Na maanden onderhandelen via een onoverzichtelijke whatsappgroep en een hoop afmeldingen bleven we halverwege april met vier fanatiekelingen over. Met dit viertal gingen wij een van de minst bekende stadions – voor ons in ieder geval – bezoeken: het Stadion am Zoo van SV Wuppertal. De club uit de Duitse Regionalliga West heeft het toch tot de laatste 25 geschopt en dus moest het wel mooi zijn. En dus vertrokken we in een net te klein groen karretje met een gevulde picknickmand richting onze oosterburen.
Behalve naar leuke voetbalstadions gaan en mooie ervaringen verzamelen is groundhoppen toch ook vaak een kwestie van lijstjes afvinken: De ’92′ in Engeland, de ’42′ in Schotland, alle Nederlandse profclubs, zoveel mogelijk clubs in zoveel mogelijk landen en wat dies meer zij. Er schijnt zelfs een Duitse club te zijn waar je pas lid van mag worden als je minimaal 1.000 stadions hebt bezocht in een gigantische hoeveelheid verschillende landen. Zo lijkt het meer op werk dan op een hobby.
Bucketlist
Sinds kort is er ook de bucketlist van Staantribune bijgekomen met de 25 mooiste stadions om te bezoeken. Enigszins beschaamd kwam ik tot de conclusie dat ik van deze 25 stadions er precies nul had bezocht. Op zich betekende dit dat ik nog een hoop moois te bezoeken had, maar ik wilde toch ook wel graag van die hatelijke nul af.
“We zijn in Wuppertal, jongens, kijk maar! De busnummers beginnen hier met 600.” Toen onze reisgenoot vervolgens ook zonder enig probleem de busnummers van de omringende steden op wist te noemen, wisten we zeker dat we niet alleen stadion- en voetballiefhebbers bij ons hadden. Maar dat er ook een OV-geleerde bij was… Dat was wel leuk, want een van de meest bijzondere onderdelen van het Stadion am Zoo is de Schwebebahn. Deze zweeftrein is al meer dan honderd jaar oud. Juist dat is ook de reden dat dit bijzondere vervoersmiddel op dit moment buiten werking is.
Nadat we onze auto naast het stadion parkeerden, zag ik onze OV-geleerde balen. Hij wist wel alles over dit hoogstandje te vertellen, maar een ritje werd hem helaas door technische problemen ontnomen.
Behalve de Schwebebahn is ook de ligging van het Stadion am Zoo prachtig. Zoals de naam al impliceert, ligt het naast een dierentuin. De hoofdtribune ligt aan de Wupper, wat het geheel tot een idyllisch plaatje maakt. Behalve de locatie en de Schwebebahn is er nog een derde aspect dat het bezoeken waard maakt: het stadion op zich. Met prachtige kassa’s en een statig clubhuis is de ingang al een pareltje. Het stadion zelf is – met zo’n 25.000 plekken – veel en veel te groot voor de Regionalliga West.
Tribunes
Dan de tribunes: beide korte zijdes zijn echte ouderwetse staantribunes, aan de rivierkant staat een overdekte tribune met stoeltjes voor de luxepaarden en aan de dierentuinkant een lappendeken van staantribunes. Daarvan zijn er overigens een aantal zo volgroeid met onkruid, dat ik mijzelf afvraag of ze überhaupt open zijn geweest sinds de invoering van de euro.
De sfeer in het stadion is gemoedelijk en men heeft er zin in. Dat komt misschien ook omdat de Sportverein een paar dagen eerder de finale van de Niederrheinpokal heeft bereikt. Combineer dit alles met halve liters bier en het feest kan niet meer stuk. Eenmaal in het stadion vinden we opklaptafels met sjaals. De sjaal met de Schwebebahn is uitverkocht, al wil de Duitse dame naast ons die van haar best wel verkopen voor €500,-. Een sympathiek aanbod, maar toch slaan we het af. Uiteindelijk kiezen wij voor twee sjaals met de skyline van Wuppertal erop.
Onze ontdekkingstocht gaat verder naar de catering. Met het zoete Nederlandse bier in gedachten, zijn de bittere Duitse liters altijd even een aanslag, maar we overleven het. Even later staan we lekker in het zonnetje, met een prachtig uitzicht, ons tevreden te stellen met curryworsten en Duits bier. Dit terwijl er allemaal spijkerjacks met opgenaaide badges langs wandelen om de spandoeken te ontvouwen. Alle Duitse clichés worden in een moordend tempo afgevinkt.
Slap
We hebben kaartjes gekocht voor de hoofdtribune. Enerzijds omdat we luxepaarden zijn, maar ook omdat het uitzicht daar erg prettig is. Links van ons is de harde kern van Wuppertal begonnen met het uitrollen van anti-stadionverbodspandoeken. Rechts verwachten we de ultras van SC Wiedenbrück 2000, maar dat vak blijft angstvallig leeg. Aan de overkant verdeelt men zich netjes over de staantribunes en worden er ook enkele spandoeken opgehangen.
Op een heuvel achter die staantribunes verzamelen zich overigens een hoop gierigaards die niet willen betalen – of misschien een stadionverbod hebben gekregen. Uiteindelijk zijn er ruim 1.800 plekken bezet in een stadion dat meer dan tien keer zoveel capaciteit aankan. Het valt ons ondertussen wel op dat de we niet de enige Staantribune-abonnees zijn in Nordrein-Westfahlen. Ook om ons heen zijn er voldoende Nederlanders die, net als ons, de trip hebben gemaakt.
Voor thuisploeg Wuppertal staat er weinig meer op het spel. Het begint ronduit slap, dat, met de wedstrijd van de woensdag ervoor nog in de benen, uit te leggen valt. De bezoekers uit Wiedenbrück, vechtend tegen degradatie, klappen er vol op. Binnen het halfuur staat er dan ook 0-2 op het scorebord. Bij beide doelpunten gaan de vier fans van Wiedenbrück, die blijkbaar links van ons zijn gaan zitten, volledig uit hun dak. Onze plannen om in de tweede helft op de staantribune te gaan staan, kunnen ook de ijskast in, want de zon begint te verdwijnen en het wordt akelig koud in het Stadion am Zoo.
