De absolute hoofdprijs in het Schotse Non-Leaguevoetbal is de Junior Cup. Het toernooi is al 139 jaar oud en de finale trok in het verleden tienduizenden toeschouwers. Das wahr einmahl, maar nog altijd leeft het enorm. Zo was de halve finale tussen Largs Thistle en Johnstone Burgh op het schitterende Barrfields al dagen van tevoren uitverkocht.
Voor beide clubs is het al even geleden dat de Junior Cup werd gewonnen. Largs Thistle pakte de beker in 1994 op Ibrox, terwijl Johnstone Burgh tweemaal de beste was in de jaren zestig. The Theesel heeft vooraf de beste papieren om de finale te halen, want de heenwedstrijd in Johnstone werd met 0-1 gewonnen.
Burgh Ultras
Vorig jaar zag ik Johnstone Burgh verliezen in de halve finale en dat wil de club dit jaar voorkomen. Het is van de vier halvefinalisten de club met de meeste supporters. Enig nadeel is dat ze wel eens over het randje gaan. De Burgh Ultras zijn niet vies van pyro op het veld smijten en klepperij.
Ook de heenwedstrijd liep uit de hand met een vechtpartij op de tribune. Daarom was er opvallend veel politie op de been in Largs, werden de twee supportersgroepen gescheiden, was er een alcoholverbod en mochten de Burgh Ultras geen vuurwerk of megafoon meenemen. Met dat laatste waren mijn oren erg blij.
Largs
Largs is een van mijn favoriete plekken in Schotland. Een kustplaatsje omringd door het water van de Firth of Clyde aan de ene kant en bergen aan de andere kant. Om het af te maken heb je ook uitzicht op het eiland Cumbrae, waar je met de veerboot naartoe kunt. Tel daarbij de mooie boulevard op en je hebt een droomplek. Als ik ooit de jackpot win, ga ik hier wonen.
In Largs hebben ze een fetisj met Vikingen, doordat hier in 1263 de Schotten de Noormannen versloegen. Daardoor kwam er na vijfhonderd jaar een einde aan de Noorse overheersing van Schotland. Er staat aan standbeeld van een Viking op de boulevard, in het Vikingar-centrum leer je alles over de Noormannen en overal in Largs zijn er verwijzingen naar de Scandinaviërs.
Vikingmutsen
Bij de voetbalclub zijn ze ook niet vies van de oude vijand. Als ik bij Barrfields aankom, zie ik dat in het midden van het logo van Largs Thistle een Vikingboot is afgebeeld en bij de ingang worden speciaal voor deze halve finale vikingmutsen met historisch niet-accurate hoorns verkocht in lelijk geel-zwarte kleuren.
Op de clubkleuren na is alles goed bij Largs Thistle. Er is een vuige social club, goede catering en de club heeft zelfs een eigen pie: de Theesel Pie. Daarnaast is Barrfields echt een topground. Een bowl met veel staanplekken en als hoogtepunt een tribune met klassieke barrelroof. Daar gaat het vinckershart harder van kloppen.
Overloper
In de eerste helft besluit ik bij de Largs Thistle-supporters te gaan staan. De harde kern staat onder de barrelroof en daardoor klinkt het gezang bij tijd en wijle heel hard, ondanks dat ze maar met een mannetje of dertig zingen. Het merendeel van de spreekkoren gaat over de jonge leeftijd van de Burgh Ultras en of ze al haar op hun zak hebben.
Ondanks het continue gedis van de Theesel-supporters zijn het de Burgh Ultras die het laatste lachen, want hun club komt op 0-1 en is eigenlijk sterker. Als gloryhunter zijnde, besluit ik daarom moeizaam over een bescheiden hek te klimmen om in het uitvak te staan voor het geval er een pitch invasion komt.
Rookbommen
Ook in de tweede helft is Johnstone Burgh sterker en het is wachten op de 0-2. Als die uiteindelijk valt, blijken de Burgh Ultras toch rookbommen mee naar binnen te hebben gesmokkeld. Zenuwachtige stewards met overgewicht waggelen naar de ultras toe, maar tegen de tijd dat ze daar aankomen, is de rook al verdwenen. Uitgeput slenteren ze weer terug.
Het lukt ze ook niet om de bescheiden pitch invasion tegen te houden na afloop. Uiteraard doe ik mee, want ik ben niet voor niets over een hek geklommen. Het is een mooi einde van de dag. Ik gun iedere vincker een bezoek aan Barrfields en Largs op een zonnige dag, want veel mooier dan hier ga je het niet krijgen in Schotland.
