Al bijna dertig jaar ga ik met een vaste kern van vrienden in januari naar het buitenland. De eerste jaren waren wij zelf actief als voetballer en namen we deel aan buitenlandse (zaal)voetbaltoernooien. De laatste twaalf jaar bezoeken wij vooral wedstrijden, met name in Engeland. Door de strenge coronamaatregelen was het dit jaar niet mogelijk om een wedstrijd in Engeland te bezoeken. In Spanje vonden we echter een prima alternatief. En zo vertrokken we begin januari met zeven man naar Barcelona voor de kraker tussen CE Sabadell FC en Linares Deportivo.

Omdat FC Barcelona uit speelde tegen Granada en Espanyol – Elche naar maandagavond was verschoven, besloten we CE Sabadell FC – Linares Deportivo te bezoeken. Beide ploegen komen uit in de Primera División RFEF groep 2 (de voormalig Segunda División B, de derde divisie), waar ze in de onderste regionen bivakkeren. Sabadell is een stadje op zo’n twintig kilometer ten noordwesten van Barcelona. De plaatselijke voetbalclub pendelt al jaren tussen de tweede en derde divisie.

De jaren 1965-1972 waren de hoogtijdagen van de club, toen deze zeven seizoenen achtereen uitkwam in de Primera División, met als hoogtepunt de vierde plek in 1969. Na de degradatie in 1972 lukte het de club in 1987 nog een keer om terug te keren op het hoogste niveau. Maar na twee seizoenen degradeerde Sabadell weer naar de Segunda División. Voor zover bekend heeft slechts één Nederlander bij de club onder contract gestaan: Jan Peters (die van Feyenoord), begin jaren tachtig.

Linares Deportivo

Tegenstander Linares Deportivo, vorig seizoen gepromoveerd uit de Tercera División, speelde enkele dagen hiervoor nog voor de Copa del Rey tegen het grote FC Barcelona, een wedstrijd waarin ze goed partij gaven en nipt met 1-2 verloren.

Na een treinreis van 45 minuten vanuit het centrum van Barcelona (Plaça de Catalunya) kwamen we aan in Sabadell. Vanuit het station is het zo’n kwartier lopen naar Nova Creu Alta, het pittoreske stadion van CE Sabadell FC, dat boven op een heuvel ligt. De brandende lichtmasten, die we al van ver zagen, zorgden ervoor dat we als het ware naar het stadion werden toegezogen. Nova Creu Alta, gebouwd in 1967 en in 1992 gebruikt voor wedstrijden van het Olympisch voetbaltoernooi, is een typisch Spaans stadion. Het heeft een compacte betonnen kuipvorm, is voor driekwart onoverdekt en de tribunes zitten lekker dicht op het veld. Het stadion biedt plaats aan 11.908 toeschouwers, maar was deze avond voor nog niet eens een kwart gevuld.

Wij kozen voor een plekje op de lange zijde tegenover de overdekte hoofdtribune. De sfeer in het stadion was prima. De harde kern van Sabadell achter het doel liet regelmatig van zich horen. Schuin achter ons zorgde een plukje fans met een trommel voor de nodige sfeer. De wedstrijd zelf was zeer vermakelijk en leverde een 3-1 overwinning voor de thuisploeg op. Voldaan keerden we terug naar Barcelona.

Barca B- tegen Betis B

De volgende dag bezochten we de wedstrijd Barça B tegen Betis B in het Johan Cruyff Estadi. Dit nieuwe stadion (opgeleverd in 2019) ligt in de Sant Joan Despi (een buitenwijk van Barcelona), op het sportcomplex Juan Gamper, waar de jeugdploegen van Barça spelen. Vanuit Nou Camp, waar we eerder op de dag het museum bezochten, was het een ritje van tien minuten met de taxi.

Het Johan Cruyff Estadi (capaciteit: 6.000) is een klein en modern stadion, met tribunes kort op het veld en een prachtige, twee verdiepingen tellende hoofdtribune. Hoewel modern ademt het stadionnetje echter een en al voetbal. Menig club in de Keuken Kampioen Divisie zou zijn handjes hiermee dichtknijpen. Buiten het stadion wordt Johan Cruyff geëerd met prachtige murals met daarop enige van zijn befaamde uitspraken. Op Barça B – Betis B waren 908 toeschouwers afgekomen en die zagen een aardige wedstrijd.

Betis B (stijf onderaan in de Primera División RFEF) wist de wedstrijd verrassend met 1-2 te winnen. Barça B, dat enigszins verzwakt was omdat enkele spelers naar het eerste elftal waren doorgeschoven, begon sterk. Maar naarmate de wedstrijd vorderde, daalde het niveau van de ploeg. Duidelijk was wel dat we de meeste spelers van dit team niet in Barça 1 zullen zien. De sfeer was in het stadion vergelijkbaar met die van de ‘Jong’-ploegen in de KKD, vrij tam. Er was bijvoorbeeld geen harde kern die de boel opzweepte met gezang.

Voor degenen die in Barcelona vertoeven en wat anders willen dan de wedstrijden van de ‘grote’ clubs, zijn bovenstaande stadions een prima aanrader.

Heb jij ook een leuke groundhoptrip gemaakt? Stuur jouw verhaal (plus foto’s) dan naar info@staantribune.nl. De leukste artikelen worden op de website geplaatst.