig ongeveer 27.000.
Polonaise
De laatste wedstrijd die gespeeld zou worden in het oude Abe Lenstra Stadion, was een erewedstrijd tussen oud-spelers en de toenmalige selectie van de sportclub. Tranen met tuiten? Op sommige momenten wel, maar de ruim vijfduizend aanwezige supporters maakten er voornamelijk een feest van. Foppe de Haan leidde letterlijk de polonaise en om 23.00 uur gaf Hiltje Lenstra, de weduwe van Abe, het laatste sein: de lichten konden uit. De toeschouwers haalden kleine zaklantaarns te voorschijn en zongen massaal het Friese volkslied en vlak daarna de cliché-hit We Are The Champions van Queen. Daar moet Heerenveen nog steeds op wachten, al kwamen ze met een tweede plek in seizoen 1999-2000 wel erg dichtbij.
Na een vuurwerkshow was de boodschap: tot ziens in het nieuwe Abe Lenstra Stadion. Kosten: achttien miljoen gulden, maar dan krijg je ook wat. “Het stadion in kuipmodel, zonder hekken en de tribunes dicht op het veld, zal heel compact en knus worden. En de overkapping reikt bijna tot aan de grasmat”, schreef De Telegraaf in dat voorjaar.
De opening werd in augustus 1994 verricht door kroonprins Willem-Alexander, maar een bloedeloos 0-0 gelijkspel tegen PSV bleek niet het stadiondebuut waarop iedereen had gehoopt. Dat was overigens niet het enige debuut die wedstrijd: een zeventienjarig Braziliaantje stond opeens bij PSV in de spits. Zijn naam: Ronaldo Luis Nazário de Lima.
De mislukte reïncarnatie in Paramaribo
“In het land dat zo boordevol zit met sporttalent, ligt het voetbal op z’n gat. Want in Suriname is er niks, althans erg weinig. Zelfs niet eens een echt nationaal stadion, dat is al twee jaar vanwege veiligheidsmaatregelen gesloten”, schreef journalist Martijn Krabbendam in mei 1997 voor Trouw. En dus volgde er in juni een benefietwedstrijd in Utrecht, met als hoger doel: de hoofdtribune van het oude Abe Lenstra Stadion laten herrijzen in Paramaribo.
In tien verschillende containers was de hoofdtribune twee jaar eerder door het bedrijf B en S Recycling uit Joure al vervoerd naar de Surinaamse hoofdstad. Veel verder dan de haven kwam de tribune niet, want er was geen geld. Totale kosten? Zo’n 45.000 euro. “We zijn zo arm als ratten”, vertelde Erik Tjon Kie Sim, de voorzitter van de Surinaamse Voetbalbond. De benefietwedstrijd tussen het Surinaamse Elftal en de Nederlandse Suriprofs was dus het gevolg.
Zelfs Frank Rijkaard, die op dat moment zelden met de Suriprofs meedeed, vond het doel zodanig goed dat hij zichzelf beschikbaar stelde. Net zoals spelers als Kenneth Monkou, Ulrich van Gobbel, Orlando Trustfull, Dean Gorré, Glenn Helder, Clarence Seedorf en Regi Blinker. Coach was Henk ten Cate. Alles om Surinaamse fans op de tribune, die jarenlang op Sportpark Noord stond, te kunnen laten plaatsnemen. Het geld werd opgehaald, maar het gebeuren liep uit op een fiasco.
Kamperveenstadion
Want we waren inmiddels alweer een paar jaar verder. En gedurende al die maanden had de tribune stomweg in een magazijn in Paramaribo liggen wachten, waardoor de talrijke onderdelen flink waren verroest. De Surinaamse voetbalbond gaf eveneens de voorkeur aan een grote renovatie van het bestaande, maar vervallen Kamperveenstadion, zodat Suriname alsnog een nationale thuishaven zou krijgen. Gevolg: de reïncarnatie van de hoofdtribune van het oude Abe Lenstra Stadion heeft nooit plaatsgevonden.
Heerenveen-preses Riemer van der Velde reageerde ontstemd, maar niet vanwege de nostalgische waarde van de tribune. “Je kan wel een deel van het oude stadion opnieuw opbouwen, maar het wordt natuurlijk nooit zoals het echte Abe Lenstra Stadion. Het is gewoon niet verstandig geregeld. Er is zo’n 50.000 gulden betaald voor het vervoer en de constructie. En dat geld is nu verdwenen.”
Foto: Wikipedia