Ernst Happel was tussen Club Brugge en Standard in het begin van 1979 een paar maanden coach van KRC Harelbeke. De Europese Trainer van het Jaar redde de nummer laatst in de tweede klasse. Happel had het Nederlands Elftal naar de tweede plaats geleid tijdens het wereldkampioenschap in Argentinië. Terwijl hij in het seizoen 1977-1978 Club Brugge – waar hij als Nederlands bondscoach aan de slag mocht blijven – kampioen had gemaakt. Het leverde hem de titel van Europese Trainer van het Jaar 1978 op. In de nieuwe Staantribune een uitgebreid artikel hierover. Een voorproefje.
Happel werd in verband gebracht met Anderlecht, maar die mogelijkheid heeft hij altijd ontkend. Of zoals hij het zelf verwoordde: het was geloel! Hij wilde er vanwege de rivaliteit met Club Brugge ook niet naartoe, hoewel hij Brugge eind november 1978 in onmin had verlaten. Happel had wel al vaker ruzie gehad. Maar deze keer dreven enkele denigrerende uitlatingen van clubmanager Antoine Vanhove hem ertoe zelf zijn contract te verbreken. Ze gingen over het glas dat hij graag dronk en de vrouwen van wie hij hield. Ook had hij Happel kort door de bocht in verband gebracht met het naziverleden van Oostenrijk. Dat het bij Club Brugge sportief niet al te best ging, maakte dat Happel voor zijn beslissing geen hoge drempel over moest.
Naar Harelbeke
Maar dat Happel op dinsdag 30 januari 1979 om 17.15 uur in lokaal Brittannia in Harelbeke binnenschreed, was een verrassing die op veel belangstelling kon rekenen. Hij schudde de spelers – die er klaar zaten – in een haast gewijde stilte de hand. Omdat de sporthal van Bavikhove was volgeboekt en het buitenveld onbespeelbaar bleek – België werd op dat moment geteisterd door een strenge winter met sneeuwstormen – werd uitgeweken naar het terrein van Wielsbeke voor een oefensessie. Onder een “bliksem van flitslampen”, zoals Happel het later noemde.
Eintracht Frankfurt, Nürnberg, Admira Wacker, Happel had de clubs voor het uitkiezen, maar hij kwam naar Harelbeke. “Ik had met een Amerikaanse club een voorcontract afgesloten. Tot 15 januari was ik daaraan gebonden. Wie me wilde hebben, moest dus wat geduld opbrengen. Toen dat niet het geval was, heb ik Harelbeke gepakt”, verklaarde Happel aan Voetbal International, dat hem op zijn eerste werkdag was komen volgen voor een reportage. “Het is voor vier maanden en had ik gedurende die periode stil moeten zitten, dan was ik compleet gek geworden.”
Beeld: Voetbal International
Lees het hele verhaal van Raoul De Groote over Happel in Harelbeke in Staantribune #39, (na) te bestellen in de webshop of verkrijgbaar bij een abonnement (ook leuk als kerstcadeau!).
