In aanloop naar Groundhopdag II, op zaterdag 28 maart in het stadion van Telstar, zullen we weer regelmatig ingezonden groundhopverhalen plaatsen. De eerste in deze serie is van Staantribune-volger Han de Vos. Hij gaat in deze ‘groundhop Engeland’ op bezoek in Liverpool, Bradford en Sheffield.
Op een vrijdag rij ik halverwege de ochtend richting Schiphol, om vroeg in de middag op Manchester Airport te landen. Met de trein arriveer ik op mijn eerste bestemming: Liverpool. Na het inchecken in het centraal gelegen hotel pak ik meteen de taxi, waarvan de chauffeur (een Liverpool-fan!) mij twee uur voor aanvang op Goodison Park brengt. Zo heb ik voldoende gelegenheid voor een rondje om het stadion, waar de helden uit het verleden met veel respect worden geëerd.
Het stadion is prachtig gedecoreerd met historische afbeeldingen en bij de entree staat all-time clubtopscorer Dixie Dean op zijn sokkel. Bovendien wordt vandaag een nieuw standbeeld onthuld bij de St. Luke’s Church, in de hoek van het stadion aan Goodison Road. Het is het legendarische trio middenvelders Alan Ball, Colin Harvey en Howard Kendall, dat in het donker met Everton-blauw prachtig wordt verlicht.
Park End Stand
Na een bezoek aan een tentoonstelling over de historie van de club op de eerste verdieping van St. Luke’s Church (waar ik een aantal oude programmaboekjes scoor) en een vette hap, loop ik via de turnstile naar mijn plek op de Park End Stand, achter het doel. The Blues beginnen voortvarend aan de wedstrijd en komen tegen Burnley al snel op een 2-0 voorsprong. Daarna zakt de wedstrijd wat in en na het missen van een aantal kansen over en weer, blijft dit de eindstand.
Omdat de Everton-spelers terugkomen om het publiek te bedanken voor hun support, kan ik nog even de prachtige triple-decker Main Stand uit 1971 beklimmen. Een parel, wat mij betreft de mooiste tribune van het Engelse voetbal. Helaas niet voor lang meer, want ook bij deze club is besloten een nieuw stadion te bouwen. Kennelijk beseft men niet genoeg wat voor schitterend voetbalmonument ze gaan slopen. Eeuwig zonde.
Na een aantal pints in de ‘blauwe pubs’ The Winslow Hotel, The Brick en Royal Oak keer ik terug naar het centrum van de stad voor een (verplicht) bezoek aan The Cavern Club, waar The Beatles voor het eerst optraden als huisband. Mijn volgende taxichauffeur, dit keer een Evertonian, heeft ook geen begrip voor het toekomstige afscheid van The Grand Old Lady. “This is home”, zegt hij en ik ben het er volstrekt mee eens. Gelegen in een typisch Engelse volkswijk is het authentieke stadion adembenemend mooi en een openluchtmuseum voor de ware voetbalromanticus.
De volgende ochtend staat een stadiontour door Anfield op het programma, die begint met een mooi uitzicht over de stad vanaf een hoge plek op de nieuwe hoofdtribune. Verder bestaat de tour onder meer uit het bezichtigen van beide kleedkamers, de spelerstunnel, het stadion vanaf de rand van het veld, de beroemde Kop en een bezoek aan het clubmuseum. Al met al zeer de moeite waard en een mooie opmaat voor de volgende reis: met de trein naar Bradford.
Valley Parade
Na twintig minuten lopen vanaf het station bereik ik Valley Parade, het stadion van de plaatselijke trots. Zoals bekend vond hier een van de grootste tragedies uit de voetbalgeschiedenis plaats. Op 11 mei 1985 kwamen 56 mensen om bij het volledig afbranden van de oude houten Main Stand. Op het gedenkteken voor de hoofdingang staan de namen en leeftijden vermeld, met relatief veel slachtoffers van in de zeventig jaar.
Na een rondje om het stadion zoek ik met een matchday programme in de hand mijn plek op de East Stand, recht tegenover de gigantische hoofdtribune, op. Hier zijn de spelers nog makkelijk aanraakbaar. Zo staat er een tijdens de warming-up aan de rand van het veld nog een handtekening uit te delen aan de jonge supporters. Voor aanvang van de wedstrijd worden de overledenen herdacht met een indrukwekkende minuut stilte. Er ligt ook een groot doek in de clubkleuren met ‘ALWAYS REMEMBER’ op het veld.
Helaas was Bradford City op dat moment al gedegradeerd, maar voor tegenstander AFC Wimbledon stond nog lijfsbehoud in League One op het spel. Dankzij een punt in een armoedige wedstrijd (0-0) lukt het de Wombles ook. Tot grote vreugde van de bezoekende fans, die daarna massaal het veld oplopen om dit samen met hun helden uitbundig te vieren.
Ik hoop dat Bradford City weer snel de weg omhoog weet te vinden. Het is deze sympathieke club met haar dramatische verleden en mooie stadion van harte gegund. Richting het hotel kom ik in het centrum van de stad in een sfeervolle pub terecht, waar ik met een pul bier en een warme hap de live-wedstrijd tussen Newcastle United en Liverpool nog meepak.
Sheffield Wednesday
De volgende dag vertrek ik ’s morgens met de trein naar Leeds, om daar een overstap te maken naar mijn laatste bestemming van deze voetbaltrip: Sheffield Wednesday. Een bezoek aan deze historische locatie staat hoog op mijn lijstje, want Hillsborough is een fantastisch stadion met nog altijd veel aanzien in het Engelse voetbal. Ook hier vond in het verleden een enorme tragedie plaats. De Hillsborough-ramp op 15 april 1989 kostte 96 Liverpool-fans het leven.
De gedenksteen bij de hoofdingang ter nagedachtenis aan de slachtoffers is altijd gekleurd door veel shirts, sjaals en bloemen. Ondanks verbouwingen heeft het stadion nog niets van zijn magie verloren en druipt de historie ervan af. Zoals met de bekende klok op de hoofdtribune, de prachtige Kop die gebouwd is op een natuurlijke heuvel en de zeer vervallen hoektribune op de noord-west zijde.
Wat ook indruk maakt, is het aanstekelijke clublied Hi Ho Silver Lining van Jeff Beck, waarbij de supporters de titel wijzigen in de (oer)kreet Hi Ho Sheffield Wednesday. Met een plek op de eerste rij komt de massale zang vanaf de North Stand als een geluidsorkaan over me heen. Kippenvel. Helaas verliezen The Owls de wedstrijd tegen Queens Park Rangers met 1-2, waarbij beide ploegen ook nog een strafschop missen.
Het vliegtuigje, dat tijdens de rust met de tekstdoek ‘Mind the gap, the city is ours’ over het stadion vliegt, is een mooi voorbeeld van typisch Engelse voetbalhumor, doelend op de promotie van plaatselijke rivaal United naar de Premier League.
Om mijn vlucht van Manchester naar Amsterdam niet te missen, zit een bezoek aan de pub na afloop er niet meer in. Maar met drie wedstrijden en een stadiontour bij prachtige traditieclubs is dit lange weekend meer dan geslaagd.
Heb jij ook een leuke groundhoptrip gemaakt? Stuur jouw verhaal (plus foto’s) dan naar info@staantribune.nl. De leukste artikelen worden op de website geplaatst.
Er zijn nog enige kaarten voor de Groundhopdag op zaterdag 28 maart in het stadion van Telstar!
