Hij vierde zijn verjaardag niet zo uitbundig, dat kon ook niet want er mochten maar twee mensen over de vloer komen. Het deed hem goed dat hij via social media een stroom van felicitaties mocht ontvangen. Opa Chris is onze geliefde adoptie-opa. Hij heeft zijn eigen kleinkinderen, maar de supporters van FC Dordrecht kan hij er nog best bij hebben.
Net als dat wij opa Chris een beetje als familie beschouwen. Chris heeft overal en nergens gewoond voordat hij in Dordrecht neerstreek. Hij ging een keer bij de lokale FC kijken en vond het wel gezellig. De eerste keer naar een uitwedstrijd maakte hij een onuitwisbare indruk door een scheet los te laten terwijl hij langsliep. “Ik kan het toch niet allemaal inhouden?” was zijn antwoord op mijn verbaasde blik. Hij draaide niet om de hete brij heen, dat was duidelijk. Ook niet toen hij door een steward uit de wc werd geplukt, omdat hij daar stiekem stond te roken. Natuurlijk deed hij dat op de wc, want op de tribune mocht het niet.
Zo vaak als het kon was opa Chris bij de wedstrijd, of het nou uit of thuis was, hij had namelijk een ziek kleinkind en een zieke vrouw. Voetbal was even een ontsnapping aan kille ziekenhuizen en witte doktersjassen. Zijn kleindochter herstelde, zijn vrouw niet meer. Een zware periode waar hij het een enkele keer niet eens kon opbrengen om naar het stadion te gaan. “Ik voel me schuldig tegenover Stella wanneer ik het naar mijn zin heb.”
Bij elke club een Opa Chris
Dat hij gemist werd, raakte hem ook, hij deed er dus toe. Bij elke club loopt een opa Chris rond, of het nou om Ajax of TOP Oss gaat. Ze vragen niet om aandacht, ze krijgen het gewoon. Niet dat dat altijd even goed uitkomt, leert ook dit voorval bij opa Chris. Toen de competitie wegens corona werd stilgelegd, had FC Dordrecht een megascherm voor zijn flat geparkeerd. Er werd een filmpje afgespeeld waarin een speler Chris sterkte wenste zonder zijn geliefde club. De hele buurt kon meegenieten van de mooie woorden die uit de speakers schalden.
Opa Chris leunde met een ongemakkelijke blik over de reling. Toen ik hem vroeg of hij nou zo geëmotioneerd was door de actie, was zijn antwoord: “Ze belden aan toen ik op de wc zat, eigenlijk was ik nog niet klaar.”
Zoals ik al zei, opa Chris draait er niet omheen.