Local hero’s geven een club aanzien. Ze zijn een voorbeeld voor de jeugd en een uithangbord voor de aanhang. Daarnaast vullen ze de harten en de hoofden van supporters met levenslange herinneringen. Sommige voetballers worden door meerdere clubs geclaimd.
Vraag bij Argentinos Juniors, Napoli en Boca Juniors wie hun local hero’s zijn en ze geven allemaal hetzelfde antwoord. Diego Armando Maradona. Op andere plaatsen ligt dat anders. In 2016 was ik bij AC Messina op Sicilië. Ik was met de veerpont vanuit Reggio Calabria de Straat van Messina overgestoken voor een bijzondere vinck.
Het was een donkere en natte donderdagochtend in november. Waarschijnlijk was ik de enige actieve groundhopper in heel Italië op dat moment. Eenmaal in het stadion werd ik door de conciërge naar een hoekje geleid. Daar, achter een bos verse bloemen, hing een groot portret van Salvatore Toto Schillaci. Mijn gids hief zijn handen ten hemel en stamelde ‘Totooo’. De local hero had van 1982 tot 1989 bij de eilandclub gespeeld, waarna hij een jaar later op het WK van 1990 de gouden schoen won.
De slechts 1 meter 73 lange voormalige spits houdt het vuurtje in Messina nog steeds brandend. En dat na 27 jaar. Het was zo’n moment waarop ik mij weer eens bewust werd van de impact van onze sport. Voetbal is ons verleden, ons heden en onze toekomst.
Aanstaande vrijdag, 16 april, verschijnt Voetballiefde zonder grenzen van schrijver Hans Douw. Als warmmakertje schrijft de ‘Groundhopper des Vaderlands’ elke dag een nieuw verhaaltje (niet uit het boek!) over groundhoppen. Het boek is alleen te bestellen in de Staantribune Webshop.