Natuurlijk, het was nieuw, aardig groot, de faciliteiten prima en de tribunes lekker steil. Maar het Fuji Film Stadion kon menigeen niet echt bekoren bij de opening in 1996. Een veel voorkomend euvel bij nieuwe stadions, dat echter vooral wordt veroorzaakt door het gebrek aan geschiedenis.

Bijna dertig jaar later is het gebrek aan geschiedenis geen issue meer in Breda. Aan de Stadionstraat werd Europees voetbal gehaald, gedegradeerd, gepromoveerd en wedstrijden gespeeld die voor eeuwig op het netvlies van de NAC-supporter staan. En inmiddels is het stadion vernoemd naar een grote NAC’er, Rat Verlegh.

Eigenaardige hoekjes

De beste stadions worden niet doelgericht gebouwd, maar ontstaan om megalomane, praktische of financiële redenen. Een stukje erbij hier en daar, waardoor eigenaardige hoekjes ontstaan of een gangetje opeens doodloopt. Wat heb je aan logica in een stadion?

Bij de verbouwing van het Rat Verleghstadion werd het veld verlaagd, waardoor de gracht verdween en de lange zijdes doorgetrokken konden worden. Nu kunnen er meer dan 20.000 supporters naar binnen, wat afgelopen zondag meteen gebeurde. Vak G en de B-Side achter de doelen zijn nog niet uitgebreid en dat is aan de ene kant jammer, aan de andere kant krijgt het stadion daardoor iets geks.

Alles of niks

De eerste wedstrijd was er gelijk een om in te lijsten. Dat had ook te maken met de komst van een Duits-Engelse ex-international. Een voor NAC-begrippen ongekende versterking en het daarmee gepaard gaande optimisme (het is in Breda alles of niks, zoals u weet) deed het stadion al bij de opkomst voor de warming-up ontploffen. Dat er ook nog drie punten werden gepakt, deed de aanhang op wolkjes naar huis zweven.

Volgend weekend in Nijmegen zal die snelgroeiende overmoed ongetwijfeld weer een deukje oplopen, maar deze pakken ze niet meer af.