Na negentien jaar is GKS Katowice terug in de Ekstraklasa, de hoogste divisie in Polen. Een passend afscheid voor het huidige stadion, dat dit jaar zal worden ingeruild voor een moderne Legobak langs de snelweg. Gelukkig was Staantribune nog net op tijd om de oude bak te bezoeken die aan haar last dance bezig is.

Ik bezoek GieKSa een dag na de derby van Opper-Silezië tussen Ruch Chorzów en Górnik Zabrze, waar ik in Staantribune #55 over schreef. Die twee zijn met ieder veertien landstitels (eentje minder dan recordkampioen Legia Warschau) veruit de grootste clubs in het industriële zuiden van Polen. GieKSa komt niet verder dan vier keer een tweede plek en drie Poolse bekers.

Europese wedstrijden

Toch is GKS Katowice geen kleine club. Het speelde Europese wedstrijden tegen FC Barcelona, Rangers, Benfica. Bayer Leverkusen en Galatasaray. Allemaal geen koekenbakkers. Ook Girondins Bordeaux met Christophe Dugarry, Bixente Lizarazu en Zinédine Zidane kwam midden jaren negentig langs en werd verrassend uitgeschakeld door GieKSa.

Het was de laatste opleving van de club, want net zoals de twee grote buurmannen donderde GieKSa helemaal in elkaar na het ineenstorten van de Poolse mijnindustrie. Veel mensen verhuizen naar Warschau of het buitenland. Sponsoren waren ook amper meer te vinden, omdat veel bedrijven direct of indirect afhankelijk waren van de mijnen en daardoor failliet gingen.

Ondergang

Net zoals het gehate Ruch Chorzów (dat ook in het Park Śląski speelt, maar dan aan de andere kant) zakte de club helemaal af naar de vierde divisie. Sindsdien is het op de weg terug en vandaag kan het bij winst tegen Podbeskidzie Bielsko-Biala een grote stap zetten naar de Ekstraklasa.

Waar het tijdens de derby een dag eerder wel oorlog leek met overal politie, is het vandaag erg relaxed. Lazin’ on a sunny afternoon. Mensen wandelen door het Park Śląski, zitten in de kilometerslange kabelbaan of picknicken op het gras. Ik zie veel klepperstickers, maar geen hooligans of ultras.

Sunny afternoon

Bij het stadion is het niet echt druk en ik kan gewoon een kaartje bij de kassa kopen. De verkoper geeft mij er eentje voor de hoofdtribune, want tussen de ultras aan de overkant is volgens haar erg gevaarlijk. Ik kan mij er weinig bij voorstellen, maar laat mij graag verrassen.

Zelfs binnen is het een en al relaxheid. Er lopen twee mascottes rond die met kinderen op de foto gaan, er wordt wat muziek gespeeld en veel mensen zitten aan tafels bier te drinken en worsten te eten. Dat laatste doe ik ook. Een goede keuze, want de worst is top.

Artikel gaat verder onder de foto’s