Omdat in ons land vanaf half november geen toeschouwers welkom waren in de stadions, trokken veel groundhoppers naar België. Zoals Staantribune-volger Geert Kastelijn, die onlangs met zijn drie zonen de kraker tussen Lommel SK en Waasland Beveren bezocht.
Jarenlang waren m’n zoons nauwelijks geïnteresseerd in groundhoppen. Af en toe een wedstrijdje meepikken vonden ze wel leuk, maar erg fanatiek waren ze niet. In de zomervakanties bezocht ik steevast lege stadions in de buurt van het vakantieadres en dan moesten de mannen mee, in de hitte. Vaak zuchtend en steunend omdat papa zo nodig stadions moest bezoeken.
Maar in 2021 sloeg de vonk over. Op vakantie in Italië bezochten we de stadions van onder meer.Como, Venezia, Elba en AC Siena. Dat vonden mijn zonen mooi. In Siena klommen ze zelfs over het hek om mooiere foto’s te kunnen maken. Mijn liefde voor oude stadions en wedstrijden op een lager profniveau leek eindelijk over te slaan op mijn nageslacht.
Ik was in 1998 al eens in het stadion van Lommel SK geweest (een match tegen Club Brugge, 0-2) en een nieuw bezoek aan het Soevereinstadion, net over de grens, leek mij wel weer eens tijd. Bijna achteloos vroeg ik aan mijn zonen wie er op vrijdagavond 17 december mee wilde naar België. Ik beloofde ze een oud stadion, weinig toeschouwers, vrieskou, een hamburger in de rust en een slechte pot voetbal. Tot mijn verrassing gingen ze alle drie op de uitnodiging in, een mooi moment. De tickets kocht ik via internet voor slechts dertig euro bij elkaar.
Lommel – Waasland Beveren
Met mijn zonen (14, 16 en 18 jaar) in de auto reed ik naar Lommel voor de wedstrijd tegen Waasland Beveren. De thuisclub stak in slechte vorm en de trainer was een week eerder opgestapt. Lommel stond op dat moment op de voorlaatste plaats en moest het opnemen tegen de nummer twee van de ranglijst. We arriveerden ruim op tijd, parkeren bij het stadion was geen probleem. Nog vóór de eerste corona-controle werden we al aangesproken door een paar waakzame agenten. Of wij degene waren die achttien tickets hadden besteld. Nee dus. Schijnbaar waren er meer Nederlanders toe aan een potje voetbal over de grens.
Direct na de ticketcontrole mochten we onze stem uitbrengen op het nieuwe, toekomstige tenue van Lommel SK. Zo gaat dat bij kleinere clubs. Alhoewel … Keuze was er echter niet. Je kon kiezen tussen een heel lelijk, een foeilelijk en een enigszins normaal ontwerp. De dame aan de stembussen liet niets los, maar het winnende shirt leek op voorhand al bekend.
Soevereinstadion
Het knusse Soevereinstadion ligt prachtig, in een bosrijke omgeving, en daarom begonnen we uiteraard met een verkennend rondje om het stadion. Aan beide lange zijdes bevinden zich twee mooie tribunes. Aan de ene kant een combinatie van staanplaatsen onder en zitplaatsen boven, aan de andere kant een volwaardige zittribune, met daarboven de ruimtes achter het glas voor de bobo’s. Het stadion dateert uit 1992, maar is in 2015 behoorlijk aangepast. Het aantal zitplaatsen steeg fors, waarmee de maximale capaciteit daalde naar achtduizend. Dat aantal zou deze avond overigens bij lange na niet worden gehaald. Er kwamen 1.100 mensen op deze match af. Maar het stadion is een bezoekje waard, zeker in de avond als de lampen gloeien.
Na het rondje brachten we een bezoek aan de kantine voor wat pintjes en een cola. Een zeer ruime kantine, ontdaan van alle franje, maar het was vol en daardoor gezellig. Daarna namen we plaats op de staantribune aan de lange zijde. De tribunes achter de goals waren dicht, maar er werd hier nog wel snel een spandoek neergehangen. Vreemd genoeg hing het spandoek de hele wedstrijd op z’n kop.
Supportersprotest
Lommel SK verkeerde niet in grootse vorm. Dat leidde deze avond zelfs tot een supportersprotest. Het eerste kwartier was het doodstil. Pas vanaf de zestiende minuut kwam er leven in het stadion en begonnen de Lommel-fans zich te roeren. Het passende “Wij willen bloed, zweet en tranen” was het eerste lied dat ten gehore werd gebracht. Daarna bleven ze de thuisploeg fanatiek aanmoedigen, met trommel en toeter. “Come on Lommel, vechten en winnen!” vind ik persoonlijk de mooiste in het repertoire van de groen-witten. Het valt nog regelmatig te beluisteren in huize Kastelijn.
Come on Lommel, vechten en winnen!
Nog even kort over de match: die was, zoals het hoort in de Belgische klasse 1b, povertjes. Alhoewel Lommel sinds vorig jaar deel uitmaakt van de almachtige City-groep, was dat niet terug te zien op het veld. Alleen voorhoedespeler Daniel Arzani toverde af en toe, maar net zo vaak verloor hij de bal op knullige wijze. Bij rust leidde Lommel terecht met 1-0, dus mijn zonen konden opgewekt en tevreden aan het beloofde broodje hamburger. In de 62ste minuut werd er een speler van Waasland uitgesloten (tweede gele kaart), maar Lommel kon helaas niet profiteren. Waasland scoorde uit een counter de gelijkmaker. Een vermakelijk potje voor de neutrale toeschouwer, maar niet goed. Eindstand: 1-1, een teleurstellend resultaat voor de thuisploeg.
Toch kwamen alle spelers de mensen op de staantribune nog even bedanken. Ze liepen voorlangs en gaven de supporters persoonlijk een hand of een boks. Dat heb ik in Nederland niet eerder gezien. Mijn filosofie “Je kiest zelf geen club, een club kiest jou” was ook deze avond van toepassing. Nee, ik word geen supporter van Lommel SK, maar ik draag deze club vanaf nu wel een warm hart toe.
Voor wie houdt van een potje voetbal is Lommel een mooi clubje om af en toe eens te bezoeken. De gemoedelijke sfeer, het fraaie stadion en de lekkere pintjes maken de avond compleet. Een aanrader dus.
Come on Lommel, vechten en winnen!
Heb jij ook een leuke groundhoptrip gemaakt? Stuur jouw verhaal (plus foto’s) dan naar info@staantribune.nl. De leukste artikelen worden op de website geplaatst.
