Voor een goede stads- (of dorps)derby hoef je niet per definitie heel ver te reizen. Afhankelijk van promoties of degradaties heb je in Rotterdam, Eindhoven en Spakenburg de grootste kans op een lokale burenruzie. Maar ook in Katwijk stijgt de derbykoorts tweemaal per seizoen tot ongekende hoogte bij de Katwijkse Derby.
Ik heb afgesproken met Peter, die met zijn bedrijf Varink Bedrijfsfinanciering sponsor is van Quick Boys. Enkele dagen voor de derby ben ik via via met hem in contact gekomen en hij is bereid om zijn twee sponsorkaarten beschikbaar te stellen. We worden met open armen ontvangen en zetten direct koers richting Nieuw Zuid. Het is slechts tien minuten lopen en onderweg zien we steeds meer blauw op straat. Geen politie, maar de clubkleuren van de thuisploeg.
Buscombi voor vier kilometer
De kleur oranje is niet te zien. De lokale driehoek heeft namelijk besloten dat de supporters van Katwijk vandaag alleen per verplichte buscombi de wedstrijd mogen bezoeken. Een ritje van vier kilometer, waarbij supporters hoogstwaarschijnlijk langs hun eigen huis rijden en onderweg nog even naar de buurman kunnen zwaaien die voor Quick Boys is. Nederland op z’n smalst.
Een halfuur voor de aftrap zit de sfeer er in het stadion, want zo mag je het onderkomen van Quick Boys absoluut noemen, al goed in. De Dirk Kuyt Tribune (zou die ook verbouwd zijn?) stroomt langzaam vol en ook het oranje uitvak puilt meer dan uit. Ook op de daar achter gelegen duinen staan de nodige Katwijk- supporters in de hoop een glimp op te vangen van de enige echte derby in de Tweede Divisie. Terwijl de snoeiharde hardcore beats uit de kantine galmen, zoeken wij een plekje op de staantribune aan de lange zijde.
Vuurwerk
De vuurwerkkanonnen staan al klaar op het veld en naarmate 13.30 uur nadert, neemt ook de spanning voelbaar toe. De eer van het dorp staat op het spel. Niemand van de aanwezige Kattukers wil maandagochtend uitgelachen worden bij de koffieautomaat door de rivaliserende collega. Gaat Quick Boys, na twee overwinningen vorig seizoen, voor een unieke drie-op-een-rij of gaat Katwijk er met de punten vandoor?
Een aantal minuten voor de aftrap gaan het nodige vuurwerk en confetti-slierten de lucht in. De terreinknechten hebben met name aan de kant van het uitvak het nodige werk aan de oranje papierzee in het strafschopgebied. Zodra de kruit- en rookdampen zijn opgetrokken, kunnen we enkele minuten na 13,30 uur eindelijk beginnen. Waar de sfeer vooraf en de spelersopkomst de verwachtingen nog maar eens hadden opgekrikt, lijken de spelers in de eerste helft het meeste last te hebben van de derbyzenuwen. Dit komt de sfeer vanaf de tribune niet ten goede, typisch zo’n wedstrijd die een goal nodig heeft om de stilte te doorbreken.
Openingstreffer
Vlak na rust gebeurt dit ook. Katwijk-spits Sietse Brandsma kan een strakke voorzet binnenkoppen, aan de kant van het uitvak. De oranje kant van het dorp ontploft, de wedstrijd is eindelijk opengebroken. De oude wet treedt in werking: Quick Boys moet komen en er ontstaat ruimte voor Katwijk, dat verzuimt uit te lopen naar 0-2. Als neutrale toeschouwer worden wij op onze wenken bediend als invaller Luuk Admiraal uit een ouderwetse scrimmage in de negentigste minuut de gelijkmaker op het bord zet. Dit keer mag het blauwe deel van het dorp juichen en ik heb het idee dat dat in heel Katwijk te horen is.
De spelers stormen zowel vanaf het veld als vanaf de reservebank de hoek van de fanatieke Quick Boys-aanhang in om het feestje te vieren. Als je niet beter zou weten, zou je denken dat het kampioenschap is binnengehaald, al telt niet verliezen in de derby vele malen zwaarder.
Na afloop draait de tap tussen tribune en kantine achter het doel inmiddels overuren. Met een puntendeling zal het dorp het moeten doen. Er zal maandagmorgen geen winnaar of verliezer staan bij de koffieautomaten in Katwijk. De rust keert weer terug in het dorp, tot 15 maart… de volgende editie van de Katwijkse derby.
Met dank aan Sander van Duijn voor de foto’s van de Katwijkse derby en Peter Varkevisser voor de wedstrijdkaarten.
