In België is alles net even anders. Meerdere talen in één land, meerdere regeringen in één land, geen patat, maar friet en een voetbalcompetitie die eindigt met play-offs. Onze zuiderburen hebben hun eigen identiteit en wij groundhoppers kunnen dat alleen maar toejuichen. Tijd voor een groundhop in Brussel dus.
Veel clubs hebben nog heerlijke oude stadions en een aantal daarvan is prachtig gelegen, middenin de stad of in een woonwijk. Een daarvan draagt sinds een aantal jaren de sponsornaam ‘Lotto Park’, maar de echte Anderlecht-fans weigeren deze naam te accepteren en spreken nog altijd over het Astrid Park, of simpelweg ‘Het Park’, middenin Brussel.
Historische grootmacht
Samen met een oude backpack-maat besluit ik vandaag de match van Anderlecht tegen Royal Antwerp te bezoeken. Anderlecht, in de jaren zeventig en tachtig nog een Europese topclub, die volgens de kenners Champagnevoetbal speelde. Een chique club met prachtige paars-witte tenues, waarin ook veel Nederlanders hebben geschitterd.
Hoe anders is het anno 2023. Anderlecht lijkt de laatste jaren sportief gezien voorbij te worden gestreefd door clubs als Genk, Club Brugge, buurman Union Saint-Gilloise en door de huidige kampioen en tegenstander van vandaag, Royal Antwerp.
Voetbalbuurt
Aangekomen in Brussel parkeren wij onze auto en volgen de andere fans richting stadion. Onderweg kom je al snel een grote muurschildering tegen van Youri Tielemans, kind van Anderlecht. Hoe dichter bij het stadion, hoe meer je de indruk krijgt in een echte voetbalbuurt te zijn. Overal voetbalcafe’s, kraampjes met Anderlecht-spullen en uiteraard her en der een echte frietkot. Een gezellige voetbalbuurt, die een beetje doet denken aan oude Engelse voetbalwijken.
Robbie Rensenbrink
In een van de kroegen worden wij aangesproken door een mooie grijze, ouwe baas die volgens eigen zeggen al sinds 1952 bij Anderlecht op de tribune staat. Aan ons accent hoort hij dat wij Ollanders zijn en hij begint gelijk een lofzang over Robbie Rensenbrink, de allerbeste speler die Anderlecht volgens hem ooit heeft gehad. “Rensenbrink deed Het Park kraaien van plezier, geniet van de wedstrijd, jongens.”
Het Park
Buiten lopen wij de hoek om en staan meteen oog in oog met Het Park, een knus stadion, dat door de ligging geen enkele mogelijkheid heeft om uit te breiden. Ook op de tweede ring zit je dicht op het veld en de sfeer is vanaf de eerste minuut uitmuntend te noemen. Een fanatieke staantribune zorgt voor veel gezang en ook aan de overkant is een vak met Anderlecht-fans dat vocaal goed aanwezig is.
De eerste helft is troosteloos te noemen met slechts één schot op doel, nota bene een penalty vlak voor rust van de nieuwe aanwinst Kasper Dolberg. Na rust probeert Antwerp onder leiding van aanvoerder Toby Alderweireld wel iets te forceren, maar eigenlijk is Anderlecht dichter bij de 2-0 dan Antwerp bij de 1-1. Paars-wit sleept de overwinning over de streep en mag stiekem weer dromen van nieuwe voetbalsuccessen. Het Park is een echte aanrader voor groundhoppers die willen vincken bij onze zuiderburen.
Le Penalty
Wij besluiten de driepunter, die beslist is door een strafschop, nog even te vieren in een geweldig voetbalcafé genaamd Le Penalty. Overal shirtjes aan het plafond van zowel Anderlecht als hun Europese tegenstanders. Wanneer we een heerlijk pintje bestellen, vraagt de barvrouw met een knipoog of wij Ollanders nog wel eens trainen op de elfmetertrap, waarmee we deze geslaagde groundhop in Brussel besluiten.
