De cover van een boek is belangrijk. Daarmee zet je de toon en maak je duidelijk waar een boek om draait. Bij Staantribune houden we van het obscure, het vervallene, maar tegelijkertijd beseffen we dat je geen boek moet gaan vullen met louter foto’s van clubs als RFC Queue-du-Bois. Hoe mooi en fascinerend die tribune daar ook is. Voor de cover van mijn nieuwe fotoboek ‘Plein’ was ik er vrij snel uit: het moest Royale Union Saint-Gilloise worden.
Er moet een soort evenwicht zijn, zodat de mensen die er minder diep in zitten dan onze ‘bubbel’ het ook interessant vinden om het boek te kopen. Er moet tenslotte brood op de plank. Dus er mochten ook een paar topclubs in Plein. Mits er interessante foto’s te maken waren en schrijver Raoul de Groote er een mooi verhaal over kon vertellen. Dan nog wat clubs die daar een beetje tussenin zitten en er ontstaat een mooie dwarsdoorsnede van het Belgische voetbal, met een dikke knipoog naar het voetbal van decennia geleden.
Royale Union Saint-Gilloise
Voor de cover was ik er vrij snel uit. Royale Union Saint-Gilloise was de afgelopen acht jaar een regelmatig terugkerend reisdoel. Vanwege het prachtige stadion natuurlijk, maar ook vanwege de sfeer die er hing. Oude Brusselse grandeur, vermengd met vriendelijkheid. Dit jaar is het ongelooflijke gebeurd: Union promoveerde naar het hoogste niveau na 48 jaar in de lagere klassen te hebben vertoefd, en is inmiddels zelfs herfstkampioen!
Dat betekende dat Stade Joseph Marien vol zou gaan stromen tijdens dit seizoen, een beeld dat ik in de lagere reeksen nooit had mogen aanschouwen. Succes trekt nu eenmaal nieuwe supporters aan. Maar hoe dan ook past Union perfect in het Staantribune-straatje. En dat van mij. Mooi stadion, sympathieke club, goede verhalen in overvloed en niet te vergeten een geweldig clublied (‘C’est l’Union qui sourit’, google maar eens!).
Cover
Union zou de cover worden, besloten we eendrachtig. En ik had de foto al in gedachten, hij moest alleen nog even gemaakt worden. Vooraf een foto bedenken is gevaarlijk, het kan eigenlijk alleen maar tegenvallen omdat er altijd omstandigheden zijn die je niet hebt bedacht binnen de muren van je Geldropse kantoortje. Maar in dit geval bleken de sterren gunstig te staan. Tijdens Union – Standard om precies te zijn, op 28 augustus 2021.
Toen ik eenmaal de beroemde staantribune van het stadion had beklommen was het uitzicht precies zoals ik het me had voorgesteld. Een volle hoofdtribune, een heerlijk veld en de oude huizen achter de tribune. Dat alles onder een fraaie nazomeravondlucht. Gelukzaligheid hangt af van eenvoudige zaken. Ik had mijn cover. En ach, als je dan toch bij Union bent, maak je er gelijk een lekkere reportage. Die vindt u hieronder. Allez l‘Union. (En KOOP dat boek natuurlijk, ik heb begrepen dat er nog maar een handjevol zijn …)
