Er zijn clubs waar je van houdt. En er zijn clubs waar je niet van houdt. Tot zover het overzichtelijke gedeelte. Het wordt pas moeilijk als je het echt niet weet. Als de stemmen staken. Ik heb dat bij Almere City. Al sinds de toetreding van de club in het betaalde voetbal, weet ik niet wat ik er van moet vinden.
Ruim anderhalf decennia speelt Almere nu in de eerste divisie. Maar ik ben er nog steeds niet uit. Traditie en historie ontbreken. Voor een nostalgisch ingestelde groundhopper als ik, is dat een hard gelach. De stad Almere werd pas in 1975 gebouwd. De voetbalclub volgde een paar decennia later. Aan de rand van de gemeente werd een complex aangelegd. En vanuit dat complex ontstond een stadion.
De club begon als FC Omniworld, maar veranderde in 2010 haar naam in Almere City. In 2005 bezocht ik er voor het eerst een wedstrijd. Aanvankelijk meldde ik mij voor het debuut in het betaalde voetbal, thuis tegen Veendam. Het ongelooflijke gebeurde. De kunstgrasmat bleek niet in orde, waarna de wedstrijd vlak voor de aftrap werd afgelast. Die primeur ging daardoor aan mijn neus voorbij. Een paar weken later ging ik in de herkansing tegen Go Ahead Eagles. Het profdebuut was inmiddels gemaakt, maar wel pakte de club die avond haar eerste punt in het betaalde voetbal. Toch nog een soort van primeur dus.
Vele malen bezocht ik nadien het Mitsubishi Forkliftstadion, het Almere City Stadion en het Yanmar Stadion. Want zo heette het bouwwerk door de jaren heen. En ik deed dat niet voor mijn verdriet. Aanvankelijk zag ik vooral rechterrijtjesvoetbal. Maar langzaam werd het beter. Tot ik zelfs de nacompetitie kon aanschouwen in het stadion dat gebouwd was op het nieuwe land. Het land dat ooit nog zee was. De club kreeg een aanhang. En een bodempje cultuur. Met een Amsterdams sausje weliswaar, maar toch.
Ik had gehoopt dat het schrijven van dit stukje therapeutisch zou werken. Dat ik het nu wel zou weten. Helaas, de stemmen staken nog steeds. Ik hou u op de hoogte.
Op vrijdag 16 april is Voetballiefde zonder grenzen van Hans Douw verschenen. Deze maand schrijft de ‘Groundhopper des Vaderlands’ elke dag een nieuw verhaaltje (niet uit het boek!) over groundhoppen. Het boek is te bestellen in de Staantribune Webshop.
