@arcinho: ‘ik voel me een soort social media capo’

Op de burelen van FC Afkicken ontving Arco Gnocchi, alias ‘@arcinho’, vorig jaar de Voetbaltwitteraar van het Jaar Award 2018 uit handen van Aad de Mos. We spraken @arcinho over zijn jaar als titelhouder en blikken alvast vooruit naar de uitslag van dit jaar.

Waar was je toen je hoorde dat je Voetbaltwitteraar 2018 was geworden?
“Dat weet ik nog extreem goed. Ik was in Amsterdam, want m’n vriendin en ik wilden graag een huis kopen. De makelaar, kwam ik later achter, was Joey Kooij, scheidsrechter in het betaald voetbal. Ik kreeg een telefoontje en toen zei ik: ‘Ik ben voetbaltwitteraar van het jaar geworden.’ Doodse stilte. Voor mijn vriendin en de makelaar was het alsof ik had gezegd: ‘Ik ben bloemschikker van het jaar geworden.’ Zij vindt het allemaal prachtig dat ik zo van voetbal en Ajax hou, maar Twitter, dat gaat allemaal een beetje langs haar heen. Het was nog even stil en toen vroeg ze: ‘Maar wat heb je gewonnen dan?’ Dus ik zei: ‘Ik weet het niet. Eeuwige roem ofzo?’”

Hoe denkt je vriendin over je twitterend leven?
“Dat is dus zo ontzettend grappig. Dat dit allemaal gebeurt terwijl iemand daar thuis absoluut geen weet van heeft. Er zit geen spoor voetbal in haar DNA. Haar ouders wonen naast het Museumplein en die zijn elke keer compleet overrompeld als daar een WK-finale of een Ajax-finale wordt gekeken. Ik weet nog wel de eerste keer dat ik bij haar ouders werd uitgenodigd. Toen was haar oma jarig, waarop ik zei: ‘O ja, dan is Ajax – Heerenveen.’ Ik ging er altijd vanuit dat mensen dat een logisch argument vonden om niet te gaan. Een beetje als ik tegen jou zou zeggen: ‘Ik kom niet op je verjaardag, want m’n cavia is een beetje grieperig.’”

Uiteindelijk hebben wel maar mooi meer dan duizend mensen op @arcinho gestemd.
“Ik had het er inderdaad later die avond met haar over: ‘Al dat getwitter van mij over voetbal, ik doe tenminste iets waar mensen plezier van hebben.’ Het is voor mij altijd een soort therapiesessie geweest om stress, frustratie of juist jubel van me af te twitteren. Op een gegeven moment wordt dat opgepikt of vinden mensen dat blijkbaar grappig.”

Weten mensen inmiddels wie je bent in het stadion?
“Het rare is dat juist op het moment dat ik Voetbaltwitteraar van het Jaar ben geworden, m’n leven het afgelopen jaar helemaal niet om voetbal draaide. M’n zoontje is dit jaar twee maanden te vroeg geboren, daarover heb ik ook wel wat dingen op Twitter gezegd. Dan ben je later bij Ajax – Lille met een paar bakkies op en dan komen mensen naar je toe: ‘Hey Arco, m’n kind was ook prematuur en ik ben zo blij dat je dat hebt gedeeld!’ Dat maakt wel veel indruk. Ik vergeet nog wel eens dat mensen het ook écht horen of lezen wat ik zeg.”

Hoe gaat het nu met je zoontje?
“Met m’n zoontje gaat het redelijk. We hebben heel veel zorgen gehad, maar nu is hij weer lekker thuis. Juist nu het zo goed gaat met Ajax wil ik eigenlijk alles zien, maar ik kan het ook niet maken om te zeggen dat ik even naar het stadion ga, als m’n vriendin thuis in de stress zit met twee kinderen. Als ik niet in het stadion zit, kan ik het soms toch niet laten om er nog een tweet uit te gooien. Dan staat ze naast me: ‘Gast..!’ Ik heb nog geprobeerd de Staantribune-prijs als alibi te gebruiken. ‘Ja, maar ik ben Voetbaltwitteraar van het Jaar…’’ Maar dat maakte niet heel veel indruk.”

Wat maakte jou de Voetbaltwitteraar van het Jaar, denk je?
“Ik denk dat het me lukt om een gevoel over te brengen waarvan mensen zeggen: ‘Inderdaad! Zo voelde ik mij ook op dat moment.’ Kees Kwakman en Aad de Mos kunnen natuurlijk bogen op hun echte voetbalervaring. Nah ja, ik ben een van de slechtste voetballers ter wereld, mag ik wel zeggen, maar ik ben een pur sang emotionele voetbaltwitteraar. Soms vind ik het ook wel een beetje overdreven trouwens. Dan heb je een paar halve liters in het stadion op en lees je het de volgende dag terug en denk je: tja, dit was wel wat pathetisch.”

Is er nog iets veranderd nu je als @arcinho Voetbaltwitteraar van het Jaar bent geworden?
“Ik werk voor tv bij BNN-VARA, maar altijd achter de schermen. Dus het zijn altijd andere mensen – Geraldine Kemper, Dennis Storm – die worden aangesproken. Nu komen er wel eens wildvreemden op straat of in het stadion naar je toe om over je tweets of podcast te beginnen. Dat is zo grappig. Dat je denkt: o ja, mensen lezen dat!

