Zes jaar geleden volbracht Staantribune-redacteur Joris van de Wier de 92 (Doing the 92). Dat betekende dat hij bij alle 92 clubs in de hoogste vier profdivisies van Engeland een thuiswedstrijd heeft gezien. Op de Groundhopdag in Deventer komt hij daarover vertellen.
Het begon ’s ochtends met een goed ontbijt. Daarna kwamen we al vroeg in Burslem aan. Het was nog vier uur voor de wedstrijd. Rustig kaartjes ophalen en daarna een pub zoeken. Dat is in Burslem geen probleem. Het is maar een klein stadje, maar ze hebben daar veel pubs. Geen gezellige pubs, maar echte boozers. Van die drankholen met weinig daglicht, waar vooral ruige mannen zitten. Vooraf dacht ik dat vooral Stoke City veel tuig had en dat Port Vale de meer vriendelijke club was.
Dat was een vergissing, want ook The Valiants hebben een hoop schroot. Heel veel kale, geharde koppen. Als je graag ruzie zoekt, ben je hier op de goede plaats. Vooraf had ik wat sfeerplaatjes geschoten, maar bij een pub stond zo veel onguur volk buiten dat ik wijselijk besloot géén foto te maken. Ik vond het wel wat hebben. Het leek wel of ik in het Engeland van de jaren tachtig was beland.
Jaren ’80
Heel Stoke-on-Trent heeft een jarentachtiguitstraling en Burslem is misschien wel de ruigste van de zes plaatsjes. Vroeger stond het hier vol met pot banks, de ovens waarin het aardewerk werd gebakken. Stoke-on-Trent is de hoofdstad van het pottenbakken, vandaar ook de bijnaam van de stad: The Potteries. Tegenwoordig is pottenbakken een linkse hobby voor zweverige types, maar vroeger was dat een keiharde baan. De hele dag stond je jezelf kapot te sjouwen in de hitte. Daarnaast lagen die pot banks tussen de huizen en zijn ze veel minder hoog dan de schoorstenen van textielfabrieken. De hele dag werd daarom ongezonde, zwarte rook in de huizen geblazen vanuit de pot banks. Veel mensen stierven door longproblemen.
Het was een kei- en keihard bestaan in Stoke-on-Trent, vandaar ook de harde mentaliteit daar. Helaas zie je tegenwoordig weinig meer van die geschiedenis. Veel pot banks zijn gesloopt en alleen de grote fabriek van Royal Doulton, die in 2005 is gesloten, doet nog herinneren aan de tijd dat iedereen hier zijn geld verdiende met het maken van aardewerk. De bekendste fabriek van The Potteries, het ook uit Burslem afkomstige Wedgwood, bestaat gelukkig nog wel.
Speciaal
Na een paar pints en de eerste helft van Manchester City – Hull City op het scherm, was het tijd om naar het stadion te gaan. Na het klassieke rondje rondom het stadion – echt mooi is Vale Park niet van de buitenkant – ging ik naar binnen. Drie keer klikte de turnstile en ik was er. Doing the 92. Het voelde heel speciaal aan. Dít was het dan, mijn 92ste. Ik besloot me even af te zonderen van de rest. Even had ik een momentje voor mezelf nodig. Allerlei dingen die ik in die jaren heb bezocht, flitsten door mijn hoofd. Het is zo’n geweldige reis geweest!
Ik las ooit de uitspraak “investeer in ervaringen en niet in materiële zaken”. Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik krijg vaak opmerkingen over het geld dat mijn hobby tot nu toe heeft gekost. Ik denk dat het rond de 20.000 euro is geweest. Op mijn blog heb ik opmerkingen gelezen als “daar had je een mooie auto van kunnen kopen” en “dat is een aardig luxe keuken”, maar auto’s en keukens interesseren me helemaal niets. Als ik nu werkloos raak of ernstig ziek word, kan ik niet meer gaan. Dat zou ik verschrikkelijk vinden, maar ik heb nu al zo veel meegemaakt tijdens mijn Doing the 92-trips. Dat pakt niemand me meer af.
