Wim Jansen leeft tussen de linies. Zijn hele leven al. Zowel binnen als buiten het veld. Zijn bekendste uitspraak? Zijn motto? Of zijn voorkeur? Ik zou het niet weten. Ik volg hem al 45 jaar, maar ik zou nog geen geeltje over hem vol kunnen schrijven. Toch heb ik warme herinneringen aan de 1 meter 65 kleine gigant.
Op 16 mei 1976 zag ik voor het eerst van mijn leven live een profdoelpunt. Feyenoord speelde in De Kuip tegen Roda JC. Na 16 minuten viel de 1-0. Doelpuntenmaker? Wim Jansen. Twee jaar later mocht ik hem interviewen voor het blaadje van mijn dorpsclub. Via via had ik geregeld dat ik hem na de training een kwartiertje mocht spreken. Vooraf fantaseerde ik over een onthullend vraaggesprek.
Eenmaal in de spelonken van De Kuip sloeg de bravoure om in verlegenheid. Ik had mijn openingsvraag wel honderd keer geoefend. “Wat gaat er door u heen als u een hoog cijfer in VI haalt?” Ik hoopte dat hij zou bekennen dat hij altijd op woensdag de postbode tegemoet liep om het blad uit diens tas te grissen. Niets bleek minder waar. “Ik kijk niet eens naar die cijfers. Het gaat erom of de trainer tevreden is.” Het was Jansen ten voeten uit.
In 1980 was ik getuige van het sneeuwbalincident. Uit mijn vak dwaalde een ijsbal op zijn oog, toen hij op het punt stond om met Ajax in De Kuip te debuteren. Ik zag het voor mijn ogen gebeuren. Het debuut kwam er wel, maar kort na de aftrap viel hij uit. Ik vond het vreselijk. Wim Jansen. Tweevoudig Europacupwinnaar. 65 interlands, waaronder twee WK-finales. Maar altijd tussen de linies. Altijd.
Morgen, vrijdag 16 april, verschijnt Voetballiefde zonder grenzen van schrijver Hans Douw. Als warmmakertje schrijft de ‘Groundhopper des Vaderlands’ elke dag een nieuw verhaaltje (niet uit het boek!) over groundhoppen. Het boek is alléén te bestellen in de Staantribune Webshop.