Er zijn ook wel nadelen. Begin van dit jaar zei ik iets over dat ik hoopte dat Lozano z’n been zou breken ofzo. Dat kun je nog doen als je iets twittert in de marge met driehonderd volgers. Nu krijg je ook reacties ‘Is dit nou de Voetbaltwitteraar van het Jaar?’, met een mention van Staantribune. Dan denk je wel: o ja, die tijden zijn voorbij. Maar goed, ik ben bijna veertig dus dat is misschien alleen maar goed, het houdt me een beetje volwassen. Het zwelgen, het echte uithuilen over de VAR, dat doe je maar in de appgroep.”

Dan hoor je wel eens: is dit nou de Voetbaltwitteraar van het Jaar?

Hoe lukt het je om overdag zoveel tweets te versturen?
“Twitter is ook wel een soort sportschool, een soort mini-break tijdens m’n werk. Ik durf te zeggen dat ik een redelijk creatief beroep heb, dus als je een format aan het schrijven bent, of aan het monteren bent, moet je er gewoon heel even uit en daarna kun je weer door. Maar ik kan me wel voorstellen dat mensen denken: maar wanneer werkt hij dan?

De voorsprong is nu gesmolten als sneeuw voor de zon, maar toen Ajax onlangs zo ver voor stond zei m’n vriendin nog: ‘Waarom zeggen ze niet gewoon dat Ajax kampioen is? Dan stoppen ze er toch gewoon mee?’ Ik heb overigens een tijdje gedacht dat ze het deed om te fokken, dat ze het heus wel snapte, maar dat ze mij wilde sarren. Ik probeer het nog wel eens met: ‘het seizoen duurt nog drie weken, dan is het klaar’. En dan zegt ze: ‘twee weken? Dan is de eerste oefenwedstrijd al weer. Zomerstop m’n reet!’ Dat is zo mooi.”

Er ontstaat tijdens zo’n wedstrijd een beetje een parallelle wereld. Je zou ook kunnen zeggen: ‘Kijk gewoon naar de wedstrijd’
“Ik voel me inderdaad af en toe een soort social media capo: je hebt een hele grote roeptoeter. En zo sta je ook af en toe met je rug naar het veld op je telefoon te twitteren terwijl er gewoon een wedstrijd aan de gang is. Tijdens de finale van de Europa League in Stockholm had ik vrij snel in de gaten dat het ‘m niet ging worden. Toen kreeg ik wel reacties van mensen als ‘Joh, kijk nou even waar je bent. Geniet er gewoon van!’”

Toen je in februari net na de 6-2 tegen Feyenoord de Award kreeg, zei Aad de Mos: “ik vrees dat dit het enige prijsje is in de Ajax-prijzenkast dit seizoen.” Worden je tweets beter als het slecht gaat met Ajax?
“Ik ben ook een wat zwartgallige supporter, ik ga altijd uit van het mindere. Er zijn mensen die denken dat dit mijn signature ding is, dat dit gewoon mijn stijl is. Maar dat is gewoon hoe ik erin sta: altijd bang om dingen te verliezen. Dat is natuurlijk niet des Ajax, maar dat zit nou eenmaal in me. Ik ben overigens niet minder blij als het wel goed gaat.”

Wat hebben de twitteraars in de Top 50 uiteindelijk met elkaar gemeen?
“Ik denk dat het een beetje een baken van voetbalcultuur is in de Twitter-ellende. Het wordt steeds feller over Baudet, Trump, Wilders en op de man af en bedreigingen en aangiftes. Dan zijn mijn Snollebollekes-tweets wel een mooie balans.”

Maakt het uit voor welke club je bent eigenlijk?
“Ik had niet gedacht dat mensen zo snel voor een Ajacied zouden kiezen. Ajax is toch al een beetje ‘overaanwezig’. Het grootste compliment dat ik uiteindelijk gekregen heb, is dat m’n tweets het Ajacied zijn ontstijgen. Blijkbaar is het voor veel mensen zo herkenbaar, hoe ik met m’n club meeleef en wat het allemaal met me doet, positief én negatief. Ik denk dat die herkenbaarheid fijn is voor mensen, zeker in de wereld van Twitter waar zo veel haat en nijd is. Misschien is dat wel het mooie van deze verkiezing: dat juist dat universele, alles overstijgende supporterschap overwint.”

Heb je nog een #grillburgerchallenge* voor de Staantribune #Voetbaltwitteraar2019?
(Lachend:) “Mijn voorspelling is dat dat de VAR erbij moet komen, dat er een hertelling van de punten komt en dat toch niet ík, maar de Kruikenzeiker het wordt. Hij kan ook echt bitter zijn, maar ook intens genieten. Dat zit wel heel erg in mijn hoekje van voetbaltwitter.”

Je kunt tot en met vrijdag 27 december 23.59 uur stemmen op de #Voetbaltwitteraar2019. Lees wel van te voren even goed de spelregels!