De Azoren, het klinkt idyllisch en dat is het ook. Vulkanen, dolfijnen, walvissen en nog veel meer natuurschoon is er te bewonderen. Maar er wordt ook gevoetbald, sinds kort zelfs op het hoogste niveau. En een wedstrijd van CD Santa Clara vincken midden in de Atlantische Oceaan, daar heb ik uiteraard als supporter van AZ oren naar (zie je de hilarische woordgrap?).
“Wordt er ook gevoetbald?” vraagt mijn vrouw eind januari, zodra we de zomervakantie hebben geboekt. Op dat moment speelt CD Santa Clara, de grootste club van het archipel Azoren, op het tweede niveau in Portugal. De maanden erna blijf ik de club volgen en aan het eind van het seizoen is promotie naar de Primeira Liga een feit. Ondertussen heeft onze reis ook vorm gekregen en zullen wij de laatste dagen doorbrengen op het eiland São Miguel, waar de hoofdstad Ponta Delgada de speelplaats is van Santa Clara.
Santa Clara – FC Porto
In de weken voor ons vertrek check ik regelmatig of de Portugese competitieplanning al bekend is. Ik krijg een lichte voorkeur voor FC Porto als tegenstander, naast Benfica en Sporting (inderdaad, van die heroïsche uitschakeling in 2005) de enige Portugese topclub die ik nog niet live heb zien spelen. Aangezien wij op een zaterdagavond terug zullen vliegen, zullen de sterren wel heel gunstig moeten staan om Santa Clara – Porto op de vrijdag gepland te zien worden. Maar onze gebeden worden verhoord: enkele dagen voor ons vertrek wordt het definitieve speelschema vrijgegeven: CD Santa Clara – FC Porto wordt definitief op vrijdagmiddag gespeeld!
Een goede voorbereiding is het halve werk, dus ik had na het boeken van de reis al een account aangemaakt op de clubsite. Zoals gebruikelijk bij Zuid-Europese clubs was de ticketafdeling op de website doordrenkt van vaagheid. Geen prijzen, geen info, weinig te vinden. Een mailtje naar de ticketafdeling werd pas weken later beantwoord: “Kaarten komen normaliter twee weken voor de wedstrijd online en per account kun je zoveel mogelijk kaarten aanschaffen als je wil”, was het duidelijke en beknopte antwoord. Tot Porto als tegenstander bekend was, had ik het idee dat het niet zo’n storm zou lopen voor vier kaartjes.
Vage kaartverkoop
Toen zo’n tien dagen voor de aftrap nog steeds niets bekend was met betrekking tot kaartverkoop, begon ik hem toch een klein beetje te knijpen. De medewerkster van de online ticketafdeling was mijn mails inmiddels waarschijnlijk ook zat, want reacties kreeg ik niet meer. Via Instagram besloot ik een willekeurige supporter te benaderen die een reactie had geplaatst onder een bericht van de club. Ik vroeg Tiago of hij mij kon vertellen hoe de kaartverkoop normaal gesproken verliep. We wisselden nummers uit en via WhatsApp hield hij mij op de hoogte.
Enkele dagen voor de wedstrijd liet hij weten dat hij als socio (lid van de club) met korting kaarten kon kopen. Hij was bereid vier stuks voor ons aan te schaffen. Met cash geld en een sixpack Sagres onder m’n arm als dank voor bewezen diensten, liep ik samen met mijn gezin enkele dagen later het terras op waar wij hadden afgesproken. We werden door Tiago hartelijk ontvangen in de haven van Ponta Delgada. Met op de achtergrond op tv Famalicão – Benfica, met Pavlidis als debutant, kregen we de wedstrijdkaarten en nog wat bruikbare tips voor ons verblijf op het eiland. Voetballiefhebbers die elkaar overal ter wereld willen helpen, ik blijf het een mooi fenomeen vinden.
Oude heren als sfeermakers
We parkeren de huurauto naast de snelweg, op enkele honderden meters van het stadion. De bermen en stoepen staan vol met auto’s. Een hele rij auto’s waagt het er toch op om dichterbij het stadion een beter plekje te bemachtigen. Twee oude heren in een cabrio zijn van top tot teen gehuld in de rode clubkleuren van Santa Clara. De bijrijder heeft een gigantische trommel en megafoon op zijn schoot. Blijkbaar geen jongere gasten die hier de sfeer op de tribune bepalen.
Het merendeel van de supporters rond het stadion draagt een shirt van Porto. Iedereen loopt (en drinkt) gebroederlijk door elkaar heen. De lange rij voor ons vak is binnen no time opgelost, om vervolgens aan te sluiten in de volgende lange rij. Gezien de hitte, het kwik tikt de 36 graden aan, vinden de flesjes water en alcoholvrij bier gretig aftrek bij het zeer kleine horeca-punt. Estadio de São Miguel is bij lange na niet uitverkocht voor deze topper tussen de koploper en de nummer twee van Portugal.
Prachtige ligging
De ligging is wel prachtig. Achter het ene doel kun je in de verte de zee zien liggen, achter het andere doel is een heuvel met wat huizen zichtbaar. Op de daken en balkons proberen wat mensen een glimp van de wedstrijd op te vangen. De palmbomen die boven het stadion uitsteken, maken het helemaal af.
Voor FC Porto is dit een bliksembezoek aan de Azoren. Omdat alle hotels volgeboekt zijn op het eiland, landt de selectie vlak voor de wedstrijd in Ponta Delgada. Na het laatste fluitsignaal zullen zij ook direct weer terugvliegen.
Afgelegen stadion
De wedstrijd is qua niveau niet om over naar huis te schrijven. Promovendus Santa Clara is niet bij machte om het de tweevoudig winnaar van de Champions League echt lastig te maken. Ook al zijn de tijden van Mourinho, Jardel, Deco en Pepe al een tijdje voorbij, echt lastig wordt het vanmiddag nooit voor Porto. Na 25 minuten schiet Galeno vanaf de penaltystip de, naar later zal blijken, eindstand van 0-2 op het bord. De veelal lokale Porto-supporters zijn tevreden en het thuispubliek weet dat dit niet de wedstrijden zijn waarin de punten gepakt zullen worden.
We nemen afscheid van het meest afgelegen stadion in de hoogste Europese competities, waar het inmiddels heel zachtjes is gaan regenen. Geen overbodige luxe na deze bloedhete negentig minuten. Net als Porto zit ons verblijf op de Azoren er zo goed als op. Een matchday op de Azoren is absoluut aan te raden.