Terug van weggeweest: de rubriek ‘De Groundhop’. Heb jij ook een leuke groundhoptrip gemaakt? Stuur jouw verhaal (plus foto’s) dan naar info@staantribune.nl. De leukste artikelen worden op de website geplaatst. Vandaag: Staantribune-volger Hank Prijs, die samen met zijn zoon Wouter Crystal Palace bezocht.
We wilden stadion Selhurst Park in het echt zien en het nummer Glad All Over van The Dave Clark Five live ervaren. Een paar jaar geleden zijn we member van Crystal Palace geworden, zodat we zeker konden zijn van tickets voor de wedstrijd.
Omdat in Engeland de wedstrijden pas laat definitief worden vastgesteld, boeken we een weekend Londen van vrijdag tot en met maandag. Een paar weken voor vertrek blijkt dat Fulham – Sunderland (Championshop) op vrijdagavond wordt gespeeld. Volgens ons vliegschema moeten we dat net kunnen halen. Het lukt ons om kaarten te bestellen.
Fulham – Sunderland
De trein bij Amsterdam zit vol met in oranje uitgedoste mensen die klaar zijn om Koningsdag te vieren. Wij gaan ons eigen voetbalfeestje vieren in Londen. Op Schiphol zijn we snel ingecheckt en moeten we nog even wachten voordat we kunnen boarden. De tijd doden we met een koffie van Starbucks. Behalve veel voetbal zullen we ook veel calorieën zien dit weekend.
Terwijl we koffie drinken, ziet Wouter op zijn telefoon dat via Ticketswap twee kaarten beschikbaar zijn gekomen voor de uitverkochte wedstrijd West Ham – Manchester City op zondag. Snel kopen we die. Top, zo’n zoon die handig is op zijn mobiel. Waar we aanvankelijk gingen voor één wedstrijd, worden het er nu drie. EasyJet brengt ons voorspoedig naar Gatwick, waar we de trein nemen naar East Croydon in het zuiden van Londen. De spullen brengen we in het hotel en vervolgens pakken we snel de trein naar Craven Cottage.
Via een overstap in Clapham Junction komen we aan in Putney. Vanaf hier steken we, in typisch Engels druilerig voetbalweer, de Thames over. Op de brug zien we in de verte de brandende lichtmasten al. Het schemert inmiddels. Na de brug gaan we links Bishops Park in. Tussen de supporters eten we bij een kraampje een hamburger en drinken we onze eerste pint. Aangekomen bij het stadion hebben we nog even tijd om een blik op de buitenkant te werpen, het staat tenslotte op de Erfgoedlijst. We zien de cottage, het standbeeld van Johnny Haynes en we staan op het terras aan de Thames.
Bij binnenkomst worden we welkom geheten door een heer in driedelig kostuum, die zich excuseert om ons te fouilleren. We merken dat Fulham een club met stijl is. We worden verwezen naar onze tribune, de Riverside Stand vak X. Vandaar hebben we goed zicht op het veld, op de cottage en op de prachtige Johnny Haynes stand met de befaamde Fulham Football Club gable. Fulham moet winnen om in de race te blijven voor directe promotie. Dat lukt via een goal in de 76e minuut (2-1). Na de wedstrijd en wandeling stappen we tevreden in de trein en in onze hotelbedden. De groundhopkop is eraf.
Crystal Palace – Leicester City
Na het ontbijt in het Park Hotel lopen we een rondje door het winkelcentrum van Croydon en drinken we koffie. Daar raken we in gesprek met twee oudere Palace-supporters, die geen kaarten hebben voor de wedstrijd, maar ons wel “best luck” wensen. We besluiten om te wandelen naar Selhurst Park, om zodoende goed in de sfeer te komen van de wedstrijd. We zien typisch Engelse huizen met gekleurde voordeuren, met kleine tuintjes en afvalbakken in de voortuin. plus af en toe een parkje met een bordje “Keep off the grass”. Steeds meer fans lopen net als wij naar het stadion. Op een gegeven moment zien we in zo’n Engels straatje in de verte Selhurst Park.
Bij deze groundhop lopen we eerst om het stadion, zien het mooie Crystal Palace-hek, bezoeken de fanshop en gaan dan naar binnen. We komen terecht onder de tribune en drinken een pint. Die moeten we hier nuttigen, want meenemen naar onze plaatsen is niet toegestaan. Tussen fans, een paar tv-schermen en de geur van fish and chips proosten we op een hopelijk mooie wedstrijd. Via een smalle gang en een nog smaller trapje bereiken we de tribune. We hebben mooie plekken op de Arthur Wait stand, net als gisteren in vak X. Toeval bestaat niet.
De plaatsen en ruimtes zijn krap. We zitten dicht op elkaar, wat voor een prachtige sfeer zorgt. We zijn op tijd en hebben geluk dat de warming up van Crystal Palace vlak voor ons gebeurt. Bij het begin van de wedstrijd is het helemaal vol en de spanning is voelbaar. Leicester City is veilig, maar Crystal Palace heeft de punten hard nodig voor rechtstreekse handhaving. We supporteren de thuisclub, maar toch heeft ook Leicester onze sympathie, zeker na het kampioenschap van 2016.
