Het gebeurt nog regelmatig dat mijn collega Joris van de Wier en ik tegen elkaar zeggen: “Leuk idee, zou echt iets voor GJ zijn…” Maar helaas, onze redacteur Gerrit Jan van Heemst – kortweg GJ – is er niet meer. Hij overleed vorig jaar op 11 september. Hartaanval na een voetbalwedstrijd, slechts 44 jaar oud. Samen met zijn zus Heleen Bleijie-van Heemst was GJ bezig met een kinderboek, Rood Wit, de bal zit, over voetbal uiteraard. Heleen maakte het boek na zijn overlijden af. “Een heel dierbare herinnering voor mij.”
Als GJ belde, zat je minstens een halfuur te praten over van alles en nog wat, maar vooral over voetbal. Vaak kwam hij met leuke ideeën voor Staantribune. Zo dook hij voor het magazine onder meer in de opkomst en ondergang van de NCRV Mini-voetbalshow en schreef hij een achtergrondverhaal over jeugdvoetbalboeken (Koen Kampioen, Snelle Jelle). Ook bekeek Gerrit Jan een wedstrijd van FC Utrecht in de kroeg van oud-voetballer Joop van Maurik, waar Staantribune is opgericht.
Structuur
Gerrit Jan worstelde met psychische problemen en depressies. Zijn werk als voetbaljournalist bood hem structuur in het dagelijks leven. “Het schrijven was de kapstok van zijn dagelijks bestaan”, zei zijn vader Jan in het AD na zijn overlijden. Tijdens de coronapandemie viel alles weg. Van het ene op het andere moment vielen er geen wedstrijden meer te verslaan. GJ kreeg weer depressies en lag veel in bed.
In een poging haar alleenstaande broer ‘uit zijn bed en van de bank’ te krijgen, zoals zij het uitdrukt, bedacht zijn zus Heleen dat ze met zijn tweeën een creatieve schrijfopdracht zouden moeten gaan uitvoeren. Samen brainstormend, ontstond het idee voor het schrijven van een kinderboek met teksten op rijm. In het boek worden de avonturen beschreven van een team Jongens onder 10 van de fictieve club Rood Wit. Het boek was bijna af toen GJ overleed.
Rood Wit, de bal zit
Afgelopen vrijdag werd ‘Rood Wit, De bal zit’ gepresenteerd bij CVV Be Fair in Waddinxveen, waar Gerrit-Jan zelf in de jeugd voetbalde. Broer en zus beleefden veel plezier een het schrijfproces, vertelde Heleen in de bomvolle kantine. “Uren- en urenlang hebben we zitten bomen over verhaallijnen en over de hoofdpersonen. Dat is nu een heel dierbare herinnering voor mij.”
Honderden appjes gingen over en weer. De twee schrijvers kwamen één dag in de week bij elkaar. Na uren schrijven en overleggen trok GJ rond het middaguur meestal een biertje open van Duitse makelij. “Ach, dat deed ik er maar eentje mee”, lacht Heleen, die de presentatie in de kantine met gevoel voor humor – geheel in de geest van Gerrit – leidt. Op andere dagen bléven broer en zus maar appen, soms zelfs als Heleen al op het punt stond om naar bed te gaan.
GJ was een perfectionist en had altijd wel wat aan te merken, iets wat zijn zus goed kon hebben. In zijn geest rondde zij het boek af. “Het was erg moeilijk, emotioneel en ook confronterend om dat zonder Gerrit te doen. Na zijn overlijden heb ik het heel zwaar gehad. Ik mis hem nog steeds.”
Perfecte hattrick
Voor een van de gedichten liet Heleen zich inspireren door Gerrit Jans laatste wedstrijdverslag, een duel tussen Jodan Boys en De Dijk, dat GJ schreef voor het AD op de dag voordat hij overleed. “In dat verslag gaat het over drie doelpunten van een speler, gescoord met rechts, met links en met het hoofd. Een perfecte hattrick, schreef Gerrit. In het gedicht laat ik Rik, de spits van Rood Wit, nu ook zo’n perfecte hattrick scoren. Verder heb ik de vader van Rik in het boek Gert genoemd. Zo noemden mijn kinderen Gerrit altijd.”
Ook de naam van de club Rood Wit is bewust gekozen. Het zijn de clubkleuren van Feyenoord, de favoriete club van Gerrit Jan en Heleen. “Als we naar Feyenoord kijken, ervaar ik altijd die lege plek”, zegt ze in een interview met supportersmagazine Hand in Hand. “Bij een wedstrijd in De Kuip heb ik pas een keer keihard zitten janken. Mijn oudste zoon, Willem-Jan, barstte ook in tranen uit. Gerrit was de lievelingsoom van mijn drie zoons. Hun oom Gert is er niet meer, dat doet ze vreselijk veel pijn. Gerrit was altijd stapel op die jongens en omgekeerd was dit ook het geval.”
Het boek is uitgebracht ter nagedachtenis aan Gerrit Jan. Heleen: “Het is het laatste wat we vóór hem en mét hem kunnen doen. En het is ook letterlijk het laatste tastbare van zijn hand.” Het eerste exemplaar van het boek reikte Heleen uit aan haar vader en moeder.
Rood Wit, De bal zit is onder meer te bestellen via Bol.com. Een deel van de opbrengst gaat naar de Hartstichting.
Foto’s: Froukje Canter Cremers