In de rubriek Het Seizoen in het magazine blikken supporters, oud-spelers, -trainers en andere betrokkenen terug op een memorabel seizoen. Zoals 1998-1999, toen Fortuna Sittard uit en thuis won van landskampioen Ajax, PSV vernederde in De Baandert en de finale van de KNVB Beker haalde. Oud-speler Regillio Simons: “We waren ervan overtuigd dat we de beker zouden winnen. Ook vanwege de vorm die we hadden in de aanloop naar de finale. Het verliep helaas anders.”
Hofland
Kevin Hofland werd eind vorig jaar ontslagen als hoofdtrainer van Fortuna Sittard, de club waar hij is opgeleid, die hij als ‘assistent’ naar de eredivisie leidde in 2018, en eveneens de vereniging waar hij in het seizoen 1998-1999 zijn definitieve doorbraak als verdediger beleefde. “Ik begon dat seizoen op de bank, maar zat al wel bij de selectie. Jürgen Dirkx keerde halverwege de eerste seizoenshelft als huurling terug naar PSV, waarna ik de kans kreeg van Bert van Marwijk. Al was het zijn assistent Henk Duut die het als eerste in mij zag zitten”, vertelt Hofland, die ondanks zijn ontslag een ras-Fortunees genoemd kan worden.
“Als kleine jongen stond ik op de tribune achter het doel. Dan sprongen we in de hekken als Fortuna scoorde. Als jongeling stond ik op de training negentig procent van de tijd tegenover Regillio Simons. Die sloeg mij in de duels, maar hij deed er tegelijk ook alles aan om mij te leren wat er nodig is om te kunnen slagen als prof.”
Simons
Diezelfde Simons zit dat seizoen aanvankelijk op de bank. “Fortuna was het seizoen ervoor in de subtop geëindigd, dus er was voor Bert ook weinig reden om het elftal om te gooien. Jeffrey en Hamming deden het prima samen voorin. Op de trainingen was het niveau echter heel hoog. De reserves wonnen regelmatig van de basisploeg. We stuwden elkaar naar een hoger niveau. Als invaller maakte ik af en toe een doelpunt, waardoor ik het de trainer ook steeds moeilijker maakte om mij te passeren. Maar het was een blessure van Michael Jeffrey die ervoor zorgde dat ik een basisplek kreeg.”
De entree van Simons in het elftal valt min of meer ook samen met een positieve kentering qua resultaten. “Voor de winterstop was het niets, maar in de tweede seizoenshelft wonnen we erg veel. Door de slechte start konden we ons helaas niet meer mengen in de strijd om Europees voetbal.”
Ondanks zijn plek op de bank behoort Simons volgens Hofland wel tot de jongens ‘die belangrijk werden gemaakt’. “Van Marwijk zat er bovenop tijdens de trainingen. Bovendien wisten de ervaren jongens precies wat er werd gevraagd. Ook toen de resultaten tegenvielen, was er geen moment paniek. Het motto van Bert was ook: ‘Je geeft nooit op. We kunnen veel meer dan wat we nu laten zien.’ Er werd gescholden en feest gevierd met elkaar. Je werd afgerekend op wat je liet zien.”
Een spectaculaire 3-2 tegen RKC is voor de spelers een signaal dat het met de kwaliteiten in het elftal wel goed zit. “Iedereen had na die wedstrijd zoiets van: en nu door! Onze grote kracht was dat we echt een team waren. Hij werkte vanuit een bepaald basiselftal, maar ondertussen dichtte hij ook een rol toe aan de reserves.”
‘In De Baandert zat het publiek dicht op het veld, dus voor je idee was het ook altijd lekker vol’
Ongeslagen
Na de overwinning op RKC blijft Fortuna negen competitiewedstrijden op rij ongeslagen. Zo verstieren de Limburgers het afscheidsfeestje van de oude Goffert (na de 0-3 van Fortuna rennen NEC-supporters het veld op en wordt de vuurwerkshow afgelast) en ook AZ wordt getrakteerd op een oorwassing. De meest opvallende zege is de 1-2 bij Vitesse, de eerste competitienederlaag ooit voor de Arnhemmers in Gelredome.
“Tegenwoordig neemt Fortuna altijd grote groepen supporters mee naar uitwedstrijden, maar dat was toen nog niet het geval. Door de goede resultaten kwamen er elke wedstrijd wel zo’n twintig mensen bij. We vertrokken naar Arnhem met het idee dat we wel eens zouden kunnen stunten. Wat ook gebeurde. We speelden echt een prima partij, maar de mooiste wedstrijden moesten toen nog komen”, weet Beckers.
De Baandert was een stadion dat volgens Regillio Simons ook heeft bijgedragen aan de goede prestaties. “De Baandert was niet zo groot, waardoor het erg knus was. Het publiek zat dicht op het veld, dus voor je idee was het ook altijd lekker vol. De Baandert is een van de mooiste stadions waar ik heb gespeeld.”
Meer over dit seizoen van Fortuna Sittard in Staantribune #34, (na) te bestellen in de webshop.
Foto’s: Wil Laars