Engelse sfeer
De wedstrijd biedt alles: goed voetbal, strijd, spanning, rode kaart, penalty. Het publiek zingt praktisch de hele wedstrijd. We hebben gehoord over de geweldige ambiance in dit stadion, maar dit overtreft alles qua Engelse sfeer. We horen maar liefst vijfmaal de Palace-goaltune Glad All Over. En last but not least ook nog een Nederlands succes: Patrick Van Aanholt scoort de vierde goal. De 5-0 overwinning is de grootste Premier League overwinning van Crystal Palace ooit, mooi om bij geweest te zijn.
Een dolenthousiast publiek zingt na afloop de spelers toe. Wij besluiten om in de sfeer te blijven en ook tussen de supporters terug te lopen. Onderweg gaan we bij The Orchard, een heel gezellige pub, binnen. Het publiek is een mix van voetbalsupporters en vaste gasten. We drinken een paar Guinessjes en dineren aan een grote tafel met meer mensen. Iedereen spreekt elkaar aan. De sfeer is vrolijk en uitgelaten. Het diner is lekker, wel krijgen we eerst het hoofdgerecht en daarna het voorgerecht. Als toetje nemen we een lokale bier. Terug in het hotel zijn we op tijd voor Match of the Day. Crystal Palace – Leicester is ook de openingswedstrijd en Gary Lineker en zijn gasten zijn lyrisch over de wedstrijd, net als wij.
Bonuswedstrijd: West Ham United – Manchester City
Onze eerste taak vanmorgen is om de toegangsbewijzen van vanmiddag vanaf de telefoon uit te printen. Dat is nog niet zo eenvoudig. Verschillende hotelmedewerkers moeten eraan te pas komen voordat de tickets in onze zak zitten. Southern Railways brengt ons naar London Bridge Station. We zijn op tijd vertrokken, want de wedstrijd begint om 14.15 en het is voor ons aan de andere kant van Londen. In Londen Bridge gaan we het station even uit. Deze break gebruiken we om koffie te drinken en een kijkje en foto’s te nemen bij de Tower Bridge.
We gaan terug het station in en nemen de Jubilee-line naar Stratford, dichtbij het London Stadium, het Olympisch Stadion. Dit is sinds 2016 de thuisbasis van West Ham United. Het stadion ligt in een park, brede toegangswegen, ruime plaatsen, grote luxe toiletten, prima catering, uitstekende blik op het veld. Echter mist het de entourage en sfeer van de vorige twee stadions. Hier lunchen we met bier en worst. De fanshop is heel groot. Er staan nog een aantal attributen uit het oude stadion Upton Park, zoals het toegangshek.
Dan naar onze mooie plaatsen. De entree van de elftallen is geweldig, met de bekende Blowing Bubbles. Dit lied stamt al uit 1918, over tradities gesproken. Ook zijn de visuele bubbles mooi om te zien. Manchester City is al kampioen en treedt gelukkig aan in een sterke opstelling met veel bekende namen als Jesus, Sterling, De Bruyne, Fernandino, Sané, Ederson enz. Zelden hebben we een wedstrijd gezien waar een ploeg zoveel sterker was dan de tegenstander. Met geweldig voetbal verslaan ze West Ham United met 4-1, waar het net zo makkelijk 8-1 of meer had kunnen zijn. En passant maakt City in deze wedstrijd ook nog het honderdste competitiedoelpunt.
We besluiten dit te vieren in het centrum van Londen en gaan met de Central-line via Holborn naar Covent Garden om een pint (of twee) te drinken. Na een heerlijke Flat Iron Steak gaan we wandelend cultuur snuiven op Trafalgar Square en Piccadilly Circus. We willen toch iets van het centrum zien. Dan naar Green Park Station. Via een overstap op London Victoria komen we met de trein weer aan in ons hotel. Na weer een Match of the Day dromen we heerlijk van onze drie live-wedstrijden.
Regen, regen, regen
We herinneren Paul McCartney die zong: Silver rain was falling down upon the dirty ground of London Town. We kopen snel twee paraplu’s en gaan met dit weer de laatste ochtend shoppen, koffie drinken, uitgebreid schuilen en lunchen in Oxford Street. Bij Oxford Circus duiken we onder de grond en hier stopt ons Londen avontuur. Na een laatste underground- en treinrit naar Gatwick vliegen we naar Amsterdam. Voldaan kijken we terug op een mooi weekend met goed, spannend voetbal, prachtige en verschillende stadions, heerlijk bewolkt en druilerig voetbalweer, maar vooral de echte Engelse sfeer. We hebben genoten van de kampioen van Engeland (Manchester City), de strijd om promotie (Fulham) en het gevecht tegen degradatie (bij Crystal Palace).
Heb jij ook een leuke groundhoptrip gemaakt? Stuur jouw verhaal (plus foto’s) dan naar info@staantribune.nl. De leukste artikelen worden op de website geplaatst.
